Gisteren op Quatorze Juillet een heerlijke namiddag en avond doorgebracht met mijn goede vrienden Jan, Philip, Ingrid en Annemie. Een vriendschap die reeds bijna 30 jaar duurt.
Ingrid als de uiterst toegewijde gastvrouw en Jan als grand chef du feu. Heerlijk.
Het eigenaardige is dat we elkaar maar 1 of 2 keer per jaar zien maar het lijkt telkens alsof we elkaar de dag ervoor nog maar gezien hebben. Je hebt zo van die vriendschappen waar het van de eerste seconde klikt (we hebben heel lang geleden nog dezelfde avondschool gevolgd) maar als het met de respectievelijke partners dan ook nog klikt dan mag je dat hoogst uitzonderlijk noemen. Het was de tweede keer dat Brigitte er niet meer lijfelijk bij was maar ze was innig aanwezig in ons aller gedachten. Ze zag er ook steeds naar uit naar die bijeenkomst. Met de grappen en grollen van Philip en het onuitputtelijke spreukenrepertorium van Jan. Volksspreuken en volkswijsheden die je nog zelden hoort.
Nu maak ik me klaar om Do en Steven te ontvangen. Mijn vrienden uit Wallonië. Ik noem ze voor het gemak Tarzan en Jane omdat ze een eventbureau runnen. Op doorreis van X naar Y houden ze hier halt om de laatste verhalen en nieuwsjes uit de jungle en de wereld te overlopen.
Op de achtergrond mijn zondagse barokzender nu.
Rap terug naar de keuken want binnen een half uur arriveren T. en J. .
Vanavond misschien nog eens de nieuwe Ducati testen.
Wreed machien...
