Leonard Cohen - Hallelujah

Tijd

Niet de tijd op zich telt,
wel de manier waarop je hem invult.

Leef

Een mens leeft niet van herinneringen alleen.
Je hebt ook wat toekomst nodig.

Om nieuwe herinneringen te maken.

21/12

De kortste dag van het jaar en de eerste dag van de winter.
Maar meteen ook weer groeien naar de zomer.
Iedere dag een paar seconden meer.
Gelukkig.

Gifgas

Gasboetes zijn gebaseerd op het wetboek van willekeur en worden meestal uitgeschreven door een heir van onverdraagzamen. Uitzonderingen niet te na gesproken.

Wil, goede.

Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil.

Mooi is dat, en wat met die van slechte wil of zonder wil?

Moeten die dan in oorlog leven, geen vrede hebben?

Dat veronderstelt wel dat die laatsten dan in een afgebakend deel van de wereld wonen of gaan wonen om diegenen van goede wil niet per ongeluk mee te sleuren in hun niet-vredig bestaan.

Of is dat zinnetje enkel bedoeld om een paar weken rond Kerstmis te zingen, omdat het mooi klinkt?

Zou ook kunnen natuurlijk. Ik weet het niet. Misschien is het ook niet belangrijk.

Ik weet het niet.

Erger

Er is nog één iets erger dan tjeven.
Tjeven met geitenwollen sokken.

Sneller dan te voet

Dolfijn

Soms ben ik als een dolfijn en zwem Ik een flink stuk onopgemerkt onder het wateroppervlak om snelheid te maken en daarna onverwacht heel hoog te springen.

The power of Soundcloud

Was en is

Wat je in liefde ontvallen is kun je niet vervangen. Het zou ook niet eerlijk zijn.
Niet eerlijk ten opzichte van de mensen die je opnieuw tegenkomt in de liefde
maar ook niet eerlijk tegenover wie je verloren bent, niet eerlijk tegenover jezelf.
De wereld, je wereld wordt anders maar nooit meer de wereld zoals hij was.
Niet dat het niet mooi kan zijn. Het is een andere weg die je volgt.
Een weg waarvan je je vroeger niet bewust van was dat hij bestond.
Maar ook met mooie rustplaatsen, mooie vergezichten.
Vanuit een andere optiek dan vroeger. Gewoon anders.
Wat je enkel nog het mooie van die andere wereld doet herinneren.
Met spijt, met weemoed, met tederheid, met vreugde.
Bezorgd en blij om wat nu is, kan zijn.

Police

Walking on the moon.

Voor Brigitje

Nu reeds 3 jaar van ons heengegaan,
maar nog steeds en voor eeuwig in ons hart.
Ik wou dat ik je even bellen kon ...

Vier en drie.

Dag op dag vier jaar geleden dat ik hier de laatste keer kwam skiën met Brigitte,
toen reeds terminaal ziek maar nog steeds zo levenswillend.

Morgen dag op dag drie jaar geleden dat Brigitte stierf nadat ze een week vanuit haar zetel naar de mooie beelden van de sneeuw en de zon op haar terras  gekeken had.
Zwevend tussen leven en sterven, leven en dood weet ik nu.

De laatste dagen verken ik de vele plaatsen die we hier tientallen malen bezocht en beleefd hebben. Het is heel stil dit jaar. Bijna niemand op de zonovergoten pisten.

Brigitte zou erg genoten hebben. Ik voel haar aanwezigheid hier heel sterk.

Alleen zou ik dit niet aangekund hebben, die overweldigende confrontatie met mijn herinneringen in een alles verslindend hooggebergte waar de stilte van de natuur pijn doet aan je oren en aan je hart.

Blij dat E. hier nu samen met mij is.

Dat ik me nu  niet alleen voel.