Precies 11 jaar geleden kregen we nu een eerste winterprik. Sneeuw maar veel zon, de tuin lag er mooi bij. Het was ook de laatste week van Brigitte hier. Ze was toen al heel moe, aan het sterven, maar vanuit haar relax in het salon keek ze enkel nog naar haar tuin die er in de sneeuw en onder de zon heel mooi bij lag. Ze genoot van het uitzicht maar meer en meer verdween ze in een soort coma. Het leven gleed weg uit haar, ik herinner me het nog als gisteren. We wisten het allebei, ze nam afscheid van het leven en er was een soort berusting, heel raar. Dat kun je niemand vertellen die het niet zelf meegemaakt heeft. Ik ben vandaag naar de zee geweest, het was mooi weer daar, zon maar koud, zoals 11 jaar geleden, het was alsof ik thuis kwam, Brigitte was daar ook, ik voelde het. Die laatste week 11 jaar geleden, zo intens. Je kan het niemand vertellen.
Dit jaar valt 5 december ook op een zondag, de dag dat ze stierf. Geboren op een zondag maar ook gestorven op een zondag.
