Vandaag is André 97 geworden, hij is sinds een 3-tal weken in een rusthuis.
Zo'n mooie mens, ik ben blij dat ik hem een tijdje gekend heb op het werk. Zo'n mens die zelfs de grootste zuurpruim deed (glim)lachen met zijn gevatte humor, iemand die zelfs op de moeilijkste momenten kon relativeren en iedereen weer hoop kon geven, die niemand liet verder mopperen en mokken.
In de periode waar we nu zijn hebben we zo'n mensen nodig, meer dan nodig.
Het is erg, dat geef ik toe, maar de mensen maken het blijkbaar allemaal liever nog een beetje lelijker door over van alles en nog wat te mekkeren, totaal niet gehinderd door enige expertise ter zake, en dan heb ik het nog niet over de melkers die achter alles een complot zien. De (meeste) politiekers laat ik hier volledig ter zijde omdat die enkel goed nieuws willen brengen en zo niet twijfelen om iedereen in gevaar te brengen, zeker niet gehinderd door enige kennis ter zake. Gewoon de populaire proberen uithangen door mensen valse hoop te geven (ik denk nu aan het Waalse blauwe opperhoofd die een functie als patroonheilige van de kappers ambieert maar zelfs daarvoor nog niet geschikt zou blijken).
Maar goed, geef mij maar veel mensen zoals André, die de wereld zelfs op z'n grijste moment wat kleur geven.
Gelukkige verjaardag André, ik hoop dat je het ondanks je gezegende leeftijd nog goed stelt. Met zo'n levenslust moet jij minstens 100 worden ;-) .