Hoe langer je leeft, hoe meer je meemaakt,
hoe milder je wordt, hoe begrijpender.
Toch voor diegenen die je graag ziet.
Denk ik toch, merk ik toch bij mezelf.
26.7.17
25.7.17
Begrip
Soms weet ik het, soms weet ik het niet.
Soms wil ik het weten, soms wil ik het niet weten.
Ik wil het altijd begrijpen, ook al lijkt het onbegrijpelijk.
21.7.17
21
Raar hé, of ook weer niet. 21 juli voel ik echt aan als een feestdag.
11 juli en consoorten compleet niet, het doet me teveel denken aan de kneuterigheid van vlaanderen en een deel van z'n vlamingen die zich kunnen vinden in hun taalpartijtjes.
Voor een stuk symbool van onverdraagzaamheid en onwil om een gemeenschappelijk perspectief te willen zien. Misschien moeten ze bij de volgende verkiezingen ipv de euro "de vlaamse stuiver" invoeren...
Geef me maar België met z'n verscheidenheid en eigenheid. Europa gaat dan wel aan mij voorbij.
Behave voor het gemak van de Euro ;-)
20.7.17
Honderdenelf.
Toen ik vannacht wakker werd zag ik dat het 111 was.
Ik moet dromen dacht ik, er zijn maar 24 uren in een dag.
17.7.17
15.7.17
12.7.17
Zeker weten...
Ik heb gevaarlijke hobby's, ik weet het.
Maar moest ik dan plots weg zijn,
dan meen ik wat Charles zingt.
Nous nous reverrons un jour ou l'autre.
J'y tiens beaucoup.
(Et que votre dieu vous garde et vous protège...)
9.7.17
Mooi
Het was een mooie dag, een mooie zomerdag.
Samen met vrienden op het terras. Praten, de wereld verleggen
Maar er was iemand tekort.
Om perfect te zijn.
Maar goed.
Wie weet...
Samen met vrienden op het terras. Praten, de wereld verleggen
Maar er was iemand tekort.
Om perfect te zijn.
Maar goed.
Wie weet...
Zomer
In de vroegte van deze warme dag laat ik mijn zwembad leeg.
Ik hoop dat de zomer niet denkt dat hij al voorbij mag zijn...
5.7.17
Prioriteit
Het belangrijkste in het leven is delen, zorgen voor.
Delen met elkaar, zorgen voor elkaar.
Anders heeft het allemaal niet veel zin.
4.7.17
2.7.17
1968
Het staat in Romeinse cijfers, in koper gegraveerd, aan de binnenkant van de klok van Opa.
Hij was er heel trots op toen hij ze gekocht had. Je kent het wel, een staande klok van vroeger.
Op bestelling gemaakt bij de meubelmaker die ook de meubels van het ouderlijk huis gemaakt had en daarna door een bevriende "horlogeur" voorzien van een uurwerk met koperen front, regelbare slinger, slag en melodie op het kwartier en het uur en gewichten, een mini Big Ben.
In zijn soort en tijd was het best wel mooi. Het tikken en het luiden werd ook een onderdeel van de sfeer van het huis, van onze jeugd toen we nog thuis woonden en daarna als we op bezoek kwamen. Je lette er niet meer op, enkel als ze stilgevallen was, raar en de klok kon met opgehaalde gewichten 3-4 dagen werken. Opa had er dagelijks plezier van. Hij wilde telkens de klok fijnregelen met het gewicht onderaan de slinger, wat vooruit of wat achteruit laten lopen maar nooit exact. Het was een voortdurende taak. De calibratie gebeurde met "de sprekende klok" (bestond toen nog) of met het uursignaal van het nieuws op de radio.
Toen opa en oma het huis moesten verlaten was er niemand echt geïnteresseerd om ze over te nemen, ik ook niet eigenlijk maar we vonden het allemaal zonde dat die klok ergens in Togo of zo ging terecht komen. Bij het definitief leegmaken van het ouderlijk huis kwam ze dan maar naar hier, ik had toch plaats op mijn logeerkamer en ze kon net onder het dak. Broer Jan en ik hadden nogal wat moeite om ze naar de eerste verdieping te krijgen maar uiteindelijk was ik wel tevreden met de plaats op de logeerkamer boven. Als ik overnachters heb moet ik hen wel zeggen dat ze de slinger moeten stopzetten want slapen ze door het monotone getik dan worden ze zeker wakker van het slag. Maar goed, zo is de regel van de logeerkamer hier.
Ikzelf ben blij dat ze hier staat, want net als opa probeer ik de klok heel juist te laten lopen, wat me ook niet lukt. Als calibratie gebruik ik nu een DCF-gestuurd klokje van misschien geen 20 euro dat ik vlak naast de staande klok gezet heb. Dus om de 2-3 dagen ga ik naar de logeerkamer om de gewichten op te trekken en te zien in welke mate ik de slinger moet regelen, vooruit of achteruit, ze mag eigenlijk ook nooit stilvallen behalve als ik eens een paar dagen weg moest zijn wat niet zoveel gebeurt. Ik hoor ook altijd op de achtergrond het slag om het kwartier en als ik 's nachts toevallig wakker lig op het uur hoor ik het slag heel ver weg en tel ik mee.
Maar iedere keer als ik de klok hoor of ze aan het bijregelen ben zeg ik "Dag Opa" en dat is de grote verdienste van de klok.
Hij was er heel trots op toen hij ze gekocht had. Je kent het wel, een staande klok van vroeger.
Op bestelling gemaakt bij de meubelmaker die ook de meubels van het ouderlijk huis gemaakt had en daarna door een bevriende "horlogeur" voorzien van een uurwerk met koperen front, regelbare slinger, slag en melodie op het kwartier en het uur en gewichten, een mini Big Ben.
In zijn soort en tijd was het best wel mooi. Het tikken en het luiden werd ook een onderdeel van de sfeer van het huis, van onze jeugd toen we nog thuis woonden en daarna als we op bezoek kwamen. Je lette er niet meer op, enkel als ze stilgevallen was, raar en de klok kon met opgehaalde gewichten 3-4 dagen werken. Opa had er dagelijks plezier van. Hij wilde telkens de klok fijnregelen met het gewicht onderaan de slinger, wat vooruit of wat achteruit laten lopen maar nooit exact. Het was een voortdurende taak. De calibratie gebeurde met "de sprekende klok" (bestond toen nog) of met het uursignaal van het nieuws op de radio.
Toen opa en oma het huis moesten verlaten was er niemand echt geïnteresseerd om ze over te nemen, ik ook niet eigenlijk maar we vonden het allemaal zonde dat die klok ergens in Togo of zo ging terecht komen. Bij het definitief leegmaken van het ouderlijk huis kwam ze dan maar naar hier, ik had toch plaats op mijn logeerkamer en ze kon net onder het dak. Broer Jan en ik hadden nogal wat moeite om ze naar de eerste verdieping te krijgen maar uiteindelijk was ik wel tevreden met de plaats op de logeerkamer boven. Als ik overnachters heb moet ik hen wel zeggen dat ze de slinger moeten stopzetten want slapen ze door het monotone getik dan worden ze zeker wakker van het slag. Maar goed, zo is de regel van de logeerkamer hier.
Ikzelf ben blij dat ze hier staat, want net als opa probeer ik de klok heel juist te laten lopen, wat me ook niet lukt. Als calibratie gebruik ik nu een DCF-gestuurd klokje van misschien geen 20 euro dat ik vlak naast de staande klok gezet heb. Dus om de 2-3 dagen ga ik naar de logeerkamer om de gewichten op te trekken en te zien in welke mate ik de slinger moet regelen, vooruit of achteruit, ze mag eigenlijk ook nooit stilvallen behalve als ik eens een paar dagen weg moest zijn wat niet zoveel gebeurt. Ik hoor ook altijd op de achtergrond het slag om het kwartier en als ik 's nachts toevallig wakker lig op het uur hoor ik het slag heel ver weg en tel ik mee.
Maar iedere keer als ik de klok hoor of ze aan het bijregelen ben zeg ik "Dag Opa" en dat is de grote verdienste van de klok.
1.7.17
Abonneren op:
Posts (Atom)
