Togo

De klok van mijn ouderlijke thuis staat sedert kort op mijn logeerkamer.

Het huis moet leeg want er komen nieuwe bewoners. Niemand van de kinderen had echt zin om die klok  mee te nemen maar ik vond het zonde om ze zomaar ergens in de wereld te laten verdwijnen. 

De uren die mijn pa bezig geweest is met het regelen van de looptijd van de slinger,

het ophalen van de gewichten die het mechanisme aandrijven ...

Maar vooral het rustgevende getik gaf de doorslag. Dat merk ik nu pas. 

Hoeveel herinneringen dit bij me los maakt. Niet dat die klok in mijn interieur past, compleet niet zelfs maar boven kan ze gerust haar leven in de familie verder zetten. 

Ze oogt er precies ook mooier dan vroeger thuis. Sentiment waarschijnlijk.

Waar ik vroeger bijna nooit in mijn logeerkamer kwam ben ik er nu elke dag een paar keer. 

Om te zien als het mechanisme goed werkt, de klok niet voor- of na ijlt en desgevallend wat fijn te regelen maar vooral om het rustgevende getik te horen. Ik laat de deur van de kamer boven open en als het heel stil is hoor ik het tot beneden. 

Daalt de rust neer tot beneden.

Jammer voor Togo.

Geruis

Eenvoud

Mensen die eenvoudige zaken niet eenvoudig kunnen uitleggen zijn ongelooflijk vermoeiend.
Ik verspil er mijn tijd en mijn energie niet meer aan, allebei verloren.
In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister.

Vakantie

Als je van het leven houdt is het altijd vakantie.
Niet altijd een gemakkelijke vakantie, dat wel.

Behalve favorieten

De mooiste optie op een smartphone of een tablet is "Niet storen".
Behalve favorieten. Maar dat wist je al ;-)  .

Mijn treinspeelkameraadje ;-)

Mooie zomer

Met E. en C. die gaan vertrekken, verdwijnt er ook een beetje zomer.

Maar in mijn hoofd blijft het zomer.

Café

Als je met sommige mensen liever niet op café wordt gezien,

ga er dan niet mee om.

(P.K.J. T.)

Honderd, of was het duizend?

Elle Chante...

Colucha Luz

Het moet dit jaar in februari geweest zijn. Op een van mijn ondertussen talrijke vluchten naar Cuba.
Ze kwam van Londen en via Brussel vloog ze naar Cancun met tussenstop in Varadero. Ze was op het laatste moment ingecheckt op de zetel naast mij. Negen uur waren we elkaars buur en dat viel echt goed mee. Ze was van Brighton maar woonde in San Cristobal in Mexico, een zangeres, een mooie ook.
Eigenlijk is het fijn zo mensen te ontmoeten, onbekend voor elkaar maar honderduit vertellen, elkaar vertrouwen van het eerste moment, vertellen over je leven aan elkaar. Toen ik in Varadero afstapte om verder te reizen naar Cienfuegos nog snel elkaars facebookgegevens gewisseld. Nu en dan zien we elkaar nog eens op FB, praten we nog eens. Fijn. Wie weet zien we elkaar nog eens terug. Op een vlucht van Mexico naar Brussel. Of van Brussel naar Mexico. Who cares ;-)  .

35

Vandaag 35 jaar geleden gingen Brigitte en ik samen naar de kerk in een vrolijke stoet.
Reeds bijna vier jaar dat ze er niet meer is maar de herinnering aan een hele sterke persoon blijft intens. Maatjes voor het leven, hier of waar dan ook.

Een van die

Weer een van die momenten om vast te leggen. 

Zomerzon door de blinden op het terras, mooie muziek van internetradio Karma uit Istambul op de achtergrond en lekker buiten eten met Cecilia als kok op de Teppan Yaki. Heerlijk.

Balans tot en met. Meer moet dat niet zijn.

Ook niet minder eigenlijk.