31.7.10
29.7.10
27.7.10
21.7.10
Rituelen
Hoe kleiner de dagen worden, hoe beter je de rituelen herkent.
De kleinste dag bestaat ongetwijfeld enkel uit rituelen.
De kleinste dag bestaat ongetwijfeld enkel uit rituelen.
Nationale Feestdag
Zouden de muziekkorpsen op het défilée in Brussel straks ook enkel met vuvuzelas uitgerust zijn?
Het collectief gedrag van voetbalsupporters en militairen vertoont toch veel gelijkenissen?
Het collectief gedrag van voetbalsupporters en militairen vertoont toch veel gelijkenissen?
20.7.10
Warm
Veel te warm om blogs te lezen,
veel te warm om blogs te schrijven.
Tenzij je hoopt verfrissing voor je geest te vinden,
een korte frisse bries.
veel te warm om blogs te schrijven.
Tenzij je hoopt verfrissing voor je geest te vinden,
een korte frisse bries.
17.7.10
12.7.10
Alles
Zelfs als alles in je weent,
je lichaam, je geest, je hart, je ziel.
Schenk dan toch die lach die geruststelling geeft.
Hoe onwaarschijnlijk ook.
je lichaam, je geest, je hart, je ziel.
Schenk dan toch die lach die geruststelling geeft.
Hoe onwaarschijnlijk ook.
10.7.10
Vlag
Juist, morgen 11 juli.
Feest van de voetbalploeg met de gele truitjes en de zwarte broeken.
Achter vlaggen lopen gaat eigenlijk aan mij voorbij. Compleet voorbij.
Vanaf het ogenblik dat mensen met meer dan twee achter een vlag lopen is er gevaar dat de gezamelijke herseninhoud of de gezamelijke rede omgekeerd evenredig met de aantallen naar beneden gaat. Neem maar de gemiddelde wielertoeristengroep of voetbalclub als voorbeeld, het hoeven niet altijd "edele" vlaggen te zijn.
Best vreemd, of ook weer niet.
In groep denkt men waarschijnlijk vlugger dat iemand anders nagedacht heeft en het zelf dus niet meer moet. Probleem is dat de aanbrengers van dit soort groepsgedacht meestal niet echt te vertrouwen zijn en enkel de eigen waanideeën willen versterkt zien door meelopers. Het groepsgevoel kan een soort valse warmte genereren, een verkeerd nestgevoel een verkeerde goedkeuring van foute gedachten en idealen.
Maar ja, meedrijven is gemakkelijker dan tegenstroom zwemmen.
Feest van de voetbalploeg met de gele truitjes en de zwarte broeken.
Achter vlaggen lopen gaat eigenlijk aan mij voorbij. Compleet voorbij.
Vanaf het ogenblik dat mensen met meer dan twee achter een vlag lopen is er gevaar dat de gezamelijke herseninhoud of de gezamelijke rede omgekeerd evenredig met de aantallen naar beneden gaat. Neem maar de gemiddelde wielertoeristengroep of voetbalclub als voorbeeld, het hoeven niet altijd "edele" vlaggen te zijn.
Best vreemd, of ook weer niet.
In groep denkt men waarschijnlijk vlugger dat iemand anders nagedacht heeft en het zelf dus niet meer moet. Probleem is dat de aanbrengers van dit soort groepsgedacht meestal niet echt te vertrouwen zijn en enkel de eigen waanideeën willen versterkt zien door meelopers. Het groepsgevoel kan een soort valse warmte genereren, een verkeerd nestgevoel een verkeerde goedkeuring van foute gedachten en idealen.
Maar ja, meedrijven is gemakkelijker dan tegenstroom zwemmen.
8.7.10
Zaam
Eenzaamheid hoeft geen negatieve klank te hebben.
Het is best leefbaar als je er een beetje weg mee weet.
Observeren, denken, fantaseren, beelden en ideeën verschuiven in tijd en context kunnen best boeiend zijn. Boeiender zelfs dan sommige sociale evenementen, contacten, weetikveel.
Ik denk dat ik me nooit verveel.
Hoe alleen soms ook.
Het is best leefbaar als je er een beetje weg mee weet.
Observeren, denken, fantaseren, beelden en ideeën verschuiven in tijd en context kunnen best boeiend zijn. Boeiender zelfs dan sommige sociale evenementen, contacten, weetikveel.
Ik denk dat ik me nooit verveel.
Hoe alleen soms ook.
4.7.10
Be prepared
Ik heb altijd al een dubbel gevoel gehad bij scouting.
Net zoals bij zoveel dingen eigenlijk.
Als ik er goed over nadenk (wat ik meestal doe) heb ik wel een mooie tijd gehad bij de scouts.
Na een -zeer- korte tijd bij de chiro had ik het qua jeugdbewegingen eigenlijk wel bekeken. Vooral het feit dat 80% van de activiteiten bestond uit "vrij voetballen op de koer van de school", ongetwijfeld het gevolg van het gebrek aan creativiteit van de leiding. Nog steeds zegt voetbal mij geen zak (aangezien het over voetbal gaat zou zeggen dat het mij geen bal interesseert overkill zijn, vandaar "geen zak", moest het zaklopen geweest zijn zou ik dus "geen bal" zeggen).
Wel nooit geen last gehad van de steeds obligaat opduikende proost. Gezien de huidige heisa in de kerk een grote geruststelling. Wie weet was die proost wèl geïnteresseerd in "een zak" of "een bal".
Nee, geen chiro dus.
Kort daarna door mijn zwager bij de scouts terecht gekomen. Dat stond me wel meer aan. Gewoon door de creativiteit van de leiding en de toffe bende. Niet meer en niet min. Zo zit het leven in elkaar.
Best avontuurlijk, allerhande overlevingstechnieken leren, kamperen, jezelf in stand houden, met vrienden de wereld verkennen.
Baden Powell daarentegen heb ik nooit iets gevonden. Jaja, de stichter van de scouts maar eigenlijk een soort mens waar ik toch mijn bedenkingen bij had.
Luitenant-Generaal van het Britse leger die zijn ervaringen in India en Afrika wilde overdragen op de jeugd. Misschien goed bedoeld maar ontstaan uit grote-mensen-oorlog in gebieden waar de Engelsen mensen onderdrukten. Ook te zien in de uniformen en de discipline (die in onze scoutsbeweging wel minder te zien was, gelukkig).
Wat ik wel goed onthouden heb is de lijfspreuk van iedere scout, iedere echte scout.
"Be prepared". Het helpt je een stuk verder als het moeilijk wordt.
Echte scout zei ik daarnet. In het hart en niet voor de spiegel, niet voor het uniform. Want dat uniform was er teveel aan. Als mensen zich in hetzelfde pakje laten steken en in cadans achter dezelfde vlag beginnen te lopen dan is er iets mis.
Een vlag is niets voor mij.
Be prepared.
Net zoals bij zoveel dingen eigenlijk.
Als ik er goed over nadenk (wat ik meestal doe) heb ik wel een mooie tijd gehad bij de scouts.
Na een -zeer- korte tijd bij de chiro had ik het qua jeugdbewegingen eigenlijk wel bekeken. Vooral het feit dat 80% van de activiteiten bestond uit "vrij voetballen op de koer van de school", ongetwijfeld het gevolg van het gebrek aan creativiteit van de leiding. Nog steeds zegt voetbal mij geen zak (aangezien het over voetbal gaat zou zeggen dat het mij geen bal interesseert overkill zijn, vandaar "geen zak", moest het zaklopen geweest zijn zou ik dus "geen bal" zeggen).
Wel nooit geen last gehad van de steeds obligaat opduikende proost. Gezien de huidige heisa in de kerk een grote geruststelling. Wie weet was die proost wèl geïnteresseerd in "een zak" of "een bal".
Nee, geen chiro dus.
Kort daarna door mijn zwager bij de scouts terecht gekomen. Dat stond me wel meer aan. Gewoon door de creativiteit van de leiding en de toffe bende. Niet meer en niet min. Zo zit het leven in elkaar.
Best avontuurlijk, allerhande overlevingstechnieken leren, kamperen, jezelf in stand houden, met vrienden de wereld verkennen.
Baden Powell daarentegen heb ik nooit iets gevonden. Jaja, de stichter van de scouts maar eigenlijk een soort mens waar ik toch mijn bedenkingen bij had.
Luitenant-Generaal van het Britse leger die zijn ervaringen in India en Afrika wilde overdragen op de jeugd. Misschien goed bedoeld maar ontstaan uit grote-mensen-oorlog in gebieden waar de Engelsen mensen onderdrukten. Ook te zien in de uniformen en de discipline (die in onze scoutsbeweging wel minder te zien was, gelukkig).
Wat ik wel goed onthouden heb is de lijfspreuk van iedere scout, iedere echte scout.
"Be prepared". Het helpt je een stuk verder als het moeilijk wordt.
Echte scout zei ik daarnet. In het hart en niet voor de spiegel, niet voor het uniform. Want dat uniform was er teveel aan. Als mensen zich in hetzelfde pakje laten steken en in cadans achter dezelfde vlag beginnen te lopen dan is er iets mis.
Een vlag is niets voor mij.
Be prepared.
Abonneren op:
Posts (Atom)
