Kleine lieve ukjes worden ook grote mensen

Toon en Eva, nu ongeveer 3 keer zo groot ;-)

Wel fijn

Roeselare - Kapellen - Leuven - Roeselare
En overal fijne momenten gehad.
Buren, zus, broer, neefje en nichtjes, Eend en jonge dromer en dan weer lieve buursmurfjes.
De wereld verwent mij soms.

Kerstliedje voor Brigitte

Imagine

De oneerlijkheid van het lot.

Beroepskeuze

Wie graag zaagt werkt best in een zagerij.
Tenzij hij telkens oordoppen uitdeelt aan zijn omstaanders.

Dark Side of the Moon

Weeral de donkerste en de kortste van het jaar.
Vanaf nu wordt het enkel helderder en langer.
Ook iets om naar uit te zien.

Cesaria

Helaas vandaag overleden.
Ook Brigitte's favoriet.

Opruimen

De voorbije dagen heb ik samen met zussen en broers opgeruimd.
Grondig. Een mens zou dat meer moeten doen.
Maar alleen ligt dat toch altijd moeilijker.
Aan alles hangt een herinnering, een beeld, een zin.
Van alles denk je dat je met de spullen ook de herinnering weggooit.
Maar dat is niet zo. De herinnering is het enige wat niet vergaat.
Wat altijd bij je blijft.
En dat is maar goed ook.
Bloemen verwelken.
Scheepjes vergaan.
Maar ...

Fire and Rain

I always thought I'd see you again...

Never

I tell my heart that I will find a way to get over you,
cause I've already lost my mind tryin' to get over you.

Het Verbond

Of ik het nu wil of niet :
aan alles hangt een herinnering.
Ieder voorwerp, ieder blad, ieder beeld.
En raar, er komen steeds meer herinneringen uit het verleden bij.
Zaken waarvan ik dacht dat ik ze al lang vergeten was.
Maar het worden meer en meer enkel mooie leuke gedachten.
Ik betrap me telkens weerop een glimlach van herkenning.
Een glimlach van verbondenheid.
En dat het goed was.

Comme un ange qui...

Wat ik gekookt had deze middag was zalig.
De wijn was echter hemels...

Déja Vu

Je vindt altijd een Eskimo
die aan een Afrikaan wil uitleggen
hoe je met hittegolven moet omgaan.

(Stanislaw J. Lec)

En route

Schijnheilige... en die knecht is ook een zak.

Een jaar is niets in een mensenleven...

Nu exact 1 jaar geleden. Dag op dag, uur op uur. Minuut op minuut.
Ik vergeet nooit het moment waarop Brigitte in mijn armen stierf.
Net zo min als het moment waarop ik haar de eerste keer zag, 39 jaar daarvoor.
Met alles wat daartussen ligt.
Van het mooiste meisje van 15 van de ganse stad,
tot het moedigste doodziek meisje van 54.
Nog altijd even opgewekt en trots tot haar laatste adem.

http://denken-aan-brigitte.blogspot.com/

Niet meer dan dat...

P. "Morgen ga ik naar de zee"
M. "Om te herdenken?"
P. "Nee, omdat ik alleen wil zijn met mezelf en met wat belangrijk is voor mij"
M. "Niet meer dan dat?"
P. "Nee, niet meer maar ook niet min, maar als er iemand is die dat begrijpt dan ben jij dat".

Snelle dageraad

Blijvend bezorgde vrienden...

Dag G.,

Bedankt voor je bezorgdheid.
Je hebt gelijk.
Dit jaar hebben de bloemen nog nooit zo mooi en veelvuldig gebloeid in onze tuin.
Vooral haar witte rozenboompjes.
Het was wel geen jaar zonder Brigitte want ze leeft hier nog altijd.
Wat minder in de tastbare dingen hier maar des te meer in mijn hart.
Ik praat ieder moment van de dag met haar, van als ik opsta tot ik ga slapen.
Raar hé, ik dacht in het begin dat het wat ging slijten, waar ik eigenlijk een beetje bang voor was omdat ik dat zo jammer ging gevonden hebben, maar dat doet het niet, integendeel.
En eigenlijk ben ik daar blij om.
Ik ga heel veel naar de zee, om even te kijken, te praten, raad te vragen, er gewoon te zijn.
Al bij al stel ik het redelijk wel.
Ik heb een mooie mantel van zussen en broers, vrienden om me heen.
Veel hobbies en zaken waar ik mee bezig blijf, ik blijf me verwonderen en dat is belangrijk om niet stil te vallen.
Ik ben veel, bijna altijd, alleen maar ik voel me nooit eenzaam.
En dat is wat telt.
Bedankt, het ga je goed en tot nog eens.
Philip