Don't look back...
31.5.17
30.5.17
28.5.17
27.5.17
26.5.17
16.5.17
15
Nog 15 dagen en ik ben officieel mijn eigen werkgever.
Niet dat ik mijn vorige werkgevers zal missen. Het warm water wordt om de zoveel tijd opnieuw uitgevonden en het blijft uiteindelijk maar warm water. Enkel de nieuwelingen (laag, hoog en zeer hoog) die zich nog moeten bewijzen vinden dat hun warm water beter is maar het kookt ook maar aan 100 graden. Het feit dat ze hun wereld "smart" noemen verandert daar niets aan.
Het doet me eerlijk gezegd denken aan chiroknaapjes die met meneer pastoor op kamp zijn.
(Best gevaarlijk...)
Het doet me eerlijk gezegd denken aan chiroknaapjes die met meneer pastoor op kamp zijn.
(Best gevaarlijk...)
14.5.17
Zondagskinderen
Brigitte en haar tweelingszus zijn geboren op moederdag, in Mei, op een zondag.
Nu al weer 61 jaar geleden. Echte zondagskinderen, ook voor hun moeder die het mooiste geschenk kreeg dat een moeder maar kan krijgen op moederdag.
Ma en Brigitte zijn ondertussen gestorven, eerst Brigitte. Na wat men noemt een slepende en ongeneeslijke ziekte. Daarna haar ma, na een vol leven met flink wat tegenslagen. Vroeg haar man en 2 van de kinderen verloren.
Brigitte en haar zus waren door een onzichtbare band met elkaar verbonden, ze voelden elkaar aan, ook als ze ver van elkaar waren. Echt tweelingen. Toen ik gisteren Lut een gelukkige verjaardag wenste zei ze me dat ze haar tweelingszus van langs om meer mist. Best ontroerend.
Op de foto hier onder kun je zien dat het twee gelukkige kinderen waren. Ondanks het feit dat ze als twee druppels water op elkaar lijken kun je ze toch uit elkaar herkennen.
Hun eigen eigenheid staat op hun gezicht te lezen.
Voor wie het weet.
Nu al weer 61 jaar geleden. Echte zondagskinderen, ook voor hun moeder die het mooiste geschenk kreeg dat een moeder maar kan krijgen op moederdag.
Ma en Brigitte zijn ondertussen gestorven, eerst Brigitte. Na wat men noemt een slepende en ongeneeslijke ziekte. Daarna haar ma, na een vol leven met flink wat tegenslagen. Vroeg haar man en 2 van de kinderen verloren.
Brigitte en haar zus waren door een onzichtbare band met elkaar verbonden, ze voelden elkaar aan, ook als ze ver van elkaar waren. Echt tweelingen. Toen ik gisteren Lut een gelukkige verjaardag wenste zei ze me dat ze haar tweelingszus van langs om meer mist. Best ontroerend.
Op de foto hier onder kun je zien dat het twee gelukkige kinderen waren. Ondanks het feit dat ze als twee druppels water op elkaar lijken kun je ze toch uit elkaar herkennen.
Hun eigen eigenheid staat op hun gezicht te lezen.
Voor wie het weet.
5.5.17
Registreren.
Ik heb ontdekt dat mijn dromen eigenlijk steeds een versie zijn van wat ik die dag of kort voordien meegemaakt heb. Ook waar ik mee bezig ben voor de nabije toekomst speelt mee.
Normaal waarschijnlijk want alles speelt zich af in je onderbewustzijn. De essentie zit er steeds in en ik kan steeds het verband leggen maar de situaties en de personen die meespelen zijn altijd anders of anderen. Ook de sfeer van de situaties kan anders zijn, meer gekleurd als het ware.
Jammer dat je je dromen niet kan opnemen want er ontglipt je veel, veel wat je je eigenlijk niet meer herinnert. Misschien maar best dat je niet alles meer weet.
Normaal waarschijnlijk want alles speelt zich af in je onderbewustzijn. De essentie zit er steeds in en ik kan steeds het verband leggen maar de situaties en de personen die meespelen zijn altijd anders of anderen. Ook de sfeer van de situaties kan anders zijn, meer gekleurd als het ware.
Jammer dat je je dromen niet kan opnemen want er ontglipt je veel, veel wat je je eigenlijk niet meer herinnert. Misschien maar best dat je niet alles meer weet.
Abonneren op:
Posts (Atom)
