Incasseren is zoals een kussen.
Hoe diep ook ingedrukt, het blijft altijd nog ergens meegeven.
Noem het maar de gewenning.
30.6.10
27.6.10
Maskers
Eigenaardig.
Het onderbewustzijn dat de overhand neemt of de ongeuite verlangens die niet meer geremd worden. Komt de ware natuur naar boven, hoe goed weggestopt ook?
Valt het masker dat zo angstvallig gedragen wordt?
Schaamte voor het weggedrongen ware ik dat plots in alle kracht aan de oppervlakte komt?
Het ware "en-soi" dat ontsnapt?
Wel verhelderend die wegvallende sluiers.
Of is het confronterend?
Het onderbewustzijn dat de overhand neemt of de ongeuite verlangens die niet meer geremd worden. Komt de ware natuur naar boven, hoe goed weggestopt ook?
Valt het masker dat zo angstvallig gedragen wordt?
Schaamte voor het weggedrongen ware ik dat plots in alle kracht aan de oppervlakte komt?
Het ware "en-soi" dat ontsnapt?
Wel verhelderend die wegvallende sluiers.
Of is het confronterend?
23.6.10
22.6.10
17.6.10
Ochtend
Iedere ochtend wordt ik gewekt door de vogels.
Best veel vogels hier in het rond, elk met hun gezang.
Maar sinds enige tijd zit er nu ook een vogel met een GSM.
In elk geval, tussen al dat gefluit door hoor ik steevast iets wat op een GSM lijkt.
Zo'n "origineel" GSM geluid, niet zo'n tune zoals de meeste vrouwen in meno- en de meeste venten in penopauze op hun toestel zetten. Je weet wel, zoiets wat hip moet overkomen bij hun kroost en de youngsters op het werk. Man man man.
Neen, zo'n ouderwets GSM geluid, zo'n Engelse ring-tone.
Maar waarschijnlijk is de GSM-rage nog niet echt doorgebroken bij de vogels in mijn buurt. Die ene vogel met een GSM wordt dus hoogstwaarschijnlijk niet opgebeld maar hij test enkel voortdurend zijn ringtone.
Tenzij het geen GSM is maar een vogel wiens gezang ik nog niet ken.
Nu, een vogel met een GSM moet kunnen.
Er zijn zoveel dingen die kunnen.
Best veel vogels hier in het rond, elk met hun gezang.
Maar sinds enige tijd zit er nu ook een vogel met een GSM.
In elk geval, tussen al dat gefluit door hoor ik steevast iets wat op een GSM lijkt.
Zo'n "origineel" GSM geluid, niet zo'n tune zoals de meeste vrouwen in meno- en de meeste venten in penopauze op hun toestel zetten. Je weet wel, zoiets wat hip moet overkomen bij hun kroost en de youngsters op het werk. Man man man.
Neen, zo'n ouderwets GSM geluid, zo'n Engelse ring-tone.
Maar waarschijnlijk is de GSM-rage nog niet echt doorgebroken bij de vogels in mijn buurt. Die ene vogel met een GSM wordt dus hoogstwaarschijnlijk niet opgebeld maar hij test enkel voortdurend zijn ringtone.
Tenzij het geen GSM is maar een vogel wiens gezang ik nog niet ken.
Nu, een vogel met een GSM moet kunnen.
Er zijn zoveel dingen die kunnen.
16.6.10
De Poort
Het is zoals we vroeger, heel lang geleden, beloofd hadden aan elkaar.
We gaan samen naar de poort. Jij als gids, ik als verkenner.
De poort daar heel hoog in de bergen.
Waar we beiden nooit zijn geweest maar waarvan we weten dat ze op ons wacht.
Geen keuze, het moet dan maar.
Jij de gids, ik de verkenner.
Zoals zo lang geleden, jij de knapste van de gidsen, ik de verkenner met de onbegrensde fantasie.
Jij baken voor velen, gids in donkere tijden. Ik de verkenner, ontwaker van wat aan het sluimeren was.
Veel gezien, veel getoond, veel geleid.
Wonderlijke dalen vol zon, stijle tochten in de modder en de sneeuw, adembenemende vergezichten onder blauwe hemel, van niets bewust, alsof het eeuwen duren mocht.
Nu nog steeds de gids en de verkenner.
Veel wijzer maar nog steeds even gedreven.
De laatste tocht naar de poort. Jij de gids, ik de verkenner, ik de gids, jij de verkenner.
Zoveel hebben we aan elkaar geleerd. Hebben we elkaar verteld, elkaar getoond.
Ook hoe we het laatste stuk naar de poort moeten gaan.
Moeilijker dan vroeger, minder mooie dalen, stijlere hellingen.
Maar genietend van ieder mooi moment, ieder mooi moment dat de schaduwen doet ruiken naar de zon. Hand in hand, gids en verkenner, verkenner en gids.
De poort komt dichterbij. De poort waar onze handen uit elkaar moeten glijden.
Maar tegen dan hebben we elkaar geleerd om ook zonder handen bij elkaar te zijn.
Als liefde zolang kan duren, ondanks de fouten en de pijn.
Als liefde zolang kan duren, dan moet het echt wel liefde zijn (*).
(*) Dank u Herman.
We gaan samen naar de poort. Jij als gids, ik als verkenner.
De poort daar heel hoog in de bergen.
Waar we beiden nooit zijn geweest maar waarvan we weten dat ze op ons wacht.
Geen keuze, het moet dan maar.
Jij de gids, ik de verkenner.
Zoals zo lang geleden, jij de knapste van de gidsen, ik de verkenner met de onbegrensde fantasie.
Jij baken voor velen, gids in donkere tijden. Ik de verkenner, ontwaker van wat aan het sluimeren was.
Veel gezien, veel getoond, veel geleid.
Wonderlijke dalen vol zon, stijle tochten in de modder en de sneeuw, adembenemende vergezichten onder blauwe hemel, van niets bewust, alsof het eeuwen duren mocht.
Nu nog steeds de gids en de verkenner.
Veel wijzer maar nog steeds even gedreven.
De laatste tocht naar de poort. Jij de gids, ik de verkenner, ik de gids, jij de verkenner.
Zoveel hebben we aan elkaar geleerd. Hebben we elkaar verteld, elkaar getoond.
Ook hoe we het laatste stuk naar de poort moeten gaan.
Moeilijker dan vroeger, minder mooie dalen, stijlere hellingen.
Maar genietend van ieder mooi moment, ieder mooi moment dat de schaduwen doet ruiken naar de zon. Hand in hand, gids en verkenner, verkenner en gids.
De poort komt dichterbij. De poort waar onze handen uit elkaar moeten glijden.
Maar tegen dan hebben we elkaar geleerd om ook zonder handen bij elkaar te zijn.
Als liefde zolang kan duren, ondanks de fouten en de pijn.
Als liefde zolang kan duren, dan moet het echt wel liefde zijn (*).
(*) Dank u Herman.
14.6.10
Humor, wel of niet en hoe.
Hetgeen waarmee een mens lacht vertelt hoe hij in elkaar zit is wat Johann Wolfgang von Goethe stelde. Inderdaad.
Maar de eerste stap is of een mens eigenlijk wel kàn lachen.
Iedereen kent wel mensen die zichzelf en de wereld zo ernstig vinden dat er niet moet mee gelachen worden. Een soort Calvinistische, erfelijke besmetting ongetwijfeld. Zeer moeilijk om aan te ontsnappen als het ooit eens in de familie gezeten heeft. Meer nog, extra besmettelijk als je in dergelijke kringen furore wilt maken. Lach niet : het is ongepast. Hoezo ongepast? Voor wie ongepast?
Juist, voor die besmette omgeving.
En dan, als je wel humor hebt, waarmee lach je dan? Met anderen? Met andermans ellende, met andermans ongeluk?
Ook niet echt een mooie eigenschap.
Goede humor begint eigenlijk met lachen om jezelf, de dwaze dingen die je doet ook erkennen als dwaze dingen, er het komische van inzien.
En vanuit dat standpunt vertrekkende zul je waarschijnlijk veel mooie humor ontmoeten, veel mooie humor maken.
Dank u JW v G.
Maar de eerste stap is of een mens eigenlijk wel kàn lachen.
Iedereen kent wel mensen die zichzelf en de wereld zo ernstig vinden dat er niet moet mee gelachen worden. Een soort Calvinistische, erfelijke besmetting ongetwijfeld. Zeer moeilijk om aan te ontsnappen als het ooit eens in de familie gezeten heeft. Meer nog, extra besmettelijk als je in dergelijke kringen furore wilt maken. Lach niet : het is ongepast. Hoezo ongepast? Voor wie ongepast?
Juist, voor die besmette omgeving.
En dan, als je wel humor hebt, waarmee lach je dan? Met anderen? Met andermans ellende, met andermans ongeluk?
Ook niet echt een mooie eigenschap.
Goede humor begint eigenlijk met lachen om jezelf, de dwaze dingen die je doet ook erkennen als dwaze dingen, er het komische van inzien.
En vanuit dat standpunt vertrekkende zul je waarschijnlijk veel mooie humor ontmoeten, veel mooie humor maken.
Dank u JW v G.
13.6.10
Gevoel voor humor is relatief
B : "Begraven lijkt me eigenlijk maar niks."
B : "Crematie dan. Maar wat met de uitstrooïng van de as?"
B : "Wat heb je van mogelijkheden?"
P : "Het kerkhof, de strooiweide,..."
P : "Of op de zee misschien, in de territoriale wateren?."
B : "De zee lijkt me dan wel plezanter."
P : "Als je dat gezien de omstandigheden eigenlijk plezant kan noemen."
B : "Ja, dan kan ik nog aanspoelen op een exotisch eiland, onder de palmen..."
P : "Dan ben jij ook een stukje van de zee."
P : "Dan ben jij eigenlijk de zee."
P : "Het is ook mooi als afscheid, alles in de maritieme traditie."
P : "Als je as aan boord komt fluiten ze het "captain on board".
P : "En bij de uitstrooïng luidt men de scheepsbel, drie keer"
P : "En de scheepshoorn, best weemoedig hoor..."
P : "Zoals in dat liedje van Procul Harum."
B : "Ja, dat lijkt me wel wat."
P : "Ik zou het ook wel mooi vinden, met nauwe familie en goeie vrienden".
B : "Ok, dat is dan ook geregeld"
B : "Ik vind de symboliek wel mooi."
P : "Niet dat het iets aan ons scheiden van elkaar verandert."
B : "Crematie dan. Maar wat met de uitstrooïng van de as?"
B : "Wat heb je van mogelijkheden?"
P : "Het kerkhof, de strooiweide,..."
P : "Of op de zee misschien, in de territoriale wateren?."
B : "De zee lijkt me dan wel plezanter."
P : "Als je dat gezien de omstandigheden eigenlijk plezant kan noemen."
B : "Ja, dan kan ik nog aanspoelen op een exotisch eiland, onder de palmen..."
P : "Dan ben jij ook een stukje van de zee."
P : "Dan ben jij eigenlijk de zee."
P : "Het is ook mooi als afscheid, alles in de maritieme traditie."
P : "Als je as aan boord komt fluiten ze het "captain on board".
P : "En bij de uitstrooïng luidt men de scheepsbel, drie keer"
P : "En de scheepshoorn, best weemoedig hoor..."
P : "Zoals in dat liedje van Procul Harum."
B : "Ja, dat lijkt me wel wat."
P : "Ik zou het ook wel mooi vinden, met nauwe familie en goeie vrienden".
B : "Ok, dat is dan ook geregeld"
B : "Ik vind de symboliek wel mooi."
P : "Niet dat het iets aan ons scheiden van elkaar verandert."
11.6.10
9.6.10
Verkiezingen
Ja, de verkiezingen. Opnieuw dezelfde simpele zielen die zich kandidaat stellen (uitzonderingen niet te na gesproken). Hoera, weer een compleet handboek van hoe je een gebrek aan creativiteit en inspiratie kunt tentoonstellen.
Het vertaalt zich telkens weer in de slogans die ze gebruiken op hun affiches.
Wat lezen we momenteel weer aan pogingen om de mensen te verbazen.
"Het zit snor met Baert" van een niet nader bepaalde dame die waarschijnlijk kort daarvoor met hete was haar snor afgerukt heeft. Laat ons hopen in deze fantasie dat haar man geen snor heeft en hij bijgevolg met hete was... juist.
"Het ideaal recept voor een straffe remedie" van een jongen die eruit ziet alsof hij reeds 2 weken een cocktail van Engels Zout en Prepacol genomen heeft en daar letterlijk en figuurlijk het schijt van heeft. Je zal maar van toilet naar toilet lopen als je voor deze knaap stemt.
"Geef uw fiat aan Mercedes" van een gephotoshopte madam die waarschijnlijk beter Daf als voornaam gekregen had omdat Mercedes toch iets te hoog gegrepen lijkt zo te zien. Alhoewel, alle boeren, beenhouwers en bakkers rijden ook met een Mercedes en dit zijn hardwerkende stemmers die toch ergens hun zwart geld kwijt moeten.
En dan tot slot nog een kandidaat die op slag meer albino lijkt doordat hij het over witte konijnen heeft. Dezelfde trouwens die hoge intellectuele toppen scheerde (schoor?) in de vorige verkiezingen met het blitse "Yow, we kunt", vrij naar Obama. Misschien daarom nu iets met witte konijnen om zijn verwantheid met Barak wat meer te onderstrepen.
"Beam me up Scotty, there's no sign of intelligent life down here".
Het vertaalt zich telkens weer in de slogans die ze gebruiken op hun affiches.
Wat lezen we momenteel weer aan pogingen om de mensen te verbazen.
"Het zit snor met Baert" van een niet nader bepaalde dame die waarschijnlijk kort daarvoor met hete was haar snor afgerukt heeft. Laat ons hopen in deze fantasie dat haar man geen snor heeft en hij bijgevolg met hete was... juist.
"Het ideaal recept voor een straffe remedie" van een jongen die eruit ziet alsof hij reeds 2 weken een cocktail van Engels Zout en Prepacol genomen heeft en daar letterlijk en figuurlijk het schijt van heeft. Je zal maar van toilet naar toilet lopen als je voor deze knaap stemt.
"Geef uw fiat aan Mercedes" van een gephotoshopte madam die waarschijnlijk beter Daf als voornaam gekregen had omdat Mercedes toch iets te hoog gegrepen lijkt zo te zien. Alhoewel, alle boeren, beenhouwers en bakkers rijden ook met een Mercedes en dit zijn hardwerkende stemmers die toch ergens hun zwart geld kwijt moeten.
En dan tot slot nog een kandidaat die op slag meer albino lijkt doordat hij het over witte konijnen heeft. Dezelfde trouwens die hoge intellectuele toppen scheerde (schoor?) in de vorige verkiezingen met het blitse "Yow, we kunt", vrij naar Obama. Misschien daarom nu iets met witte konijnen om zijn verwantheid met Barak wat meer te onderstrepen.
"Beam me up Scotty, there's no sign of intelligent life down here".
8.6.10
René Neels
Vandaag moest ik via omwegen plots denken aan René Neels, verre familie van Marc Sleen. Opgegroeid in Duitsland (bij de BSD) omdat hij een vader beroepsmiltair had maar daarna gestrand in het linkse milieu in Gent. Hij was opvoeder verbonden aan de school waar ik toen zat (zat, studeren kon je het niet echt noemen) maar de directeur van de school noemde hem steevast " 't joenk van Mao". Mao toen nog het symbool van de hardwerkende rode chinees (geef toe, jullie dachten dat ze geel waren). Best een toffe gast die René, uren en nachtenlang mee gepalaberd, op café gezeten en meegeweest naar zijn grote bezieling; een echte linkse drukkerij waar o.a. het drukwerk voor "Vuile Mong en zijn Vieze Gasten", Amada en weetikveel van de persen rolde. Nu, persen, drukkerij, niet teveel van voorstellen. Een oud herenhuis, stencilmachines, een aftands offsetpersje. Ontroerend in z'n eenvoud. Dat speelde echter geen grote rol. De bezieling van de medewerkers was onvermoeibaar en daardoor zo ontroerend. Vechten tegen de bierkaai maar enthousiast blijven. Mooie tijd.
Maar waarom ik er eigenlijk moest aan denken is omdat ik plots weer het liedje "het Apekot" van "Vuile Mong en zijn Vieze Gasten" in mijn gedachten kreeg. Het leven van een eenvoudige jongen, Jean-Pierre genaamd, die op het einde inziet dat hij eigenlijk gans zijn leven gewerkt heeft voor niets en in het ootje genomen werd door "het kapitaal". Goed, daarover kunnen we discussieren maar ik heb de keuze van de naam van de hoofdfiguur altijd hilarisch gevonden. Jean-Pierre.
Je zult maar die naam meekrijgen in een niet francofoon land.
In pakweg Frankrijk, Wallonië of Frans Canada geen enkel probleem.
Maar hier bij ons. Man man man. Je ouders die je voor de rest van je leven opzadelen met acute kansarmoede. Pas op, goedbedoeld want die brave mensjes dachten dat een Franse naam je carrière enkel ten goede kon komen. Akkoord, dat geldt voor Louis, Jules, Marcel, zo'n Franse naam kun je zonder probleem hebben in een Vlaams gebied, maar Jean-Pierre. Nee, teveel van het goede : 2 (twee) Franse namen na elkaar. Overkill, dat doe je niet. Ik zie het die vader zo denken aan het loket van de aangifte van de geboorten : "2 is nog vele beter dan 1, "Maak er maar Jean-Pierre van meneer". Nu, die loketbedienden doen daar niet moeilijk over, ze zien van alles voorbijkomen.
Maar in godsnaam : Jean-Pierre. Vooral dat iedereen het meestal uitspreekt als "Zampjèèr". Je schaamt je de stenen uit de grond. Je hebt het recht om de erfenis van je ouders te weigeren wegens misdaden tegen de mensheid. Gans je leven eerder smalend bekeken worden tot je zelf als een "diltekater" door het leven gaat. Man man man.
Dan pas is het leven een apekot.
En enkel omdat je ouders 5 minuten niet nagedacht hebben...
Zampjèèr. Om koud van te krijgen.
Tenzij je in een apekot zit.
Maar waarom ik er eigenlijk moest aan denken is omdat ik plots weer het liedje "het Apekot" van "Vuile Mong en zijn Vieze Gasten" in mijn gedachten kreeg. Het leven van een eenvoudige jongen, Jean-Pierre genaamd, die op het einde inziet dat hij eigenlijk gans zijn leven gewerkt heeft voor niets en in het ootje genomen werd door "het kapitaal". Goed, daarover kunnen we discussieren maar ik heb de keuze van de naam van de hoofdfiguur altijd hilarisch gevonden. Jean-Pierre.
Je zult maar die naam meekrijgen in een niet francofoon land.
In pakweg Frankrijk, Wallonië of Frans Canada geen enkel probleem.
Maar hier bij ons. Man man man. Je ouders die je voor de rest van je leven opzadelen met acute kansarmoede. Pas op, goedbedoeld want die brave mensjes dachten dat een Franse naam je carrière enkel ten goede kon komen. Akkoord, dat geldt voor Louis, Jules, Marcel, zo'n Franse naam kun je zonder probleem hebben in een Vlaams gebied, maar Jean-Pierre. Nee, teveel van het goede : 2 (twee) Franse namen na elkaar. Overkill, dat doe je niet. Ik zie het die vader zo denken aan het loket van de aangifte van de geboorten : "2 is nog vele beter dan 1, "Maak er maar Jean-Pierre van meneer". Nu, die loketbedienden doen daar niet moeilijk over, ze zien van alles voorbijkomen.
Maar in godsnaam : Jean-Pierre. Vooral dat iedereen het meestal uitspreekt als "Zampjèèr". Je schaamt je de stenen uit de grond. Je hebt het recht om de erfenis van je ouders te weigeren wegens misdaden tegen de mensheid. Gans je leven eerder smalend bekeken worden tot je zelf als een "diltekater" door het leven gaat. Man man man.
Dan pas is het leven een apekot.
En enkel omdat je ouders 5 minuten niet nagedacht hebben...
Zampjèèr. Om koud van te krijgen.
Tenzij je in een apekot zit.
4.6.10
3.6.10
Essentie
Als de essentie van het leven aanklopt dan zie je klaar, moet je klaar zien.
De essentie van het leven is leven, niet meer en niet min.
Dan sta je niet stil bij idioten die hun "leven" vergooien doordat ze eigenlijk van in het begin geen hersenen hadden, primaten zonder meer.
Opgefokte klojo's, geboren in eeuwigdurende kansarmoede, met een kostuum en de verkeerde das, gekozen door hun blasé vrouwen met het ogenschijnlijk interessante leven van een plant of een fossiel. Fokmerries, die de kinderen moeten voorbereiden op een leven in de betere klasse, maar voor de rest mooi moeten meespelen in het toneel van de betere wereld. "Oh wat zijn we beter dan de rest".
Ja hoor.
De essentie van het leven is leven, niet meer en niet min.
Dan sta je niet stil bij idioten die hun "leven" vergooien doordat ze eigenlijk van in het begin geen hersenen hadden, primaten zonder meer.
Opgefokte klojo's, geboren in eeuwigdurende kansarmoede, met een kostuum en de verkeerde das, gekozen door hun blasé vrouwen met het ogenschijnlijk interessante leven van een plant of een fossiel. Fokmerries, die de kinderen moeten voorbereiden op een leven in de betere klasse, maar voor de rest mooi moeten meespelen in het toneel van de betere wereld. "Oh wat zijn we beter dan de rest".
Ja hoor.
2.6.10
1.6.10
Abonneren op:
Posts (Atom)
