29.8.18
28.8.18
Vrede
Als je op reis vertrekt moet je hopen dat alles veilig verloopt en dat je gezond en wel terug komt maar je moet steeds vertrekken alsof je niet zult terugkomen : in vrede met iedereen die je lief is.
27.8.18
26.8.18
Sleur
Op het ogenblik dat iets begint aan te voelen als een verplichting,
dan is er geen plezier meer aan.
dan is er geen plezier meer aan.
19.8.18
Echt live
Het gevolg van de overvloed aan communicatiemiddelen en sociale media is dat de mens steeds eenzamer wordt. Eenzamer, omdat de echte menselijke warmte en genegenheid moet gezien, gehoord en gevoeld worden in levende lijve. Het is niet anders.
18.8.18
Orde
Als je de grote dingen in je leven niet op orde hebt ben je niet in staat om van de kleine dingen te genieten.
(M.M.)
(M.M.)
16.8.18
15.8.18
12.8.18
Tussen vandaag en morgen...
Ik denk heel goed na voor ik ze sluit
Straks wordt vandaag vanzelf weer gisteren
En zo wint vroeger weer wat tijd
In het licht van de eindigheid
Vind je het erg dat ik blijf hangen
Tussen vanavond en morgenvroeg
De grens is dun, zelfs onbestaand
In het licht van deze maan
En ik slaap alleen als het niet anders kan
Ik sla op de vlucht, daar weet ik alles van
Mijn hele lijf is dood gewicht
Maar slapen doe je met je ogen dicht
De stad vlakbij, de honden luid
Eén goed excuus en ik kruip eruit
De fles te leeg, mijn hoofd te vol
Het hele land onder de wol
Maar ik slaap alleen als het niet anders kan
Ik sla op de vlucht, daar weet ik alles van
Mijn hele lijf is dood gewicht
Maar slapen doe je met je ogen dicht
Maar er is geen ontkomen aan
Ook zonder slaap breekt de morgen aan
Of hoe de dag toch weer begon
In het licht van deze zon
Maar ik slaap alleen als het niet anders kan
Ik sla op de vlucht, daar weet ik alles van
Mijn hele lijf is dood gewicht
Maar slapen doe je met je ogen dicht
(Yevgeni)
Straks wordt vandaag vanzelf weer gisteren
En zo wint vroeger weer wat tijd
In het licht van de eindigheid
Vind je het erg dat ik blijf hangen
Tussen vanavond en morgenvroeg
De grens is dun, zelfs onbestaand
In het licht van deze maan
En ik slaap alleen als het niet anders kan
Ik sla op de vlucht, daar weet ik alles van
Mijn hele lijf is dood gewicht
Maar slapen doe je met je ogen dicht
De stad vlakbij, de honden luid
Eén goed excuus en ik kruip eruit
De fles te leeg, mijn hoofd te vol
Het hele land onder de wol
Maar ik slaap alleen als het niet anders kan
Ik sla op de vlucht, daar weet ik alles van
Mijn hele lijf is dood gewicht
Maar slapen doe je met je ogen dicht
Maar er is geen ontkomen aan
Ook zonder slaap breekt de morgen aan
Of hoe de dag toch weer begon
In het licht van deze zon
Maar ik slaap alleen als het niet anders kan
Ik sla op de vlucht, daar weet ik alles van
Mijn hele lijf is dood gewicht
Maar slapen doe je met je ogen dicht
(Yevgeni)
10.8.18
7.8.18
Pa
Vandaag precies 1 jaar geleden dat pa overleden is.
Dit is wat ik verleden jaar schreef, amper 1 maand voor hij stierf...
Dit is wat ik verleden jaar schreef, amper 1 maand voor hij stierf...
1968
Het staat in Romeinse cijfers, in koper gegraveerd, aan de binnenkant van de klok van Opa.
Hij was er heel trots op toen hij ze gekocht had. Je kent het wel, een staande klok van vroeger.
Op bestelling gemaakt bij de meubelmaker die ook de meubels van het ouderlijk huis gemaakt had en daarna door een bevriende "horlogeur" voorzien van een uurwerk met koperen front, regelbare slinger, slag en melodie op het kwartier en het uur en gewichten, een mini Big Ben.
In zijn soort en tijd was het best wel mooi. Het tikken en het luiden werd ook een onderdeel van de sfeer van het huis, van onze jeugd toen we nog thuis woonden en daarna als we op bezoek kwamen. Je lette er niet meer op, enkel als ze stilgevallen was, raar en de klok kon met opgehaalde gewichten 3-4 dagen werken. Opa had er dagelijks plezier van. Hij wilde telkens de klok fijnregelen met het gewicht onderaan de slinger, wat vooruit of wat achteruit laten lopen maar nooit exact. Het was een voortdurende taak. De calibratie gebeurde met "de sprekende klok" (bestond toen nog) of met het uursignaal van het nieuws op de radio.
Toen opa en oma het huis moesten verlaten was er niemand echt geïnteresseerd om ze over te nemen, ik ook niet eigenlijk maar we vonden het allemaal zonde dat die klok ergens in Togo of zo ging terecht komen. Bij het definitief leegmaken van het ouderlijk huis kwam ze dan maar naar hier, ik had toch plaats op mijn logeerkamer en ze kon net onder het dak. Broer Jan en ik hadden nogal wat moeite om ze naar de eerste verdieping te krijgen maar uiteindelijk was ik wel tevreden met de plaats op de logeerkamer boven. Als ik overnachters heb moet ik hen wel zeggen dat ze de slinger moeten stopzetten want slapen ze door het monotone getik dan worden ze zeker wakker van het slag. Maar goed, zo is de regel van de logeerkamer hier.
Ikzelf ben blij dat ze hier staat, want net als opa probeer ik de klok heel juist te laten lopen, wat me ook niet lukt. Als calibratie gebruik ik nu een DCF-gestuurd klokje van misschien geen 20 euro dat ik vlak naast de staande klok gezet heb. Dus om de 2-3 dagen ga ik naar de logeerkamer om de gewichten op te trekken en te zien in welke mate ik de slinger moet regelen, vooruit of achteruit, ze mag eigenlijk ook nooit stilvallen behalve als ik eens een paar dagen weg moest zijn wat niet zoveel gebeurt. Ik hoor ook altijd op de achtergrond het slag om het kwartier en als ik 's nachts toevallig wakker lig op het uur hoor ik het slag heel ver weg en tel ik mee.
Maar iedere keer als ik de klok hoor of ze aan het bijregelen ben zeg ik "Dag Opa" en dat is de grote verdienste van de klok (die ondertussen ook 50 jaar is geworden...)
Hij was er heel trots op toen hij ze gekocht had. Je kent het wel, een staande klok van vroeger.
Op bestelling gemaakt bij de meubelmaker die ook de meubels van het ouderlijk huis gemaakt had en daarna door een bevriende "horlogeur" voorzien van een uurwerk met koperen front, regelbare slinger, slag en melodie op het kwartier en het uur en gewichten, een mini Big Ben.
In zijn soort en tijd was het best wel mooi. Het tikken en het luiden werd ook een onderdeel van de sfeer van het huis, van onze jeugd toen we nog thuis woonden en daarna als we op bezoek kwamen. Je lette er niet meer op, enkel als ze stilgevallen was, raar en de klok kon met opgehaalde gewichten 3-4 dagen werken. Opa had er dagelijks plezier van. Hij wilde telkens de klok fijnregelen met het gewicht onderaan de slinger, wat vooruit of wat achteruit laten lopen maar nooit exact. Het was een voortdurende taak. De calibratie gebeurde met "de sprekende klok" (bestond toen nog) of met het uursignaal van het nieuws op de radio.
Toen opa en oma het huis moesten verlaten was er niemand echt geïnteresseerd om ze over te nemen, ik ook niet eigenlijk maar we vonden het allemaal zonde dat die klok ergens in Togo of zo ging terecht komen. Bij het definitief leegmaken van het ouderlijk huis kwam ze dan maar naar hier, ik had toch plaats op mijn logeerkamer en ze kon net onder het dak. Broer Jan en ik hadden nogal wat moeite om ze naar de eerste verdieping te krijgen maar uiteindelijk was ik wel tevreden met de plaats op de logeerkamer boven. Als ik overnachters heb moet ik hen wel zeggen dat ze de slinger moeten stopzetten want slapen ze door het monotone getik dan worden ze zeker wakker van het slag. Maar goed, zo is de regel van de logeerkamer hier.
Ikzelf ben blij dat ze hier staat, want net als opa probeer ik de klok heel juist te laten lopen, wat me ook niet lukt. Als calibratie gebruik ik nu een DCF-gestuurd klokje van misschien geen 20 euro dat ik vlak naast de staande klok gezet heb. Dus om de 2-3 dagen ga ik naar de logeerkamer om de gewichten op te trekken en te zien in welke mate ik de slinger moet regelen, vooruit of achteruit, ze mag eigenlijk ook nooit stilvallen behalve als ik eens een paar dagen weg moest zijn wat niet zoveel gebeurt. Ik hoor ook altijd op de achtergrond het slag om het kwartier en als ik 's nachts toevallig wakker lig op het uur hoor ik het slag heel ver weg en tel ik mee.
Maar iedere keer als ik de klok hoor of ze aan het bijregelen ben zeg ik "Dag Opa" en dat is de grote verdienste van de klok (die ondertussen ook 50 jaar is geworden...)
6.8.18
5.8.18
4.8.18
SW analyse
Ik herinner me dat we vroeger voor de start van een project de sterke en de zwakke kanten van de systemen moesten evalueren. Het doel was om de systemen en hun sterke kanten nog beter te maken door te werken aan wat kon verbeterd worden. "Zwak" heb ik eigenlijk altijd een slechte benadering gevonden, te negatief gesteld. "Te verbeteren" was een positievere benadering.
Dat is eigenlijk waar veel in dit leven om draait, als je positief probeert te kijken kom je zoveel verder.
Dat is eigenlijk waar veel in dit leven om draait, als je positief probeert te kijken kom je zoveel verder.
3.8.18
1.8.18
Augustus
Augustus, een beladen maand qua herinneringen.
Goed en slecht, slecht en goed.
Lang geleden en kortgeleden.
Abonneren op:
Posts (Atom)
