Looks familiar

Een gevecht dat je niet kan winnen...

Mooie dag vandaag

Wat zijn we verwend, ben ik verwend.
Deze morgen beetje laat op naar mijn normen.
Ouders gaan bezoeken in RVT, hoesje gaan kopen voor mijn nieuwe iPhone,
klein beetje gekookt, heel veel met de Fat Bob gereden, de typische geplande
doelloosheid en bijna niet meer geweten waar ik was, niet erg eigenlijk.
Terug via andere toevallig gekozen wegen en bij broer Jan even de wereld
stilgelegd. Naar huis via ik-weet-niet-waar en gezien dat de zon het gras redelijk
gedroogd had. De Honda gestart en in een uurtje mijn gras gemaaid, laatste keer
voor de winter. Douche en dan tafel dekken, rest menu klaarmaken en J en F
ontvangen voor een mooie avond met ernst en luim. Ideale mix onder vrienden.
Ik ben een verwend kind, zo'n mooie dag.
En er komen er nog, ik voel het, hoop het.
Ik weet het. Neem wat komt.
Voorbij is voorbij.

DD

Je hebt denkers en en je hebt doeners.

Elk zijn sterkte, elk zijn beperking.

Zijn

Wat niet is kan nog komen.
Wat is kan verdwijnen.

Dwang

We hebben momenteel een groot gebrek aan dwangbuizen om al die gestoorden die van Zwarte Piet een rassenkwestie maken af te voeren.

Niets

Wie steeds zoekt naar dingen die er niet zijn,

verliest gewoon en alleen maar veel tijd en energie.
Tenzij het zoeken zelf de oplossing van het probleem is.

;-)

Nog steeds

Nog steeds deze die mij het meest adrenaline injecteert.
Ook wel de gevaarlijkste als ik er dan weer eens thuis over nadenk.
Hij rijdt en stuurt zo fijn dat je de snelheid niet eens voelt.
Zalig.

Altijd

Onsterfelijkheid is niet tastbaar.

Vandaar dat niemand eeuwig in zijn lichaam kan blijven.

Eeuwigheid is enkel, maar niet alleen, het voortbestaan in de geest.

In de geest van anderen meerbepaald.

Inzicht

Een gebrek aan "en soi" maakt dat je eerder oordeelt dan begrijpt.

Niet dat begrip daarom eerder je oordeel moet beïnvloeden.

Elk zijn oor, elk zijn deel.

Neus

Je hebt snotneuzen in alle leeftijdsklassen.
Sommige mensen ontgroeien hun korte broek niet.

Scherven

Ik raap de scherven van de grond

en bouw weer op wat er ooit stond.

Het gaat om vallen en weer opstaan.

Voor Brigitte

Ik mis je nog altijd even veel.
Dit gaat nooit over.

Ja mijn oor...

Veilig

Op de vluchtmonitor zie ik dat het nu 5 am is in Brussels.
Nog een goeie 4h vliegen. We vliegen nu ergens onder Groenland.
Het ganse vliegtuig slaapt of is wat moe.
Behalve de automatische piloot dan ;-).

Cancun

14h30 en het regent in Cancun.
Langs de warmwaterkraan.

Verstandige jongen

Om 7h30 opgestaan en om 8h45 reeds in de Belgische ambassade hier in Havana.
Ik begin het reeds aardig gewoon te worden om hier rond te rijden.
Het valt nog mee in deze Caraïbische administratie., niet te lang wachten en vriendelijk onthaal.
Nog geen foto van Filip en Mathilde aan de muur. Albert en Paola houden hier nog steeds de wacht.
 De officiële portretten zullen niet klaar zijn vermoed ik.
Daarna E. afgezet aan het busstation van Habana Platse en als een grote alleen met mijn Geely door het spitsuur van Havana gereden. Valt best mee hoor. Alhoewel, de Skobbler-GPS op mijn iPad (met de kaarten van heeeeeel de wereld erop) is wel handig.
Via de eeuwig boeiende Malecon de kustweg naar Varadero genomen. Prachtige zichten op de kustlijn en naar Cubaanse normen een goeie weg zonder putten en bulten. Hier durf ik met de Night Rod rijden. 2uur later in Las Brisas, gelukkig enkel om te overnachten en morgenvroeg terug te vliegen.
Wel nog even op het verlaten witte strand gaan zitten en kijken naar de Carribean Blue.
Zoals in de films, onder een palmboom. B. Is hier ook, ik voel het.
De zee, waar ook ter wereld, is altijd een beetje thuiskomen om bij te praten.
Nog een Cuba Libre, wat eten en dan naar bed.
Verstandige jongen.

Ha, Vana..

Lekker lang geslapen hier in Occidental Miramar, in de “wijk” Miramar van Havana, midden de ambassades en dat zie je. Op iedere hoek politie of security. Hier vijzen ze geen wielen van je auto. Met de Geely naar “Old Havana”. Voor 3,5 Cuc (1,5 voor de parking en 2 om de wagen te wassen want vuil was hij wel) gans de dag bewaakt parkeren aan het Havana Club Museum vlakbij het centrum. Sigaren (2) gekocht voor Alexander wegens bewezen diensten. Onze vriend met zijn blauwe convertible uit mijn geboortejaar weer tegengekomen en hartelijk gelachen om de fun van de vorige keer..
Dan de rest van de dag lekker rondstruinen in de mooie stad die Havana is.
De tropische charme met een fel koloniaal patrimonium. Wat verwaarloosd dat wel.
En dan dat eeuwig mooie wagenpark uit de tijd van de Fonz.
 Chevy's uit 1955, Plymouth, Dodge, Buick, noem maar op.
Op iedere hoek, in ieder cafe de typische muziek er bovenop. Heerlijk.
Terug naar het hotel om wat op te frissen en tegen zevenen naar “El Templete”, het beste restaurant van Havana met een zicht op de haven en de Malecon.
E. en ik hebben iets te vieren, iets met 7.
Nu, alle redenen zijn goed om hier te komen eten en prijs/kwaliteit/sfeer mogen alle sterren-pipo's uit ons landje hier iets komen leren. Hier leef je, moet je niet gezegd worden wat je eet op een bedje van tralala. Heerlijke momenten.
Morgen Lazy Sunday.

Stil

Wat wij normaal vinden is voor anderen een klein wonder.
Gewoon door de plaats waar we geboren worden.
Maar we staan veel te weinig stil bij ons geluk.
Ons toevallig geluk.

Vroeg maar niet vroeg genoeg

Om 4h met broer Jan vertrokken naar Zaventem. Vandaag vlucht naar Varadero en dan met de huurwagen naar Cienfuegos. Op het vliegtuig zit ik naast een Engelse zangeres die in het zuiden van Mexico woont. In San Cristobal meerbepaald. Ze geeft er ook les omdat het zingen niet genoeg brood of tortilla's op de plank brengt.
Heel interessante gesprekken over wat mensen beweegt, culturen, filosofie, muziek, leven en sterven en hoe daarmee omgaan. Echt boeiend. Ik weet eerst niet eens haar naam maar dit hoeft ook niet. Onze geest klikt even. 2 passanten die ideeën met elkaar delen. Terwijl mijn reisgezel een dutje doet luister ik naar de Stabat Mater van Pergolesi. Met mijn draadloze Parrot Zik van Philippe Starck. Op de bijhorende app “Concerthall” gekozen. De active noise cancelling zorgt ervoor dat ik met mijn ogen dicht ook denk dat ik in een concerthall zit en de vliegtuiggeluiden weggefilterd worden.
Technologie hoeft niet altijd een reukje te hebben. Wat ben ik een verwend kind.
Maar soms denk ik dat dat ook even mag. Zoals nu op weg naar E.
Een uur te vroeg geland op Varadero maar dat geeft niet.
Hoe sneller je in het Cuba-voor-toeristen bent hoe sneller je er ook kan vertrekken.
Ik neem afscheid van Lucy en we wensen elkaar veel geluk.
Zij mag best mijn vriendje worden op FB.
Only trees never meet.
Eenmaal uit het vliegtuig valt de evenaar loodzwaar bovenop mij. 32 graden en extreem vochtig.
Zelfs in de regen lopen is hier plezant.
Voor de eerste keer met een Geely naar Cienfiegos. Niet slecht als auto als je 20 jaar terugdenkt.
Nu, snel rijden is hier toch geen optie.
Ik ben blij terug te zijn. Ook het weerzien met CC, Louisa en Marko is fijn.
 Ik voel me welkom. Zoals de vorige keren. Ik hou van de cultuurshock.
Dat doet een verwend kind als ik enkel goed.
Na 230 km een frisse Crystal en dan een Cuba Libre.
Ik ben bijna 24 uur op maar nog lang niet gaan slapen.
Morgen zijn de 6 uur tijdsverschil enkel luxe.
Heerlijk. Hier schrijft een gelukkig mens.
Neem het leven zoals het komt.
Als je dat kan. Nog kan.