Wierook

Speciaal wierookstokje uit klooster in Hongkong voor opa Wilfried vandaag. Woensdag ook.

Tijd

Men zegt dat er voor alles een tijd is. Een tijd van komen, een tijd van gaan.

Maar wie of wat bepaalt dat tijdstip? Het tijdstip van komen hebben we meestal zelf niet onder controle maar wat met het tijdstip van gaan? Soms hebben we dat wel onder controle maar wat zet er ons toe aan om te denken dat het juiste moment aangebroken is? Een samenspel van gedachten en omstandigheden ongetwijfeld, maar op basis van welke referentie? De onze? Die van anderen?

Hopelijk de onze.

Eenzaamheid

Wat doet het met een mens, mensen, om in verplichte eenzaamheid, isolement te leven? 
Ik denk niet veel goeds. We gaan er de blijvende sporen van dragen.

Hopelijk niet te erg en voor een stuk overbrugbaar.

Niets

 Vriendelijk zijn en begrip tonen kost niets maar brengt zoveel op.

Vaccin

 Vandaag gevaccineerd, 2 weken vroeger dan normaal voorzien denk ik. 

De Qvax reservelijst bij annulaties werkt goed. Maandag ingeschreven, woensdag opgeroepen en vandaag reeds eerste vaccinatie gekregen. Ik werd opgeroepen omdat er blijkbaar nogal wat annuleringen zijn door de vrees van mensen voor Astrazenica. Door de  overvloed aan twijfelachtige info worden de mensen bang. Probleem is dat nogal wat zelfverklaarde profeten, totaal niet gehinderd door enig inzicht terzake, van alles en nog wat verklaren. Ik luister niet meer naar het nieuws en naar debatten over corona. Als ik het moet weten dan zal ik het wel weten.

Lied

Het leven lijkt een beetje op een lied.

De strofen moeten goed zijn maar ook het refrein.

Jean Jacques en Cricri

Gisteren was ik samen met goeie vriend Patrick op het kerkhof van Ploegsteert. Uit nieuwsgierigheid gingen we eens het graf van wielrenner Frank Vandenbrouche opzoeken maar dat viel wel een beetje tegen. Het zag er nogal "druk" uit met allerhande herdenkingssteentjes van fans erop die het alleen maar erger maakten. Ook het fietswiel ingewerkt in de grafsteen had dringend wat revisie nodig.

Maar terwijl ik daar toch was wilde ik ook even op zoek gaan naar het graf of de urne van Jean Jacques Salembier, afkomstig uit Ploegsteert maar die zich na wat omzwervingen gevestigd had in Sault in de Vaucluse, een heel klein dorpje midden de lavendel waar hij boeken en gedichten schreef. Wel een serieuze ommezwaai in zijn leven want hij was eigenlijk gestart in een energiebedrijf waar hij de rest van zijn beroepsloopbaan had kunnen doorbrengen. 

Jean Jacques was op 3 juni 2019, amper 66 jaar,  plots overleden in zijn huisje in Sault, ergens afgelegen maar ongetwijfeld met een prachtig zicht op de vallei. Het was een buur en goeie vriend die hem gevonden had. Er was me verteld dat zijn hoogbejaarde moeder graag had gehad dat zijn stoffelijke resten ook naar Ploegsteert werden overgebracht, maar helaas, ik kon niets terugvinden. Ook niet in het register aan de ingang van het kerkhof. 

Met wat hulp op afstand vond ik het graf van zijn pa terug, Julien, een schaapherder met een grote kudde schapen, ook vroeg gestorven, amper 52 jaar. Wat verderop was het graf van zijn jongere broer Christophe (Cricri) die op zijn 36 jaar met de motor verongelukt was, een tweede groot drama in de familie en vooral voor zijn ma. Jean Jaques heeft toen een dichtbundel "Mézigue" uitgebracht ter nagedachtenis aan zijn "petit frère". Na wat speurwerk vond ik dit bundel nog terug in de uitgeverij Mollat in Bordeaux waar ik het als postuum eerbetoon besteld heb.

Ontroerend wel als je het verhaal achter sommige grafstenen kent. Ik was er 's avonds eigenlijk nog behoorlijk onder de indruk van.

De ma, blijkbaar reeds in de 90, leeft nog alleen ergens in Ploegsteert. Het moet erg zijn om je man en je beide zoons zo jong te verliezen. Als ik dit zie dan denk ik dat veel mensen geen redenen hebben om te klagen.

Lessen in nederigheid.

Pasen

 

Goede Vrijdag

Ik herinner me nog goede vrijdag toen ik nog in de lagere school zat, dat werd intens beleefd. Met, raar om zeggen, als hoogtepunt ‘s namiddags om drie uur alle fabriekssirenes in de stad die aangestoken werden. Raar als ik daar nu over nadenk. Ik ga mijn wekker zetten op een paar minuutjes voor drie om eens buiten te luisteren als ik nog zoiets hoor. Klokken ga ik niet horen want die zijn sinds gisteren naar Rome.