Gisteren heb ik wat spullen van B. in mijn handen genomen.
Haar oude GPS, haar mooi fototoestel en nog wat dingen die ik tegenkwam.
Vandaag ben ik eens op bezoek geweest bij haar hartsvriendin en haar man,
vrienden voor het leven. Een afspraak gemaakt om nog eens te komen eten.
Dan pas besef je hoe aanwezig mensen en geliefden na hun dood blijven.
Door gewone dingen, door mensen, door wat ook getekend is door het leven dat was.
Maar best ook, je kunt meer dan de helft van je bewust leven niet zomaar wegvegen.
Als je dat kan zal het waarschijnlijk ook niet veel betekend hebben.
Het leven is anders maar de herinneringen blijven.
Heel zachte herinneringen. Met de kantjes eraf.