Kleine lieve ukjes worden ook grote mensen

Toon en Eva, nu ongeveer 3 keer zo groot ;-)

Wel fijn

Roeselare - Kapellen - Leuven - Roeselare
En overal fijne momenten gehad.
Buren, zus, broer, neefje en nichtjes, Eend en jonge dromer en dan weer lieve buursmurfjes.
De wereld verwent mij soms.

Kerstliedje voor Brigitte

Imagine

De oneerlijkheid van het lot.

Beroepskeuze

Wie graag zaagt werkt best in een zagerij.
Tenzij hij telkens oordoppen uitdeelt aan zijn omstaanders.

Dark Side of the Moon

Weeral de donkerste en de kortste van het jaar.
Vanaf nu wordt het enkel helderder en langer.
Ook iets om naar uit te zien.

Cesaria

Helaas vandaag overleden.
Ook Brigitte's favoriet.

Opruimen

De voorbije dagen heb ik samen met zussen en broers opgeruimd.
Grondig. Een mens zou dat meer moeten doen.
Maar alleen ligt dat toch altijd moeilijker.
Aan alles hangt een herinnering, een beeld, een zin.
Van alles denk je dat je met de spullen ook de herinnering weggooit.
Maar dat is niet zo. De herinnering is het enige wat niet vergaat.
Wat altijd bij je blijft.
En dat is maar goed ook.
Bloemen verwelken.
Scheepjes vergaan.
Maar ...

Fire and Rain

I always thought I'd see you again...

Never

I tell my heart that I will find a way to get over you,
cause I've already lost my mind tryin' to get over you.

Het Verbond

Of ik het nu wil of niet :
aan alles hangt een herinnering.
Ieder voorwerp, ieder blad, ieder beeld.
En raar, er komen steeds meer herinneringen uit het verleden bij.
Zaken waarvan ik dacht dat ik ze al lang vergeten was.
Maar het worden meer en meer enkel mooie leuke gedachten.
Ik betrap me telkens weerop een glimlach van herkenning.
Een glimlach van verbondenheid.
En dat het goed was.

Comme un ange qui...

Wat ik gekookt had deze middag was zalig.
De wijn was echter hemels...

Déja Vu

Je vindt altijd een Eskimo
die aan een Afrikaan wil uitleggen
hoe je met hittegolven moet omgaan.

(Stanislaw J. Lec)

En route

Schijnheilige... en die knecht is ook een zak.

Een jaar is niets in een mensenleven...

Nu exact 1 jaar geleden. Dag op dag, uur op uur. Minuut op minuut.
Ik vergeet nooit het moment waarop Brigitte in mijn armen stierf.
Net zo min als het moment waarop ik haar de eerste keer zag, 39 jaar daarvoor.
Met alles wat daartussen ligt.
Van het mooiste meisje van 15 van de ganse stad,
tot het moedigste doodziek meisje van 54.
Nog altijd even opgewekt en trots tot haar laatste adem.

http://denken-aan-brigitte.blogspot.com/

Niet meer dan dat...

P. "Morgen ga ik naar de zee"
M. "Om te herdenken?"
P. "Nee, omdat ik alleen wil zijn met mezelf en met wat belangrijk is voor mij"
M. "Niet meer dan dat?"
P. "Nee, niet meer maar ook niet min, maar als er iemand is die dat begrijpt dan ben jij dat".

Snelle dageraad

Blijvend bezorgde vrienden...

Dag G.,

Bedankt voor je bezorgdheid.
Je hebt gelijk.
Dit jaar hebben de bloemen nog nooit zo mooi en veelvuldig gebloeid in onze tuin.
Vooral haar witte rozenboompjes.
Het was wel geen jaar zonder Brigitte want ze leeft hier nog altijd.
Wat minder in de tastbare dingen hier maar des te meer in mijn hart.
Ik praat ieder moment van de dag met haar, van als ik opsta tot ik ga slapen.
Raar hé, ik dacht in het begin dat het wat ging slijten, waar ik eigenlijk een beetje bang voor was omdat ik dat zo jammer ging gevonden hebben, maar dat doet het niet, integendeel.
En eigenlijk ben ik daar blij om.
Ik ga heel veel naar de zee, om even te kijken, te praten, raad te vragen, er gewoon te zijn.
Al bij al stel ik het redelijk wel.
Ik heb een mooie mantel van zussen en broers, vrienden om me heen.
Veel hobbies en zaken waar ik mee bezig blijf, ik blijf me verwonderen en dat is belangrijk om niet stil te vallen.
Ik ben veel, bijna altijd, alleen maar ik voel me nooit eenzaam.
En dat is wat telt.
Bedankt, het ga je goed en tot nog eens.
Philip

Muziek van mijn eiland

Wie mee wil die kan.

Leven

Leven.
Is krijgen,
maar ook geven.
Is praten,
maar ook zwijgen.
Is doen,
maar ook laten.
Van de middag tot de noen.

Ongewervelde eenzaamheid

Veel van de mannen die ze kende waren weekdieren,
want in het weekend waren ze thuis bij hun vrouw.

One

Het Gemis

Of het nu eens een dagje wat kleiner is of eens een dagje groot,
het gemis is je steeds nabij.
In zoveel kleine dingen, in zoveel grote dingen om je heen.
's Morgens, "s avonds, 's nachts.
Soms wordt het aangewakkerd, soms geluwd,
maar blijven flakkeren doet het steeds.
Nee ik weet, het gaat nooit voorbij.

Weg met de moto

Even weg met de motor.
Zonnetje, 7 graden (boven nul) en niemand op de baan.

Als je Google Earth op je PC hebt en je klikt op deze link (Waar zat Mr. T.?), dan weet je waar ik reed en waar ik op de terugweg stopte voor een glas en en een babbel...
Daar trouwens ook een verdomd schoon kind van middelbare leeftijd gedepanneerd dat het sleuteltje van haar fietsslot niet meer vond. Ze is me eeuwig dankbaar zei ze. Er zijn geen zekerheden meer...
Die fietssloten trekken trouwens qua veiligheid op niets trouwens.
Of ik ben een geavanceerde schurk, je mag kiezen.

Tito e Mariza

Opgenomen op mijn eiland...

Woorden

We beschikken over duizendmaal meer woorden dan we nodig hebben om ons verstaanbaar te maken, om te communiceren. Ik denk dat een 20-tal woorden volstaan om te leven en te functioneren.

Net zoals in de cartoons over de oertijd : "ik eten", "wij slapen", "jij werken", "zij kwaad" "jij op bakkes krijgen", ... zijn genoeg om er te zijn hier op deze aardkloot.

Maar toch hebben we al die andere woorden nodig om het af te vlakken, de nuances te leggen, onze ziel en onze persoon erin te leggen, zodat het naast functioneel, ook boeiend en plezant wordt.
Of net niet natuurlijk.
Want anderen willen dan weer saai of depri overkomen.
Of hautain maar wel stom.
Of compleet kierewiet.
Allez, willen...
Grapje.

Onafwenbaarheid en starheid

Als de lucht invalt
zijn alle mussen dood.

Gisteren proberen te doen begrijpen tijdens een voordracht omtrent het voorzien van noodplannen.
Het betekent enkel dat je niet alles kunt voorzien en dat je nooit bestand bent tegen onoverkomelijke calamiteiten. Dat je daar dan beter geen energie en zorgen in steekt.
Maar het vergt een beetje fantasie en gevoel voor humor om die beeldspraak te begrijpen.
Plezant en zeer clichématig was nu wel dat het juist een mooi blondje was dat zoveel moeite had om zich die spreuk voor de geest te brengen. Dan maar met handen en voeten uitgelegd. Zo zijn we.
Maar ja, een beetje verstand en fantasie komt winter zomer van pas.

Wapenstilstand

Even herdenken dat de toenmalige groten der aarde een tekort hadden aan potentiële slachtoffers die ze konden laten sneuvelen voor "de goede zaak" waardoor hun eigen hachje in het gevaar kwam.
Dan maar beter de wapens neerleggen zullen ze gedacht hebben.
Het enige wat we eraan overhouden is een vrije dag want uiteindelijk hebben we er niets uit geleerd. Uit de verloren levens van al die mensen die soms zelfs niet goed wisten waarvoor ze vochten, meestal zelfs niet wisten waarom ze vochten.
Omdat de politiek, de clerus, het geld hen dat wijsgemaakt had.
Nee, het is nog steeds niet veranderd. We maken nog steeds dezelfde vreselijke fouten. Alleen waken we er nu wat beter over dat de slagvelden wat verder van onze deur liggen.
Fool if you think it's over.
Ook dat niet...

Reserveren

Ik was daarnet wat dagen aan het reserveren in mijn agenda voor volgend jaar.
Best vroeg kun je denken maar ik moet nu eenmaal plannen (de belangrijke zaken toch ;-) ).
Ergens in mei volgend jaar vertrekken we weer met de vrienden van de Poëzie richting Frankrijk.
Naar de baai van de Somme ditmaal.
Om te fietsen voor de meesten maar voor mij weer als Chef van de Gemotoriseerde Logistiek en de Keuken en ondertussen met de Kite HD zeehondjes en zeldzame vogels spotten in het natuurreservaat.
Terzelfdertijd keek ik ook even voor misschien weer een medisch verantwoord weekje weg met de motor met M.
Maar onvermijdelijk kwam ik erop uit dat je niet teveel moet rekenen op plannen in de toekomst.
We zijn hier maar even en het kan zó voorbij zijn.
Zonder dat je er ook maar vooraf over ingelicht wordt.
Dòèn dus als je iets van plan bent.

Geboren voe te leven -Flip Kowlier

Ik ben wok met nie content.
Of ist met nietn?
Of met u gês?

Beter dan...

"Mieux avoir des remords que des regrets. "

(O.W.)

Filmpje voor Brigitte.

De zee is altijd mooi en mild voor wie eraan toevertrouwd werd.

51°15'10" Noorderbreedte / 02°54'45" Oosterlengte

Vandaag ben ik weer naar de plaats gevaren waar ik Brigitte aan de zeven wereldzeeën toevertrouwd heb. Met hetzelfde schip maar nu helemaal alleen, zonder familie en vrienden, samen met andere lotgenoten. Best lastig hoor, opnieuw geconfronteerd worden met je verlies.

De kapitein had ons uitgenodigd voor een herinneringsvaart, net voor Allerheiligen, waar anders iedereen een bloemetje op het kerkhof gaat neerleggen konden wij nu mee op zee.

Het was best emotioneel, we waren met z'n achten die iemand aan de zee terug geschonken hadden.
Het schip deed alle coördinaten aan en op iedere specifieke plaats aangekomen kreeg iedereen de voorplecht voor zich alleen om afscheid te nemen terwijl het schip rond de plaats van uitstrooïng voer.

Op 51°15'10" Noorderbreedte en 02°54'45" Oosterlengte had ik het wel heel moeilijk.
Best eenzaam hoor zo helemaal alleen op de voorplecht, alleen met je verlies.
Ik denk dat ik me in mijn hele leven nog nooit zo alleen gevoeld heb.

Ik had in onze tuin een roos afgeknipt van een van de rozenstruiken die Brigitte altijd zo goed verzorgd had. Dit jaar hadden de rozen nog nooit zo mooi gebloeid. Ongetwijfeld als dank aan Brigitte die hen steeds zo goed verzorgde.
Ik was de enige die een zelf geplukte bloem meegebracht had.
Maar dat kleine roosje was oneindig veel mooier dan alle gekochte boeketten aan boord.
Ik weet het zeker.
Brigitte ook denk ik...

Spiritueel toegewijde

Spiritualiteit spreekt me zeer zeker erg aan.
Ik zal echter nooit een toegewijde worden.

Vandaag met M. (*) naar het spiritueel middelpunt van de Vedische wetenschap getrokken uit pure openheid voor anere culturen en ook wel uit nieuwsgierigheid. Mooie mensen allemaal, heel gedevoueerd, veel mee gepraat en geluisterd, niet gediscussieerd want ieder heeft recht op zijn eigen mening en leven, maar we wisten al na 1 uur dat we nooit geen toegewijden in de Vedische spiritualiteit zullen zijn.
We zouden het aardse teveel missen om enkel met geestelijke verhevenheid tevreden te zijn.
Wie weet, in een volgend leven misschien?
Of niet?

(*) M, zoals in de James Bond films. Ik leid nu eenmaal een gevaarlijk leven...

Afbraak

Ik heb deze namiddag de zomer afgebroken.
Het zeil voor extra schaduw,
het bamboe rolluik voor extra lichtfiltering.
De zon laat ik nog even aan de hemel.
Om de overgang niet te bruusk te maken.

The Boss

Moto Mantra

Harley krishna,
Harley krishna,
krisna krisna,
Harley Harley,
Harley rama,
Harley rama,
rama rama,
Harley Harley
...

Bang

Ik ben bang dat ik weer mezelf tegenkom.
Bang dat ik niet over mijn herinneringen heen kan stappen.
Bang dat ik na zoveel maanden nog steeds niet alleen kan aanschouwen wat we ooit zovele keren samen deelden.
Ik zoek zovele redenen om er niet mee geconfronteerd te worden.
Maar toch moet ik het doen. Ik heb mezelf wat krediet gegeven.
Ik kan geen duizend kilometer alleen rijden op een dag, toch niet als het heel besneeuwd kan zijn.
Daarom neeem ik er twee heen en twee terug.
Ik stop zeker bij mijn motorvriend in Pfronten, met zijn mooie custommachines in de Tiefgarage.
Ik moet hem vertellen dat Brigitte niet meer mee is. Nooit meer mee zal zijn.
Ik kan ook geen 7 dagen alleen zijn in de besneeuwde bergen, daarom neem ik er maar 5.
Ik moet vertellen aan de sympathieke eigenaars van het hotel hoog in de bergen, waar we zovele keren verbleven dat Brigitte nooit meer mee zal komen. Dat ze nooit meer haar aanstekelijke lach zullen horen. Maar toch, ik moet het doen. Voor ons twee. Voor mezelf.
Alleen, maar in gedachten met twee.
Bang voor mezelf.

De keerzijde van succes

Snelheden

Een mens bepaalt zelf de snelheid waarmee hij leeft.
Zelfs al denkt hij geleefd te worden en zijn eigen snelheid niet te kunnen beïnvloeden.
Los daarvan is de snelheid waarmee geleefd wordt niet de snelheid die de anderen zien.
Zelfs niet de snelheid die we zelf denken te registreren.
Traag voor de ene is snel voor de andere.
Zo wordt snel ingehaald door traag en laat het ver achter zich.
Zoals een trein met slapenden een peleton met spurtende renners voorbijsteekt.

Eenzaam maar niet alleen

In de vroege ochtend een kist op een brancard in het midden van de kerkhofdreef.
Ernaast de priester van het kerkhof met een beamte van het kerkhof in uniform, twee familieleden, drie collega's in extremis verwittigd en vier niet nader te omschrijven enkelingen.
Een kort gebed over de vergankelijkheid van het leven en een zegening met wijwater. De schaarse aanwezigen die op hun beurt symbolisch afscheid nemen en dat was het. Nog geen 10 minuten.
Geen mis, geen muziek, geen offerande, geen herdenkingskaartjes.
Het was best fris op het kerkhof maar de herfstzon scheen mooi door de roeste bladeren over het tafereel. Dat maakte iets speciaals en heel ingetogens van dit afscheid. Heel intens.
Mooier dan vele andere begrafenissen.

Monsieur Leblanc

Dat was hoe ik hem aansprak als ik hem tegenkwam.
Op z'n minst een kerel met een geschiedenis groter dan de gemiddelde medemens.
Zag altijd alles groot, groter, te groots en liet zich daar ook altijd aan vangen. Ving daar ook vele malen anderen mee.
En als hij dan weer eens het deksel op zijn neus kreeg dan bleef hij daar tot ieders verbazing (ergernis veelal) ongelooflijk optimist onder.
Zaterdag is hij echter ook gestorven, net geen 57.
In de grootste eenzaamheid. Pas vandaag werden we er als bij toeval van op de hoogte gebracht.
Maar hem kennende zal hij dat ook een onderdeel van zijn lot gevonden hebben.
Ik weet bijna zeker dat hij het ook niet erg vond.
De tweede collega die ons in minder dan een week ontvalt.
Hoe dan ook veel te vroeg.
Ook de Pa van Rik is in diezelfde week gestorven.
Vreemd maar ik voel nu eigenlijk even teveel de schaduw van de dood.

Gelijk

Van nature zijn de mensen gelijk.
Het zijn hun gewoonten die het verschil maken.

Confusius

Son Éminence

Deze morgen is Geert overleden. Net geen 55 jaar.
Ik zal me Geert steeds herinneren als een flamboyante kerel die op zijn manier door het leven ging. Zich ook niet teveel aantrok van wat anderen daarvan dachten. Ik mocht hem wel.
We zagen elkaar niet meer zoveel maar als we elkaar dan eens tegenkwamen dan deden we dat altijd in de stijl van Louis XV.

"Bonjour Son Éminence" zei ik steevast waarop Geert iedere keer zei :
"Je vous salue Sa Majesté, vous êtes venus en carosse?"
terwijl we onze denkbeeldige musketiershoed afnamen en een hoofse buiging maakten.

In gedachten speelden we dan mee in een aflevering van de 3 musketiers.
Eigenlijk ook een beetje onze wereld dacht ik dan.

Het ga je goed "Votre Éminence".
Ik buig respectvol tot afscheid.

En wat

En wat als wij eigenlijk nooit sterven?
Gewoon van leven in leven glijden zonder dat we het zelf beseffen.
Enkel de medemensen van het leven waaruit we verdwijnen die ons zien sterven.
Maar dat we dan in een leven komen met andere medemensen. Een parallelle wereld zeg maar.
Waar de medespelers er ook niet bij stilstaan dat we van elders komen en opnieuw een ander leven zullen leiden na hetgeen zij mogen meemaken met ons in dat nieuwe leven.
Omdat je je er eigenlijk ook nooit zelf van bewust bent.
Ja, waarom niet.

Seneca

Sum mala spina bonis,
sum bona spina malis.

De meest waardevolle attitude...

Dilemma

Stay pretty,
die young.

(James Dean)

H & G

Humor en geduld zijn kamelen waarmee je door elke woestijn kunt trekken.

(Godfried Bomans)

Hmmmm

She moves as she don't care,
smooth as silk,
cool as air...

Herfst

Vandaag begint de herfst. Niet dat ik daar van wakker lig.
De seizoenen moeten elkaar opvolgen en hun eigenste werk doen.
In een eindeloze sequentie van licht naar donker naar licht naar ...
Het is nu al een tijdje herfst in mij. Maar ook dat is leven.
Een eindige sequentie van licht naar donker naar licht naar ...

Morgen en vanavond

De morgen weet niet wat de middag brengt.
De middag weet niet wat de avond brengt.
De avond niet wat de nacht en de volgende morgen hem brengt.
Ook vandaag, morgen en overmorgen hebben dit soort onzekerheid.
Laat deze onzekerheden je leven niet vullen.
Ze staan je geluk van het moment in de weg.

Zekerheid

Waarom willen mensen geassocieerd worden met een strekking, een groep, een filosofie? Waarom willen mensen bij iets horen, er deel van uitmaken?
Vermoedelijk uit een soort angst om alleen te zijn met wat men doet, denkt, ervaart, begrijpt. Een soort comfort. Als je met meerderen bent geeft je dat een soort zekerheid om geen minderheid te zijn. Een minderheid die kan geviseerd worden.
Maar ook de neiging om tegen stroom in te gaan, niet zomaar mee te doen brengt je in een situatie waar een minderheid virtueel een meerderheid wordt.
Niet dat het je zekerheid geeft.

Even, niet voor iedereen.

Ik wou dat ik je even bellen kon,
ik wou zo graag nog even met je praten.

Veel en nooit

Ik ben veel alleen maar ik voel me nooit eenzaam.
Het leven heeft me geleerd om de mooie momenten van mijn bestaan als reserve op te slaan voor ogenblikken waar de wereld je wel eens kan vergeten.
Heeft me geleerd om niet angstvallig bij iets te willen horen, deel te willen zijn van iets.
Als ik soms eens dreig melancholisch te worden,
dan open ik mijn rugzak met herinneringen.

Naajn ielivven

E. en L. verjaren op naajn iellivn.
De reden dat ik die verjaardagen nooit vergeet.
Wel een beetje gemengde gevoelens omtrent de kapstok van mijn geheugen.
Ik wens E. en L. proficiat omdat de mensheid zich iets triests herinnert.
Maar ook dat is het leven.

Four Seasons in Buenos Aires

Daarnet Astor Piazzolla's versie van de 4 jaargetijden gehoord op het slotconcert.
Four Seasons in Buenos Aires, een mens gaat erbij dromen.
Astor Piazzolla die steeds doet denken aan de tango en een Bandoneon verrast hier toch wel positief door zijn werk voor strijkers. Met de knipoog naar de veel meer gekende jaargetijden door Vivaldi. Ook mooi gebracht door het Kamerorkest vanavond.
Mijn kritisch gezelschap kon het ook smaken.

Slot

Straks naar het slotconcert van de orgelconcerten van Haringe.
Concerten voor orgel enkamerorkest.
Samen met I. en E.
Benieuwd wat die "jonge poezen" ervan vinden.

Verheven

Het zoeken is verhevener dan het vinden.
Inderdaad, vandaag met Bertus het "voorlopig gevondene" in de showrooms gaan bekijken, bezitten (heel letterijk), bespreken en tot de conclusie gekomen dat de zoektocht moet verdergezet worden.
Omdat het gevondene niet voldeed aan de diepere zin van de queeste.
Iets speciaals vinden namelijk.
Specialer dan wat reeds in de garage staat.
Een goeie ridder blijft zoeken naar de echte Graal.

Feestvarken

Mijn vriend uit Wallonië is vandaag 45 geworden.
Zaterdag geeft hij een aangepast feestje.
Ik zie ernaar uit.

Hem net ge-sms't.
Oeps, Tenerife komt een uur achter nog...

Mean mean machine versus Mean clean machine

Het wordt een moeilijke keuze, een echt luxeprobleem weliswaar.
Wat wordt mijn vierde motor naast de Honda CB750 van 1992 (bloedmooi icoon onder de eerste naked bikes), de Ducati S2R1000 van 2008 (puur kunst-icoon onder de liefhebbers van Italiaanse volbloedmotoren) en de HD Night Rod Special van 2010 (Amerikaans dragster-icoon dat door Porsche met de watergekoelde Revolution Engine een "echte" krachtbron voor de 400 meter sprint meekreeg).

Mijn vraag onder de vrienden en hun aanverwanten op facebook gaf een duidelijke voorsprong voor de Triumph Thunderbird Storm, een echte vette Engelse machine met 17OOcc 2-cilinder in lijn van -zeer- goeden huize. 2 maal cruiser of the year in America, thuisbasis van HD... . Merkwaardig op zijn minst als we het chauvinisme van de Amerikanen meerekenen.
Mijn andere keuze is de HD Fat Bob (Blackline). Een mean machine op de wijze van Harley. 1600cc in V, vette kloppen en heel veel koppel in de lage toeren. A bike to be seen with (net als de Triumph trouwens).
Als ik puur naar het rijgenot en het no-nonsense-gehalte kijk dan moet ik de Triumph nemen, kijk ik naar de iconische- (en rest-) waarde dan moet ik de Harley nemen.

Enkel Emile (alias Pietje Stek) stemde op facebook voor de Harley (hij gaat dan ook industriële vormgeving studeren en zijn ma stemde voor de Triumph ;-) ).
Toen ik gistermiddag (weer eens) stopte aan de Lanterfanter om iets te eten was ik blij dat mijn maat met zijn Yamaha Midnight Warrior (ook een vette 1700cc) terug was uit verlof.
Hij was de tweede die voor de Fat Bob koos.
Uit nostalgische overwegingen.
Ik geloof hem, maar heb nog niet gekozen.
Het zoeken is verhevener dan het vinden.

Have you ever been to ...

Be my runaway love,
Be my runaway love!
Wanna run away, love? (with you)
I want to run, run run away!!

Have you ever been to Paris in March?
Done the Eiffel tower and the arch?
These days you can get there by train,
Come on, let’s run away!
We can hire some red bicycles
Ride the path along the canals,
Take a trip on a boat down the Seine,
Champagne, and I’ll let you pay!

Be my runaway love,
Be my runway love,
Wanna runway love? (with you)
With you I want to run away!

Have you ever been to Berlin in June?
They say no-one gets up 'till noon,
And the streets are lined with cafes,
Let’s …the way you dare!
Take me to restaurants to dine,
I’ll wear a dress so divine,
You'll find you can’t tear your eyes away,
Later on you can tear it off anyway!

Be my runaway love,
Be my runaway love!
Wanna run away, love? (with you)
I want to run, run run away!
Be my runaway love,
Be my runaway love!
Wanna runaway love with you!
I want to run, run run away!

Don’t keep me waiting,
Anticipating for promises come in,
The oil on the painting drying,
Tears on my face will
Rolling away and my heart
We’ll be aching, again!

Have you ever been to New York in May?
It's the loveliest month so they say!
Uptown and around central park
untill it gets too dark!
And then we can head to a show,
There’s a little hidden bar that I know,
The band playing tango till two
it takes two, and I want to tango with you!
Oh!

Be my runaway love,
Be my runaway love!
Wanna run away, love?
I want to run, run away!
Be my runaway love,
Be my runaway love!
Wanna runaway love with you!
I want to run, runaway!

Verleden en toekomst

Vrouwen zijn meisjes met een verleden.
Mannen zijn jongens zonder toekomst.

Raakpunt

"Nooit" heeft geen einde, net zoals "Altijd" geen einde heeft.
In hun toestand zijn "Nooit" en "Altijd" te beschouwen als oneindig .
Als ik dan denk aan de wiskunde waar een rechte ook geen eindpunt heeft (zij het op oneindig) en wetende dat 2 parallelle rechten elkaar snijden op oneindig dan moeten "Nooit" en "Altijd" elkaar ook raken op oneindig.

Karakter

Beter een goed karakter dan een slecht karakter.
Beter een slecht karakter dan geen karakter.

Wijs

Laat je niets wijs maken,
niet door anderen en vooral
niet door jezelf.

Denken aan Brigitte

De dag begint weer vroeg vandaag.
Het circus zet zijn tenten op het plein, wit en blauw.
De zandgrond viert weer feest vandaag.
Een kind verkent vol passie het terrein, ik denk aan jou.

Ik wou dat ik je even bellen kon.
Ik wou zo graag nog even met je praten.
Maar je bent al onderweg naar de zon.
Op zoek naar die ene plek onder de sterren.
Ik wou dat ik je even bellen kon.

Ik wou dat ik samen met je lachen kon.
Ik wou toch nog zoveel tegen je zeggen.
Maar jij lacht vast een eind weg in de zon.
En kijkt vannacht vol passie naar de sterren.
Ik wou dat ik samen met je lachen kon.
Ik wou dat ik samen met je lachen kon.

Ik wou dat ik je wakker maken kon.
Ik wou toch nog zoveel van je houden.
Maar je bent nu onderweg naar de zon.
Op weg naar je eigen plek tussen de sterren.
Ik wou dat ik je wakker maken kon.
Ik wou dat ik je wakker maken kon.

http://denken-aan-brigitte.blogspot.com/


(naar Bart Herman)

Vincennes

Da laatste dagen was ik met P,G,L en T in de sjieke villa van "Nichtje Sifkie en Neefje Zjors" in Vincennes, vlakbij metrostation Chateau de Vincennes van waaruit we gans Parijs konden verkennen om dan 's avonds op het terras lekker te koken, te eten en na te praten. Een heel mooi weekend.
Voor een geheime queeste, op zoek naar een handpop voor mijn poppenkast.
Eens kind, altijd kind.
Brigitte en ik zijn vroeger een paar keer naar Parijs geweest. Dat kwam me voortdurend voor de geest.
De mooie herinneringen, hoe we samen graag slenterden, winkels doorsnuisterden, dingen opzochten, bezienswaardigheden bezochten, op een terrasje de wereld bekeken, gewoon gelukkig waren met wat was.
Ook nu was Brigitte mee. In mijn hoofd, maar waar kun je beter zitten als geliefde.
Ze hielp me om de weg te vinden, door haar mening te geven over de originele retro Ray Ban (die van Roy Orbison) die ik altijd al wilde, altijd al zocht maar nu pas vond.
Het leven is niet moeilijk, is niet triest als je liefhebt.

Het Leven

Liever vriend voor het leven dan redder in de nood.
Dat soort heldendom is meestal geen lang leven beschoren.

Nuchter

Ik weet dat ik soms ongelooflijk sec en nuchter kan zijn.
Zodat het soms met sarcasme verward wordt, wat het wel niet is.
Ik ga meestal voorbij de euforie, voorbij de zinsbegoocheling.
Doet helemaal geen pijn, is heel duidelijk.
Alsof je in de mistbank van het menszijn toch kilometers ver kunt kijken.
Voorbij de illusies van romantiek en de zekerheid van wat nabij is.
Het stoort me niet, het sterkt me alleen.
Jammer dat het me soms kwalijk genomen wordt.
Maar dan is het misschien ook maar zo.

Begrip

Je kan niet alles begrijpen maar dat hoeft ook niet om gelukkig te zijn.
Als je dàt begrijpt hoef je eigenlijk niets meer te begrijpen.
Begrip is een zeer rekbaar begrip.

G

Meer nog dan de G7 is het de G3 die de wereld regeert.
Net zoals in het verhaal van de wetten van ellende die allen te herleiden zijn tot de eerste wet (als je een boterham laat vallen op het strand is het steeds met de kant van de confituur in het zand) zijn ook alle wereldlijke wetten te herleiden tot de primaire wet van de G3.
Dat ze daar niet vroeger aan gedacht hebben.
Ging veel werk gespaard zijn.

Very Zen

Ik voel me "very zen" vandaag.
In balans met mezelf, in balans met mijn omgeving, in balans met mijn verlies, in balans met mijn aanvaarding, in balans met mijn verwondering, in balans met mijn vragen, in balans met mijn weten, in balans dus.
Eergisteren kocht ik een CD-box met 35 CD's met "Violin Masterworks". Noem me een vioolconcerto en ik heb het nu (en ik had er al veel).
De nieuwe die ik ontdekte hebben mijn voorbije 48 uur gevuld met tevredenheid en ontroering, met emotie en blijdschap. Deze morgen besloot ik het goeie weer snel mee te nemen en nam ik wat verlof in de namiddag.
Met de Ducati, mijn felle Italiaan (alhoewel, het kan ook een felle Italiaanse zijn denk ik) gewoon de baan opgetrokken. Eerst naar Kortrijk en wat gepraat in alle ernst en vooral in alle onzin met mijn goeie vrienden Dirk en Bertus. Dan naar Bellegem platse om op een terras een te drinken met de scouts van "de vrienden van de poëzie" die een fietstocht aan het voorbereiden waren (als je een beetje geld hebt duw je niet meer zelf ;-) ) Hen een beetje begeleid maar op het mooie stuk "downhill" tussen Bellegem en Rollegem niet kunnen weerstaan aan de adrenalinekick van het volle bak accelereren en hen maar achtergelaten wetende dat ze ook plezier hadden. Snel naar mijn hometown, naar de supermarkt, de rest van mijn ingrediënten voor mijn etentje van vanavond gekocht. Vriendelijke mevrouw aan de kassa met gevoel voor humor.
Motor op stal ("aaike motor" zou Louis zeggen) en in de keuken alles gesneden en voorbereid zodat ik alles klaar had tegen 19h want beloofd aan persoonlijke lijfartse M. alles te demonstreren van de ondertussen hilarisch bekende sauce armoricaine. Nog even wat weg en weer gechat en gelachen met V., bezeten C. uit K.. Nu dit alles neerschrijven met behoorlijk luid op de achtergrond (de voorgrond) het adagio uit het vioolconcerto No. 1 in B flat Major, K207 van Wolfgang Amadeus Mozart (voor de kenners).
M. (niet uit James Bond) die me belt om te zeggen dat ze binnen 5 minuten aan de deur staat voor "the proof is in the taste of the Armorican Sauce).
In balans, alles in balans.
Zelfs moesten er fouten in staan.
Alles in balans.
Zen, very Zen.

Kommer en kwel

Nee, het leven is niet enkel kommer en kwel.
Het leven is wat je er zelf van maakt. Vooropgesteld dat je in een eerder voortvarende wereld als de onze hier leeft. Het is meestal zo goed of zo kwaad als je zelf wil. Als je er zelf wilt voor doen.
Er zijn mensen die veel tegenslagen hebben en er toch nog het beste van maken. Er zijn ook mensen die weinig tegenslagen hebben maar deze dan zo uitvergroten dat het een leven vol kommer en kwel lijkt. Bij nader inzicht is dit meestal maar een verlangen, een kreet naar aandacht.
"Kijk eens hoe erg mijn leven is", "kijk eens wat ik nu meemaak", "heb medelijden met mij", "help mij". Dit soort mensen kun je niet helpen want de enige hulp die ze kunnen gebruiken moet vanuit hen zelf komen. En dat is meestal niet te verwezenlijken.
Bon, ter illustratie van bovenstaande, de batterij van mijn Ducati was leeg doordat het alarm al te lang aanlag zonder ermee te rijden (met de moto, niet het alarm) maar doordat ik een batterijlader heb aangelegd start het monster weer gelijk de beesten: YES, sla de straat Jaak (hit the road Jack).

32 jaar geleden omstreeks 15h30

Is het leven eerlijk?
Nee, de wereld heeft niets met eerlijk en rechtvaardig te maken.
Dat maken we ons maar wijs als het ons goed gaat, of als het ons goed uitkomt.
Van de 3 mensen op de foto hierboven ben ik de enige die nog leeft.
Brigitte werd net 54, haar pa amper 49.
Is dat eerlijk? Nee. Is dat rechtvaardig? Nee.
Mag, moet ik van geluk spreken dat ik nog leef?
Niemand die het weet.
Die het kan weten.

Delen

Gemis gaat vooral over "niet meer kunnen delen".
Niet over "niet meer kunnen krijgen".
Kunnen delen is zo essentieel voor geluk samen.

Slim

De mensheid wordt hoe langer hoe slimmer.
Kennis komt hoe langer hoe meer in het bereik van (bijna) iedereen.
Helaas, de mensheid wordt daarom jammer genoeg niet wijzer.
We krijgen ook steeds meer tijd en middelen om dom te doen.

Mooi weer aan de zee

Het geheel en de delen

Je kunt altijd wel iets moois vinden in je leven.
Is het geheel niet wat je ervan wenst dan zijn er vast delen ervan die je graag hebt. Zijn er delen die je niet graag hebt dan is het geheel misschien wel mooi. Fixeer je op wat mooi is. Het scheelt een stuk.

Vierkant

Hoe ronder de politiekers,
hoe vierkanter alles draait.

Rond

Hoe ronder de wereld,
hoe beter hij draait.

Het betere bier... van T natuurlijk.

Best

Wie echt zijn best doet hoeft niets verweten te worden.
De lat ligt niet voor iedereen even hoog.
Hetzelfde resultaat is niet voor iedereen dezelfde verdienste.
Dat zou te gemakkelijk zijn.

Drogen en laven

Tomaten in de oven om te drogen, rauwe ham in de oven om crispy te worden.
Vanavond Tarte Tatin van gedroogde tomaat en Mozarella en daarna Noix St Jacques of bedje van zeewier met Tagliolini, gedroogde tomaat en Parmesan.
Straks met de brommer naar de zee en daarna de dorstigen laven in "De Lanterfanter" of in "De Gevallen Engel"?
Pfffff, 't leven kan lastig zijn.

Dag op dag...

Dag op dag 1 jaar geleden.
Foto genomen bij Brigitte en Freddy B. door Brigitte S..

Brigitte amper 5 maand voor ze stierf.
Ongeneeslijk ziek en nog zo levenslustig.
Voorbeeld voor velen.
Met veel kleiner kwalen...

De Zee

Regent het?

Gewoon worden

Je kan veel gewoon geworden.
Je kan veel gewoon leren worden.
Je kan leren alleen te zijn, je kan leren met veel te zijn,
je kan leren niet bang te zijn, je kan zoveel leren gewoon worden.
Maar leren niet eenzaam te zijn is zo moeilijk omdat het je telkens overvalt. Telkens als je het niet verwacht, telkens als je denkt er wat over te zijn. Dan komt het gemis je telkens vertellen dat je eigenlijk eenzaam bent. Hoezeer je het ook probeert te verbergen, hoezeer je het ook probeert te ontwijken, hoezeer je het ook probeert te ontlopen.
Ik rij maar eens met de motor naar de zee.
Om niet alleen te zijn.
Ik mis je zo.
Was je maar hier.

Kom en Eet

Komeet Elenin veroorzaakt zware aardbevingen

Powered by

The Matrix 4

Net 3 dagen meegespeeld in een soort sequel van de Matrix films.
Locatie: het voormalige Oost-Duitsland op zo'n 30km van Dresden.
Compleet met een protestantse dominee, een geheimzinnige Engelse met de obligate bijhorende hoed, een verbitterde West-Vlaamse aannemer die uitgeweken is naar Parijs, een landhuis dat blijkbaar nog gebruikt werd door Goebbels voor megafeestjes met gewillige actrices, een hotel met kamers ter grootte van een groot appartement voor de prijs van een tent op een camping, een terugreis met een hemel donkerder dan de hel, vind het zelf maar uit : het was er ...
Je ziet de koude oorlog zo weer voor je geest verschijnen.
Om maar the zwijgen van de schaduwwereld die met geblindeerde helicopters de weerstand probeert te vinden (dafdafadafdafdaf ;-)). Ik moet die energieconcentrator (6 koperbuizen voor de leken) trouwens dringend eens proberen.
Jammer dat er een onschuldig slachtoffer gevallen is.
Neo zelve.

Zomer

Vandaag begint de zomer.
Niet dat ik het echt besef.
Zeker niet in mijn hart.

Veer

Er is een veer gesprongen en daardoor wordt het nooit meer hetzelfde.
Zelfs al vind je een nieuwe veer.
Het is nooit dezelfde.

mo ba nin

Sirop de Bêtises.

Als je nooit
stom doet en
je wil dat
gevoel ook wel
eens hebben
koop dan eens
zo'n flesje siroop
om in een van je
drankjes te doen.

Schone Franse poezen

Schone Franse poezen gezien op reis...

Ja/Nee.

Oui, Philip c'est moi.
Non, je n'ai pas changé.

Roeselare

70km

Paries Platse

Vandaag wordt mijn nichtje Stefanie 40 jaar.
Sifkie, zoals ik haar noem, wordt vandaag 40.
Ze woont samen met haar Georges op Paries Platse.
Waren er maar meer "Sifkies" zoals "Sifkie" in deze wereld.
Trots dat zij ook een van mijn mooie familie is.
Geppie Burtei Sifkie, vanwege Fliepkie.

La Motte au Bois

Pleisterplaats na 150km.
Ook culinair een aanrader.
Mooie landschappen doorkruist
maar tegen de avond lichte regen.
Haezebrouck viel daardoor in het water.

Avesnes sur Helpe

Mooie oldtimers voor de deur...

Parking voor de Night Rod alleen.

In totaal 230km. Van de kust het binnenland in.
Prachtig glooiend landschap met mooie kleuren.
Het hotel was een van de minste maar het
trouwfeest in het restaurant met de zingende
eigenaar was speciaal.
Net zoals de oldtimers op de parking van het hotel/motel.

Fort Mahon Plage

Flauw cafeetje. Of is het een kerk?

Propere brommer om mee verder te rijden.

Veel volk op het strand.

200km waarvan de eerste 60km in de regen.
In Wissant 's middags iets gegeten in afwachting
van iets minder water.
Na de middag langs de kust verder naar beneden
gereden in steeds meer en meer zon.
Ter hoogte van Berck Plage een carwash binnen gereden
om met een propere brommer toe te komen.
Bemerk de poetsvod die droogt op de uitlaat.

Bergues

Aperitiefje in "De Vette Os" in Leisele

Mosselen met friet in Dunkerque

Terrasje "Chez les Ch'ti" in Bergues

140 rustige kilometers door o.a. De Moeren.

Meer en minder, minder en meer.

Vandaag meer dan gisteren maar minder dan morgen.
Vandaag minder dan gisteren maar meer dan morgen.

De zee

Vandaag is het precies 6 maand geleden dat Brigitte vertrokken is.
Naar waar? Ik weet het nog steeds niet, het blijft heel onwezenlijk.
Ik ben vanavond met de Night Rod naar de zee gereden om goeiedag te zeggen.
De zee is Brigitte's laatste rustplaats en dat is het enige tastbare wat ik heb van haar vertrek. Blij dat we dat samen besloten hebben. Een gewone begraafplaats blijft altijd wat droevig maar de zee is overal en stemt tot rust en geeft een beetje de wijdsheid van leven en sterven weer.
In haar laatste levensweken/dagen toen ze reeds in het stadium van aanvaarding gekomen was lachte ze zelfs dat ze zo misschien nog eens op het strand van Santorini zou zijn of op een ander Grieks eiland. Achteraf doet het me denken aan het gedicht dat de begrafenisambtenaar van de stad Oostende voorlas net voor hij de urne met de asse van Brigitte zachtjes in het water liet zakken.
Ook zo relativerend, helemaal niet droevig.

Ik ben naar Westende aan het Laureinsstrand geweest want daar kan ik tot op de dijk rijden tot heel dicht bij de zee. Het was kalm en de meeste toeristen waren reeds weg.
De zee was behoorlijk dicht bij de dijk en zo voelde ik Brigitte nog wat dichterbij.
Ben tot aan de reling gegaan en heb wat gekeken naar het zand, de golven en de meeuwen, wat nagedacht, wat gebabbeld met Brigitte.

Iedere dag nog zie ik haar tijdens haar laatste levensweek halfslapend maar glimlachend zitten kijken door het raam naar haar tuin, zie ik haar laatste uren in een film voorbijkomen, zie ik de verwonderde blik in haar ogen toen ze in mijn armen stierf, zie ik de lage winterzon op haar gezicht in het ziekenhuisbed waar ze vlak na haar doord opgebaard lag. Zie ik mezelf gewoon naast dat bed zitten, eigenlijk niet beseffend wat er gebeurd was.
Nee, je vergeet zoiets nooit. Weet ik zeker

Ik ben dan teruggereden langs Ramskapelle en ben gestopt in De Lanterfanter. De fietsers en dagjestoeristen waren al lang weg. Men kent me daar en ik voel me daar op mijn gemak. Heb zoals gewoonlijk een blonde Grimbergen van het vat gedronken. Gewoon aan de toog.
We kwamen daar vroeger vaak tegen een uur of 2 in de namiddag om iets te eten, in het hoekje achter het glas. Lekker in de zon en uit de wind. Zo rustig op het dorpsplein dan.
Enkel het geruis van de stilte met nu en dan een kerkklok er doorheen.
Ook dat zijn mooie herinneringen.
Enkel die herinneringen blijven en dat is mooi.

Warm

Vandaag was de rijwind op de motor zelfs niet afdoende tegen de warmte.
Het enige wat hielp was door de pleinfonteinen van Poeke platse rijden.
Volledig in de stijl van circus Pipo.

Aah you took my badjas

Bourgondië in Vlaanderen

Seafood

Lied van de sterren

De dag begint weer vroeg vandaag.
Het circus zet zijn tenten op het plein, wit en blauw.
De zandgrond viert weer feest vandaag.
Een kind verkent vol passie het terrein, ik denk aan jou.

Ik wou dat ik je even bellen kon.
Ik wou zo graag nog even met je praten.
Maar je bent al onderweg naar de zon.
Op zoek naar die ene plek onder de sterren.
Ik wou dat ik je even bellen kon.

Ik wou dat ik samen met je lachen kon.
Ik wou toch nog zoveel tegen je zeggen.
Maar jij lacht nu vast een eind weg in de zon.
En kijkt vannacht vol passie naar de sterren.
Ik wou dat ik samen met je lachen kon.
Ik wou dat ik samen met je lachen kon.

Ik wou dat ik je wakker maken kon.
Ik wou toch nog zoveel van je houden.
Maar je bent nu onderweg naar de zon.
Op weg naar je eigen plek tussen de sterren.
Ik wou dat ik je wakker maken kon.
Ik wou dat ik je wakker maken kon.

(Bart Herman)

Onderweg

Ergens onderweg ben ik mijn geloof verloren.
Mijn geloof in goden, in opperwezens, in bovennatuurlijken, in meerderen, in meerderen dan de anderen.
Niet dat het me pijn gedaan heeft, integendeel.
Het verliezen van dat geloof was verlossend ondanks het feit dat het geloof zelf claimt verlossend te zijn.
De rest van mijn tocht is nu stukken ongecompliceerder, veel eenvoudiger.
Enkel geloven in mensen die mij dierbaar zijn.
Die het waard zijn in mijn hart te wonen.
Mensen van ver en mensen van dichtbij.
Maar toch in mijn hart.

(Herlezen en nog steeds goed bevonden)

Einstein, Zweistein, Dreistein.

Verbeeldingskracht is belangrijker dan kennis.
(A.E.)

32 jaar

32 jaar geleden op 25 mei gingen we samen naar het stadhuis om te trouwen.
Het was in de namiddag, met ouders, broers en zussen.
Een plezante plechtigheid, met veel humor en een etentje achteraf.
Het groot feest met familie en veel vrienden was gepland op 3 augustus daarna, na mijn eindexamens en net voor ik mijn legerdienst moest vervullen.
We huwden wat vroeger voor de wet, midden in de examens van mijn laatste jaar aan de hogeschool in Gent. Zo kon ik aanspraak maken op een plaats dichter bij huis voor mijn legerdienst, bij de Zeemacht in Oostende. Bij "de marine" zoals ze bij ons zeiden.
Toen reeds de zee, toen reeds Oostende. Wie van ons twee had toen gedacht dat de zee en Oostende nog een belangrijke rol ging spelen in ons leven.
De plaats van het afscheid.

Luc

Vandaag wordt Luc begraven.
Een echt sociaal en joviaal mens.
Zo'n mensen gaan altijd te vroeg heen.

Some guys have...

Deze morgen gevonden op mijn oprit.
De Granturismo S dan nog wel.
We gaan niet zeveren over een paard meer of min.
Als ge iets doet moet ge het goed doen.

1955

Ja, zo lang geleden reeds.
Of, nog maar zo lang. Wat is het allemaal relatief.
Een seconde, een minuut een uur, een dag, een week, een maand, een jaar, een eeuw.
Te snel voor intense momenten, te traag voor het saaie leven.
Vandaag veel sympathiebetuigingen gekregen. SMS, facebook, telefoon.
Jaja, zelfs vanop de het paaseiland.
Ik denk dat ik me gelukkig mag achten niet vergeten te zijn.
Maar zoals altijd haal je uit de massa de belangrijkste.
Wie het moet weten weet het.
Laat de rest maar raden.
Wel mijn eerste verjaardag zonder Brigitte erbij...

Le nouveau Chef est arrivé...

Chef "On the Move"

Oostende

Vandaag was Brigitte 55 jaar.
Samen met tweelingzus Lut en schoonbroer Filip naar Oostende geweest voor een wel zeer geladen verjaardag. Voor Lut is iedere verjaardag die komt nooit meer dezelfde.
Elk een witte roos aan de zee geschonken.
Voor Brigitte.
In de 7 wereldzeeën...
Het blijft onwezenlijk.

Ik merk ook dat mijn dyslexie toeneemt.
Heel eigenaardig.

Bang voor de zomer

De rekening

Mijn goeie vriend, mijn lijf, heeft me uiteindelijk de rekening gepresenteerd.
Na lang aarzelen waarschijnlijk want we staan elkaar zeer na.
Niet dat ik verrast was, we hadden het afgesproken. Ik mocht krediet nemen, zoveel ik wilde, wat ik maar nodig had om te overleven en om te helpen overleven zolang het nog kon.
Leven puur op kerosene, adrenaline in mensentaal. Branden en verbranden zonder rekening te houden met de eindigheid en de kwetsbaarheid van het mens zijn. Hoog en snel vliegen en denken nooit te moeten landen. Zoals Icaros, tot tegen de zon, tot je vleugels verbranden. Wel niet van hoogmoed. Omdat het moest. Een kwestie van prioriteiten. De enige prioriteit als je geliefde, je vriendje, je levensgezel in stervensnood is.
Maar ook het vuur onder de vulkaan moet plots doven bij gebrek aan brandstof. Zoals bij mij nu.
De geest nog steeds in gevecht, niet versagen, kop naar beneden is nooit een optie geweest.
Maar plots is alle kracht en weerbaarheid van je lichaam weg. Wordt de rekening gepresenteerd.
Misschien maar best, want anders brand je wel helemaal op.
Mijn lijf, mijn goeie vriend, heeft me ook geleerd hoe ik weer vuur onder de vulkaan kan krijgen.
Fijn is dat. Ik volg mijn instinct.
Zoals altijd eigenlijk.

Altijd en nooit

Uiteindelijk zijn er mensen waarvoor je nooit iets goed doet/kan doen.
Doe je wit het is verkeerd, doe je zwart er scheelt ook iets aan.
Ongetwijfeld het soort mensen dat al zagen en zaniken gemaakt werd (;-) ).
Nu, dat is dan ook de soort waar je geen rekening moet mee houden.
Het is toch nooit goed.

Megacoole reggae of is het Cajun?

Megacoole Reggae met snuifje Cajun van The Neville Brothers. Om van te rillen.

Pistachios

Met goeie vriend Philip tot 0h30 op m'n terras gezeten.
Duvel gedronken en pistachios gekraakt.
Over het leven gefilosofeerd.
Hoe mooi het kan zijn.
Ondanks alles.
Ons werk van vanavond was niet helemaal af.
Het kon wel maar toch.
Anders konden we volgende week niet meer verder filosoferen.
En Duvel drinken met pistachios.

Mooi

Het onverwachte, het spontane maakt het leven mooi.
Je hebt niets gevraagd maar toch gekregen.

Radio Kriola

Van de Kaap Verdische eilanden.
Vervult al je zinnen.
En die van je dierbaren op dat moment.

There's always the sun...

How many times have you woken up and prayed for the rain?
How many times have you seen the papers apportion the blame?
Who gets to say?
Who gets to work and who gets to play?
I was always told at school, everybody should get the same.

How many times have you been told if you don't ask you don't get?
How many times have you wasted your money? your Mother said you shouldnt bet.
Who has the fun?
Is it always a man with a gun?
Someone must have told you if you work to hard you can sweat?

There's always the sun.
mmmm
There's always the sun.
Always, always,always the sun.

How many times has the weatherman told you stories that made you laugh?
You know its not upto the Politicians and leaders, when they do things by halves.
Who gets the job?
Of pushing the knob.
Thats what responsibility you draw straws for if your mad enough.

There's always the sun.
mmmm
There's always the sun.
Always, always,always the sun.

There's always the sun.
mmmm
There's always the sun.
Always, always,always the sun.

Altijd al een prachtige track gevonden.
Nog iets meer nu ik zie dat de bassist een T-shirt van Triumph draagt en ik eigenlijk mijn gedachten een beetje aan het zetten ben op een Triumph Thunderbird Storm...

Hmmm, met Angina in bed...

Oorzaken van keelpijn
Men neemt aan dat acute keelpijn in 40% van virale oorsprong is, in ong. 30% wordt een bacterie aangetroffen (hoofdzakelijk streptokokken, waarbij in ong. één op drie gevallen de patiënt drager is van de streptokokken) en in nog eens 30% is geen pathogene kiem aanwezig is.

Andere mogelijke oorzaken van acute keelpijn zijn onder meer:
- Keelirritatie: vooral bij rokers of bij omgevingsfactoren.
- Mononucleosis infectiosa: meestal bij jonge personen die vaak langer dan een week moe en ziek zijn. Gewoonlijk zijn er ook klieren op andere plaatsen; ook lever en milt kunnen gezwollen zijn.
- een ontsteking van de amandelen.
- Mycotische faryngitis: witte stippen in de amandelen. Weinig roodheid of ontsteking en patiënten voelen zich niet echt ziek.
- Difterie
- Malaria: bij rode keel en koorts én terugkeer uit de tropen

Ik ben nog wel jong maar ik kom niet net terug uit de tropen.


Behandeling van acute keelpijn (angina)
Belangrijk is dat de arts zo snel mogelijk probeert te achterhalen of de acute keelpijn niet veroorzaakt wordt door een andere ernstige aandoening. Elementen die daarbij belangrijk kunnen zijn:
- keelpijn duurt langer dan 7 dagen: kan wijzen op chronische keelpijn ten gevolge van bv. roken
- hoesten: bij streptokokkeninfectie is er geen hoest
- koorts: een temperatuur boven 38,5°C rectaal kan wijzen op streptokokkeninfectie
- hevige slikpijn: kan wijzen op abcesvorming
- keelpijn gaat gepaard met ernstige vermoeidheid: kan wijzen op mononucleose of een andere aandoening zoals leukemie

Ik hoest niet en ben al 7 jaar gestopt met roken, gisteren had ik 38,5 graden "oksaal ;-)"
't zullen streptokokken zijn zeker, een typische ziekte van chefs?

Behandeling
- Lokale middelen: er zijn geen betrouwbare studies die het nut aantonen van lokale ontsmettende en/of pijnstillende middelen.
- Pijnstilling: de voorkeur gaat naar paracetamol, gezien de geringere nevenwerkingen dan acetylsalicylaat. Een bijkomende reden kan zijn dat, indien een verwijdering van de amandelen nodig wordt, het risico op bloeding te groot wordt bij
acetylsalicylaat.

Antibiotica worden ALLEEN voorgeschreven aan risicopatiënten

Ik ben sowieso een risicopatient denk ik...

Lachen, ja, maar gedreven ;-)

Ik kom uit een heel moeilijke periode in mijn leven die ik eigenlijk enkel overleefd heb door mijn zin voor relativeren en mijn optimisme. Nu nog ben ik aan het herstellen van hoe diep ik ben moeten gaan. Fysisch en mentaal. Nooit willen tonen aan de omgeving maar ik zat wel helemaal op mijn tandvlees. Er kon echt geen week meer bij...
Niet iets wat je gratis krijgt, je krijgt iets mee van je ouders maar het grootste deel moet van jezelf komen. Moet je zélf verwerven.
Het is niet de gemakkelijkste weg, je neemt risico's, je moet risico's nemen, je krijgt klappen, je moet klappen krijgen maar je staat telkens weer op, je moet telkens weer opstaan.
Soms weet je niet waarom je weer opstaat want je laten pamperen is zoveel eenvoudiger maar dat ben je niet, dat weet je.
Je vel wordt getaand en getekend door de littekens die je opliep. Net zoals de bolster rond je ziel. Maar de pit blijft gaaf. Je bewaart je onschuld, je nieuwsgierigheid, je dromen, je blijft verliefd op "de blonde van Abba" al is die al lang bijna een mummie ;-).
Ik heb altijd graag mensen doen lachen, een clown voor velen. Maar ik wist tenminste dat ik meespeelde in een circus.
Een ding is een beetje veranderd. In onze "luxe" biotoop ben ik enkel nog geïnteresseerd in mensen die mij ook kunnen doen lachen. Als iedereen in onze luxe-samenleving zijn "kleine miserie" nu eens zelf probeert op te lossen en probeert om anderen een straaltje zonneschijn te tonen, zeg nu zelf, hoe mooi is dat. Dan hebben we allen samen nog extra energie over om de mensen die echt niet zelf hun problemen kunnen oplossen bij te staan.
Dank je "blonde van Abba" op de achtergrond.
Thank you for the music ;-).

Goed voor de koorts.

Magisch realisme in Ardooie

Het was een oude man in een Mercedes.
Bij Mercedes denk ik meestal aan een beenhouwers, landbouwers of zelfstandigen met veel zwart geld. Maar goed, het was een oude man met bruine tanden en een bruine rand rond zijn mond.
Was het van zelfgedraaide sigaretten met extra veel teer of gewoon van pruimtabak, de Heer was het wijs. Als hij dat al was natuurlijk.
Ik kwam uit een oprit naar het erf van een boerderij gereden (waar op de rolluiken "Dirk is niet thuis" ge-airbrushed was) en moest dus stoppen voor de man.
Hij deed me teken om naar zijn wagen te komen en draaide zijn raampje open.
Behulpzaam, en vooral nieuwsgierig, als ik ben stapte ik van mijn Night Rod Special en liet de door Porsche ontwikkelde V-twin nerveus in vrijloop draaien (geef toe, klinkt stukken avontuurlijker dan "stapte ik van de BMW GS met motorblok-uit-de-tijd-van-Adolf-H. die verder als een naaimachine tokkelde").
"Kan ik u van dienst zijn?" vroeg ik.
"Is dit de weg naar Torhout?" vroeg hij me licht sputterend wegens 2 ontbrekende voortanden.
"Nee", zei ik hem. "Daarvoor keer je beter terug naar de autostrade, neem je richting Brugge en aan de afrit Torhout sla je af".
"Ik rij nooit op autostrade's" zei hij.
"Zou ik langs hier ook in Torhout komen?" vroeg hij me.
Het was wel compleet de verkeerde weg maar alles is mogelijk natuurlijk. Ik moest denken aan het feit dat ook alle wegen naar Rome leiden.
De Night Rod Special stond ondertussen nerveus te grommen, gretig om me mee te nemen op de weg naar nergens.
"Tja, ik denk wel dat je langs hier ook in Torhout komt, maar die weg kan ik je niet uitleggen" zei ik hem naar waarheid.
"Moest ik doorrijden tot aan de platse, zouden ze het daar dan weten?" polste hij.
"Ongetwijfeld" zei ik vanuit de wijsheid dat niets onmogelijk is.
"Hartelijk dank" zei de oude man opgelucht en welgemeend waarop hij met enkele zwarte roetwolken uit zijn uitlaat en mijn zicht verdween.
Dirk was ondertussen nog steeds niet thuis waardoor ik mijn weg naar nergens verder zette.

Met Mbo op de NightRodSpecial

Drivin' by the pool.

Medicijnman

Het was zoals de levenswijze medicijnman in de film "Little Big Man" zei: "It's a good day to die". Hij legde zich op een bed in openlucht op een heilige grafplaats voor medicijnmannen en opperhoofden en toen hij daar op z'n dood aan het wachten was en plots een regendruppel in z'n oog plensde zei hij : "Maybe not today then". Hij stond op en ging terug naar z'n dorp.
Ik begrijp hem, net als je denkt dat het niets meer is ontdek je weer nieuwe dingen. Boodschappen gedaan, bezoeken afgelegd, een bagagerek voor de Nightrod besteld, me lid gemaakt van de biblotheek (beter laat dan nooit) en zo eindelijk "Wilde bloemen" van Frank Boeijen gevonden. Eerst niet eten en dan veel gepraat met en gewokt voor Megatje die morgen naar Djerba vertrekt. Morgen brengt me weer iets anders. Misschien weer iets wat ik niet verwacht had.
Ik blijf als een kind nieuwsgierig. Het saaie en de gewoonte is voor de oude mensen. Ik raak mijn onschuld nooit kwijt. Weet ik zeker.

Proost

Als een klein beetje dromen gevaarlijk is,
droom dan niet weinig maar veel.

Marcel Proust (1871 - 1922)

Schrijver/Piloot

Liefde bestaat niet uit elkaar aanstaren,
maar uit samen dezelfde richting inslaan.

Antoine de Saint-Exupéry (1900 - 1944)
Vertrokken en nooit teruggekeerd,
de romantiek zelve...

Alles is voorzien

Het onverwachte uit te leven proberen te weren maakt ook dat je de verrassing uit je leven duwt. Leven enkel in regelmaat, met vaste ankers en referentiepunten. Dinsdagavond op 18h de vuilzak (m/v) voor de deur, zaterdagmorgen om 9h het gras afrijden, de verstarring met de jaren.
Het moet een continu gevecht blijven om het toeval zijn kans te geven, het toeval te laten spelen.
Dan laat je ook de deur open voor verrassingen, meestal mooie.
Zaken die anderen niet meemaken.

Mega Mindy

Vandaag gekregen van Megatje.

Behalve één.

Vandaag kocht ik "Het boek met alle antwoorden" van Carol Bolt.
Geloof me, het werkt.
Stel me een vraag, ik sla het boek willekeurig open en ik geef je een antwoord.
Antwoord op alle vragen.
Behalve op één vraag: "Waarom?".
Waarom daarop niet?

Elastiek

Voor u gelezen bij het binnenrijden van Veurne, een van de betere fuiven qua naam dan toch.
De "Jet Aje Rekker" fuif.

Los daarvan geleerd dat een van de voordelen van het rijden met een motor is dat het eigenlijk een geplande doelloosheid is. Aan ieder kruispunt kun je veranderen van richting.
In functie van de zon, de wind of het zicht.
Very Zen.

Brommer in Rust

Chimay

Met de vrienden van de poëzie, de schelp, de fiets, maar vooral de lach, opnieuw naar Chimay.
De eerste keer dat Brigitte er niet meer bij zal zijn.
Maar toch zal iedereen denken aan de laatste keer dat ze er wel bij was.

Decade

Mijn website bestaat vandaag 10 jaar.
Allez, niet deze blog hier, mijn echte website.

Mooi weer

Het mooie weer maakt het gemis enkel groter.
Niet de donkere dagen zijn het eenzaamst, wel de dagen dat je iedereen naar buiten ziet komen in de zon.

De zee

Vandaag met de motor naar de zee gereden.
De zee rustig en kalm.
Begin en einde van alles.

Geheim

Het geheim van het sukses van Chris10, RV en de Chef van Niort is dat ze aandacht hebben voor wat anderen niet belangrijk vinden.
Quote van RV

Schelpjes

Vandaag een dag verlof genomen en samen met Donald Duck gaan wandelen aan de zee langs het strand. Veel te mooi weer om te werken. Lang geleden dat ik nog schelpjes heb verzameld. Hele mooie in allerlei structuren en kleuren. Ik heb er een paar meegebracht voor bij de foto van Brigitte.
Rond 12h apero op het strand, uit de wind en in de felle zon, in de twee regisseursstoelen die ik steeds in mijn koffer heb. Voor de verandering eens een Zwitserse Fendant gekraakt.
Dan een zeetong gaan eten. Lekker.
Terug thuis mijn Night Rod genomen en wat gaan touren in de nammiddagzon.
Gestopt bij José om een heerlijk alcoholvrij aperitief te drinken en wat bij te praten.
Eigenlijk zou ik iedere keer als het mooi weer is verlof moeten nemen.
Niet iedereen moet dat doen, want dan is het veel te druk en ga je beter werken.

Alles en niets

Ik probeer altijd alles in te schatten: vooraf, wàt terwijl en wàt daarna. Wat is de oorzaak, wat is de reactie en wat is het gevolg. Ik probeer altijd alles te begrijpen en te plaatsen in het geheel der dingen, in het zijn der mensen. Ik zeg nooit dat iets onmogelijk is en ik geloof dat bijna alles mogelijk is, zowel met de wereld als met mij en mijn medemensen.
Ik probeer mens onder de mensen te zijn. Ik vind dit heel eenvoudig maar ik ervaar dat dit niet altijd voor iedereen eenvoudig is.
(P.T.)

Blijven boeien Boeijen

Het werk van Frank Boeijen blijft me boeien.
Muziek en teksten spreken me al jaren aan.
Overal in z'n repertoire vind ik wel iets wat me boeit, aanspreekt.
Waar is de de storm, waar is de bliksem, waar is de onschuld.
Dank Frank ;-).

Dag op dag

Op dit moment is het minuut op minuut, uur op uur, dag op dag reeds 3 maand geleden dat Brigitte overleed. Ze is nog altijd even intens aanwezig in mijn leven, in mijn huis, in mijn geest.
Daar ben ik eigenlijk ook blij om.
Want dit is enkel zo omdat ons leven samen mooi was.
Tijd zal ongetwijfeld het treuren en het leed verzachten.
Maken dat de mooie herinneringen stilaan de overhand nemen.
Ik heb tijd.
Ik neem de tijd.

Nooit geweten

Nooit geweten dat je zo verloren kon lopen in je eigen huis.

Zeg me dat het niet zo is

Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet waar is (2x)

Ga je mee vanavond naar ons lievelingsrestaurant
Een tafel voor twee
Ik heb gebeld, ze weten ervan
En we drinken totdat de zon opkomt
En we vergeten
De oneerlijkheid van het lot

Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet waar is (2x)

Kom we gaan trek je jas aan
Anders wordt het te laat
Kom eens hier
Ik houd je vast Ik laat je nooit meer gaan
En ik vertel je een grap die je laat huilen van de lach
En we vergeten
De blikken van de mensen in de stad

We doen net alsof het niet zo is
Alsof het niet zo is
Alsof het niet waar is

We doen net alsof ze gewoon verder leeft
Alsof ze gewoon verder leeft

Zelfs als het niet zo is

Hatchie!

Niet het tekort aan liefde , maar het tekort aan vriendschap is de oorzaak van slechte huwelijken.

(Friedrich Nietzsche)

Begrip

Anderen begrijpen is kennis.
Jezelf begrijpen is verlichting.

(Lao Tse)

Ondergaande zon

Het is soms best heel eenzaam zonder B. Ik ga ermee slapen en ik sta ermee op met de gedachte aan haar niet meer zijn. Eigenlijk kan niets of niemand haar vervangen. Ik heb trouwens ook de behoefte niet om dat te doen.
Nogal wat mensen denken dat ze een leegte kunnen opvullen door iets anders in de plaats te stellen. Door snel snel lid te worden van een of andere club van gelijkgestemden (gelijkgestoorden zei ik bijna) en te hopen dat je eenzaamheid daar zal verholpen worden. Je maakt enkel jezelf iets wijs en komt er meestal nog bekaaider uit omdat niemend in een dergelijke omgeving complementair kan zijn want ze voelen allen hetzelfde gemis.
Ik kijk nu naar de ondergaande zon helemaal in de verte, over onze tuin en de weiden heen en ik voel B. heel dichtbij. Omdat ze dat ook zo mooi vond.
Net zoals het concert voor orgel en orkest nr. 3 van Georg Friedrich Händel dat nu op de achtergrond speelt, en ik voel me niet eenzaam.

Georg Friedrich Händel (1685-1759)Concert voor orgel en orkest nr.3, HWV.291, op.4, nr.3 in g kl.t

Zielenpoot

"Zielepoot" was het woord dat ik zocht, niet mocht vergeten.
Blijkt nu correct "zielenpoot" te zijn.
De grond van het woord slaat op "zielig".
Wat ik tenvolle onderschrijf.

De Onschuld

Ik denk aan die tijd van idealen
Aan die tijd waarin alles kon
toen de wereld nog verdeeld was
In oost en west
Het was zo duidelijk wie goed was
En zo duidelijk wie slechte
Maar nu de waarheid aan het licht komt
Er bestaat geen goed of slecht
Dan weet ik wat het is
Dan dringt het tot me door
Het is niet de wereld
Maar ik die de onschuld verloor

Wanneer wanneer kwam dat moment
Wanneer vond dat plaats
Wanneer ben ik onderweg
Ik geloofde in waarheid
Ik geloofde in heldendom
Ik geloofde in vriendschap
En dacht dat eerlijkheid bestond
Maar natuurlijk ik leefde in dromen
Ik wou dat ik dat nog kon
Soms heel even als ik naar jou kijk
Zie ik dat het ooit bestond
Dan weet ik wat het is
Dan dringt het tot me door
Het zijn niet de anderen
Maar ik die de onschuld verloor

Wanneer wanneer kwam dat moment
Wanneer vond dat plaats
Wanneer ben ik onderweg
de onschuld kwijtgeraakt
Was het de mislukking
Na een succes
Of het verraad van een goede vriend
Waren het de nachten van slapeloosheid
Na de dag dat jij mij verliet
Was het de vlucht in roekeloosheid
En in alles wat verboden is
Nee, het was de aanblik op die morgen
In de spiegel, mijn gezicht
Toen toen wist ik wat het was

Toen drong het tot me door
Dat ik door de jaren heen
Zo onschuldig ben geweest
Zolang zolang bleek ik een kind
En het komt nog vaak terug
Maar over het algemeen
Verliest de onschuld haar geduld
Toen toen op dat moment
Was er geen weg terug
Want door de jaren heen
Verandert onschuld in schuld
Want door de jaren heen
Verandert onschuld in schuld

Frank Boeijen

Google Translate

Tip van Cyberneefje : vertrouw Google Translate niet blindelings.
Vertaal bvb eens "Ik zoek iemand met koolmezen" van het Nederlands naar het Engels.
Anders lukt dat redelijk die vertaalmachine.
Doe hier de test: Ik zoek iemand met koolmezen

Vier graden

Ja, 4 graden is wel eerder koud om met de motor te rijden.
Maar alle argumenten zijn goed om dat toch te doen.
Mij goed gekleed in laagjes en besloten om eens naar Pops te rijden met de Night Rod. Nog een 100 kilometer en dan is hij ingereden.
Naar Max dus, om hem zijn nieuwjaar in uitgesteld relais te geven.
Brigitte was de meter van Max en ik heb haar beloofd om voor Max meter te blijven in haar plaats. Brigitte zag haar metekind Max graag en ik denk omgekeerd ook. Het is natuurlijk ook een plezante jongen met een goed gevoel voor humor.
't Was wel even fijn om daar op het onverwachtse binnen te wippen. Je bent daar altijd welgekomen.
Nu terug thuis en weer groenten aan het snijden om straks te koken.
Die cursus snijtechnieken heeft heel aanstekelijk gewerkt.

Vogelen op een zondagmiddag

Het betere middagmaal van de vogelaar ( Vogelen )

Een glas bubbels, foie gras, uienconfituur en konfittuur van vijgen op porto en een stuk warm briochebrood. De vogels mogen nu gerust even voorbijvliegen.

De Chef

Gisteravond de nieuwe outfit van "Le Chef de Niort" uitgetest.
Zwarte koksvest, zwarte voorbindschort en een zwart koksmutsje.
Het eten dat ik klaarmaakte was wel lekker maar door de bijkomende presence was het alsof het een sterrengerecht was.
Pas op, niet dat ik dat niet zou kunnen.
Maar niet teveel ineens.

Zouden de kleren dan toch de man maken?
Allez, ik andermans geval dan...

Snel

De dagen gaan zo snel voorbij dat ik me soms afvraag als ik de voorbije dagen geleefd heb.
Maar eigenlijk is het juist omdat ik wel degelijk geleefd heb dat de dagen zo snel voorbij gevlogen zijn.
Als je niet leeft, niets doet, kruipt alles tergend traag voorbij.
Mijn vraag komt eigenlijk voort uit het feit dat ik eigenlijk veel dingen doe die ik vroeger niet deed (alhoewel), me minder bewust van was en die tamelijk routineus en daardoor eerder ongemerkt voorbij vliegen.
Moeilijk? Nee hoor, gewoon leven.
Maar hoe verder in het leven hoe sneller alles voorbijvliegt.
Leren nu en dan een moment vast te houden.
Momenten die je zelf kiest en niet "de wereld".
Juist

Nee

Nee, eigenlijk gaat het niet zo goed met mij.
Zoveel verdriet dat ik probeer te verdringen.
Probeer weg te stoppen achter mijn opgewektheid.
Ik ben altijd al een clown geweest.
Clown, om wat leeft in je hart niet te moeten tonen.
Ik mis Brigitte zo ongelooflijk.
We waren zo'n goeie vriendjes.
Maatjes door dik en dun.

Valentijn

Vandaag geen bloempje...
Ik denk dat je het verlies van iemand dierbaar nooit vergeet. Er is altijd wel iets wat het weer naar voor brengt zoals vandaag bvb.
Misschien dat het later wat minder prominent aanwezig zal zijn maar helemaal weg: nooit.
Wie weet, zelfs niet als je zelf weg bent.

Trouwens, valentijn wordt veelal geassocieerd met rood en liefde maar in 1929 was het rood en afrekening. Lees er alles over op de link achter de titel hierboven.

Zen & de kunst van het motoronderhoud

Vandaag kreeg ik deze bestseller van Pirsig toegestuurd van Marion en Alex.
Met een heel mooie kaart erbij.
Een "klein filosofisch cadeau voor op de motor" zoals Alex schreef.
"Niet onder het rijden lezen" voegde hij er veiligheidshalve aan toe.
Fijn geschenk, van vrienden voor het leven.

Niet meer

Het blijft moeilijk om mijn geest ervan te overtuigen dat B. er niet meer is, er nooit meer zal zijn. Waarschijnlijk ook omdat alles wat ik zie, doe of voel me bijna instinctief aan haar doet denken. Iedere situatie projecteer ik naar een bijna identieke of analoge situatie voorheen.
Ik denk dat het verlies van iemand dierbaar nooit echt volledig geaccepteerd wordt in je geest. We zijn er ook niet op voorbereid of kunnen er vooraf ook geen lessen in leren.
Vooral niet als je elkaar al zo lang kent, zoals ze zeggen : in goede en in kwade dagen. Maar vooral in kwade dagen weet je echt wat je aan elkaar hebt, gehad hebt. De goede dagen zijn achteraf gezien de bonus, de kers op de taart, het mooie dat de pijn van het afscheid iets verzacht.
Maar het verdriet omtrent het vertrek blijft altijd onderhuids aanwezig.

Zondag

Vandaag de verjaardag van zotte Ria (echtgenote van de mooie prins). Wensen verstuurd bij het pré-krieken van de dag wegens weer eens vroeg wakker.
Gaan aperitieven met de shift van Brigitte. Allemaal toffe gasten. Altijd fijn om daar even binnen te springen. Dan gaan eten bij Greta en Pol en de aanwezige kleinkinderen op mijn manier weer wat geplaagd (wat ze eigenlijk wel van mij verwachten). Dan met Pol de volgende rit van de vrienden van de schelp voorbereid op de moto. De Night Rod Special genomen (l'embarras du choix ;-) ) omdat ik hem nog een 400km moet inrijden. Niet dat je dat "voorzichtig accelereren" traag kunt noemen...
Net als de Ducati een heerlijke machine. Ik heb een garage gevuld met iconen.
Geen Griekse.

Twee

Vandaag dag op dag reeds twee maand dat B. er niet meer is.
Het blijft raar doen. Ik praat nog voortdurend met haar.
Net zoals in haar laatste levensmaand toen ze hier naast de haard in haar zetel zat. Slapend van de morfine en de levercoma.
Maar al sliep ze, nu en dan hoorde ze iets als ze wat meer bij het waken kwam.
En toen zag ik haar glimlachen. Want meestal waren het weer van mijn typische verhaaltjes die nergens op sloegen die ik vertelde. Absurde humor.
En daar kon ze altijd mee lachen.
Ja, hetzelfde gevoel voor humor hadden we wel.