Tomorrow is promised to no one, therefore, try to live today.
If you can...
(C.E.)

Communiceren, de boodschap en hoe hij gepercipieerd wordt, hoe misverstanden kunnen ontstaan en vermeden worden. Hoe ontbreken van elementen een totaal andere boodschap kunnen genereren.
Communiceren is het moeilijkste wat er is. Hoe goed men soms ook probeert z'n best te doen.

Vandaag weet ik echt niet wat ik van de sneeuw moet denken.
Sneeuw heeft verscheidene gedaanten en roept al naar gelang het geval verschillende stemmingen op, maar vandaag herken ik de ware gedaante en de bijhorende stemming ervan niet.

Ik denk dat je pas gelukkig kunt zijn als je tot het besef komt dat winnen of verliezen eigenlijk niet belangrijk is...

Chacque mesure a une échelle propre...
(Iedere Mesure heeft een propere ladder...)

Twee meisjes op het strand,
ze lezen modebladen...

Wolken en mist.
Shades of grey.

Deze namiddag met Pol (Honda) en Bart (Suzuki) wat snelle motorkilometers afgelegd langs de Vlaamse wegen. Niet te warm maar te doen. Die vorm van concentratie helpt je de geest weer te zuiveren. Een warme choco tussendoor om er niet teveel als een smurf uit te zien.
Die track van Cygnus X past daar wel goed bij.

Heb zojuist een "Catechismus" teruggevonden... Fun. Het systeem van indoctrinerende vragen en antwoorden. Zal jullie er nu en dan wat laten van genieten. Hier komt de eerste.

Hoeveel soorten van genade zijn er?
Er zijn 2 soorten van genade : de heiligmakende genade en de dadelijke genade.

Ik zie het voor me, "Pastoor, snel, wat dadelijke genade, ik ga een zonde begaan."

Een van de betere sfeerbeelden die ik in 2003 kon vastleggen is nu weer verdwenen uit deze blog blijkbaar.
Op adventure weekend moest de groep ook een loodrechte rotswand naar beneden. Het solidair ongemak staat zo op de gezichten te lezen. Ze zijn wel allen naar beneden geweest.
Deze tekst heeft er dan ook niets mee te maken...

De geest, het onderbewuste, blijft een eigenaardig fenomeen. De laatste tijd ontmoet ik in mijn dromen mensen uit een zeer ver verleden samen met personen uit mijn wereld nu. En wat eigenaardig is, ze blijken elkaar allemaal te kennen alhoewel dit volstrekt onmogelijk is. Ik zie mensen terug die ik me met mijn normaal klaarwakker geheugen niet meer kon herinneren. Mensen van nu zie ik in situaties van vroeger en vice versa. Ik vraag me soms af als ik bepaalde dingen echt wel beleefd heb. Wel boeiend en dan kan ik me waarschijnlijk nog maar een fractie van die dromen herinneren.
Stof voor een film bijna.

Jaja, 't mag ook al eens goed nieuws zijn in dit somber tranendal...
Jamie Olliver heeft me weer een goed recept aan de hand gedaan voor pasta. Of hoe een Engelsman dan toch de betere Italiaanse keuken kan dienen. En mijn cyberneefjes uit Gent en Zelzate hebben me een download bezorgd voor kwaliteitsvol en kostenloos telefoneren over internet. Volgens hun aanbevelingen tenzeerste de moeite waard. EN je kan er ook een uninstall op doen...
Wil je mee genieten, ga hier dan eens kijken : telefoneren

En alsof het helemaal niet meer opkan : test hier uw IQ : Ik Ben Zo Slim
(maar wel eerlijk spelen)

Wat is kunst?
Ja, daar kunnen we natuurlijk een serieuze boom over opzetten. Kunst hoeft volgens mij niet iets elitairs te zijn zoals nogal wat verlichte geesten denken. Daarom misschien dat ik zo graag Chris Vandendurpel zie als hij Jan Hoet uitbeeldt. Hij zit er namelijk recht op als je door het komische kunt kijken. Het is een allerpersoonlijkste impressie of zeer individueel aanvoelen van iets moois, van om het even wat eigenlijk, wat je de moeite vindt, wat boven het normale staat.
Stijn Meuris zingt het trouwens ook mooi in "Wat is kunst".

Een voetballer die tijdens een wedstrijd zijn kaakbeen breekt is vandaag de dag blijkbaar nationaal nieuws. In het TV-nieuws goed voor meer dan 3 minuten. Blijkbaar moet het nieuws ook meer soapgehalte krijgen.
Geef mijn dan maar een aflevering van Zorro.

Als iemand je vertelt dat er slecht nieuws is hoeft dat niet noodzakelijk zo te zijn.
Vanuit de perceptie van de melder kan het slecht zijn. Niet noodzakelijk voor de ontvanger van het nieuws.
Belangrijk is de indruk te laten.

Van New York naar Dadizele is in gedachten maar 1 seconde. Deze namiddag kwam ik daar weer eens doorgereden met de motor en dan kan ik het nooit laten om even binen te wandelen in wat ze daar de basiliek noemen. Maar dan moet het wel buiten de uren van de reguliere gelovigen zijn.
Zo'n kerk heeft altijd iets mystieks (al ben je dan ook niet van de partij van de kerkgangers). Het licht door de glasramen, de eilanden met kaarsen en als je wat geluk hebt ook nog wat achtergebleven parfum van wierook. Rust, bezinning, vrede van geest voor enkele ogenblikken. De wereld even stil zetten.
Zelfs al ben je een heiden...

Jaja Doc, je hebt weer gelijk, missen is het juiste woord.
Iets anders nu, hoe zou het zijn op het kruispunt van 2nd Avenue en 42nd street?
Even checken.

Ik heb veel verhalen in mijn hoofd. Verhalen waar ik zelf in meegespeeld heb, verhalen waarvan ik me meen te herinneren dat ik erin meegespeeld heb en verhalen waarvan ik zeker weet dat ik er niet in meegespeeld heb.
De verhalen van de tweede soort hebben soms iets onwezenlijks of grenzen aan het magisch realisme.
Zo herinner ik me een koude winternacht in Dresden. Omstreeks 1h 's morgens gingen we met 4 (een Fin, een Oost-Duitser, een Oostenrijker en ikzelf) van een restaurant terug naar ons hotel.
De straten waren leeg, niemand op straat. Ter hoogte van de opera zagen en hoorden we plots een oude man die muziek begon te spelen met een antiek draaiorgel.
"Rigoletto" zei Matti. Verder niets, enkel de muziek en onze stappen in de heldere nacht.
Vannacht in mijn dromen zag ik weer dat beeld voor mij, de oude opera, de kasseien, de man met het draaiorgel onder de antieke straatlantaarn. Precies zoals het geweest was.
Ook het lied kon ik horen, helder en zuiver in de stille straat.
Ik was weer in Dresden.

(Rigoletto van Giuseppe Verdi)

Vandaag weer eens ondervonden dat mensen die heel veel tegenslag hebben nog ongelooflijk optimist kunnen blijven. Een les voor alle mensen die geen reden tot klagen hebben.
Alhoewel, die zullen dan weer klagen dat ze zoveel miserie zien waarschijnlijk...

De muze, hoe zou die er uit zien? Geen flauw idee eigenlijk.
Je weet wel steeds als ze er is of niet. Eigenlijk denk ik dat de muze ook iemand uit je omgeving kan zijn. Ofwel iemand die je inspireert ofwel iemand waarvoor je het doet. Bij mij meestal het laatste.
Wat moeilijk de laatste tijd heb ik het gevoel. Moby maar weer eens opzetten.

Vriendschap of liefde is niet naar elkaar kijken,
het is samen in dezelfde richting kijken.
(Antoine de Saint-Exupéry)

Castor en Pollux, Remus en Romulus, Romeo en Julia, Benson en Hedges, Meyer en Briggs, Boyle en Marriot, Laurel en Hardy, Bonnie en Clyde, Lennon en Mc Cartney, Lernout en Hauspy...
Om Zoelie en Poelie niet te vergeten natuurlijk.

I had to crash and burn to feel new again.

Volgens de statistieken zijn 43% van alle statistieken waardeloos ...

"Waarom mannen niet kunnen luisteren en vrouwen geen kaart kunnen lezen".
Net aan begonnen. Een verhelderende aanrader.

Binnen exact 10 uur komen de wolven opnieuw kortstondig uit het bos.
Maybe I'm related.

Zelf de beste PC's crashen blijkbaar. Zo ook die van T-on-line. Niet evident uiteraard om tijdig de kerststal te laten verdwijnen op de home-page...

Witchcraft still exists I suppose.

Voornemens is een zaak, wensen een andere. Wat wens ik voor 2004 behalve een goeie 100.000.000 Euro die uit de lucht komt vallen? Eigenlijk vooral dat de vriendschap die ik mag geven en krijgen onbaatzuchtig blijft. Dat is uiteindelijk wat iedere dag mooi maakt.

Tiens, ik heb nog geen goede voornemens voor 2004 gemaakt...
Is dat eigenlijk nodig? Kan ik niet gewoon verder lachen met mensen die zichzelf veel te ernstig nemen en denken dat ze beter zijn dan de rest? 't Is in hun eigen voordeel. Eigenlijk zouden ze me daarvoor moeten betalen. Maar goed, ook dit jaar doe ik het gratis.
Pleasure is on my side ...

De nieuwe PR-campagne van SMA begint vorm te krijgen. Eerste T-shirts gedrukt. Tussendoor uiteraard weer een paar serieuze sneeuwbalgevechten gehouden. Sneeuw bijna op...

Amai, dat ziet er hier wel heel wit uit. Iedereen beste sneeuwwensen voor 2004 dan maar.
En bedenk : "Aan de beperking herkent men de meester" (geen goesting om nu duits te schrijven, maar 't klinkt wel veel beter in het duits).
En nu tijd voor belangrijke zaken : met sneeuwballen gaan gooien...