Sylvester

Op deze laatste dag van het jaar ben ik nog even met de NightRod op dool geweest.
Zoals ik het noem : mijn geplande doelloosheid, overal en nergens naar toe.
Aan niets denken behalve aan de wind waar je doorheen klieft.
Very Zen al denkt niet iedereen dat.

2012-12-29 15:48

Ik kom eventjes met je praten.

Winter

De winter is gestart en we zijn de donkerste dagen reeds voorbij.
Iedere dag komt er ietsje bij, we zijn op weg naar de lente. Maar goed ook.
Duisternis buiten brengt veelal ook wat extra duisternis in onze geest en ons hart.
Ook daar hebben we licht nodig. Gewoon licht of licht in de verte.
Iets om naar toe te stappen in het tijdelijke duister dat ons omringt.
Soms heb je tijd nodig.
Nu pas begin ik te geloven dat het leven een leven is van mensen die komen en mensen die gaan.
Dat we maar onze tijd hebben. Dat niets voor eeuwig is en dat de tijd voor de ene wat korter is dan de tijd voor de andere. Dat je van alles het beste moet maken en van alles het beste moet onthouden.
Niet dat dit besef je plots gelukkiger maakt.
Het is een stap in de verwerking van verlies, niet de gemakkelijkste weliswaar.
Maar een noodzakelijke. Of je nu wil of niet. De natuur blijft baas.
Wat je ook mocht denken in vermetel vertrouwen.
Je kan wensen maar de natuur en het lot beslissen.
Wens elkaar niet teveel toe. alles gebeurt.
Van het werkwoord gebeuren.
Ik gebeur, jij gebeurt,...

Reizen

De mooiste reizen maak je in je hoofd.

Analfabeet

Analfabetisme zal nooit uitgeroeid zijn want het heeft al lang
niets meer te maken met niet kunnen lezen of schrijven.

Wensen

Beter geen wensen dan wensen uit gewoonte.
Of wensen omdat het zo hoort.

Eerst dageraad van de tweede Mayakalender

Wat spijtig, wat zonde.

Wat spijtig dat we nu niet samen de avond konden zien overgaan in nacht.
Ik had kaarsjes op de vensterbank gezet, om een mooi flikkerend contrast
te hebben met het licht dat aan de horizon langzaam naar morgen vertrok.
Zoals we zoveel samen stil de komende nacht over de velden voelden komen.
Gewoon blij waren dat we daar mochten van genieten.
Ik mis je.

Snel even

Twaalf graden en de wegen bijna droog.
Snel even met de FortyEight gaan dromen.
Van wat, zie ik wel onderweg.

Als

If it is to be,
it is up to me.

Wijsheid in tien woorden

Bijna nog serener dan "het origineel".
Echt iets om daarop het verhaal te vertellen van de goede koning die na zijn dood alle wijsheid van de wereld wilde nalaten aan zijn onderdanen. Alle wijsheid van de wereld in 10 woorden van 2 letters.
Ik ken ze alle 10, die woorden.
Heb ze vandaag geleerd.
Wist het eigenlijk al.

"Er was eens een goede koning..."

Barometer

Pretentie is de barometer voor de graad van dwaasheid.

Mooi

Mooi uitzicht over de velden nu.
Net Kerstmis zonder sneeuw.

Fijn

't was weer fijn toeven bij M. en C. vanavond.
Zoals steeds had M. heerlijk gekookt,
was C. de perfecte gastvrouw en Gwenno de braafste ;-).
Ook C. en C. leren kennen, medegasten vanavond.
Heel fijn gezelschap...

Wakker

- "Waar lig jij wakker van?" vroeg ze me.
- "Enkel nog van zeer existentiële vragen" sprak ik naar waarheid.
- "Wat bedoel je? Ik ken je maar dit klinkt nogal somber" zei ze enigszins verbaasd.
- "De zin van het leven, wat er hierna komt of niet komt, waarom ik hier ben, wat de waarde van mijn leven is, wie het wat kan schelen dat ik hier ben of niet. Zeker niet wat ik morgen moet doen of wie ik belangrijk moet vinden. Dat gaat wel helemaal aan mij voorbij."
- "Lig je dan nooit wakker van eerder aardse problemen?"
- "Ja hoor, als het wel verstandig is om een Rick's dragster te kopen. Maar ik weet dat het verstand meestal het hart voor de voeten loopt. En dat is het enige wat het leven de moeite maakt. Het hart."

Illusie

Als individu vertaal je alles wat je ziet, hoort, smaakt, voelt en ruikt naar je eigen referentiekader.
Je zintuigen hebben een eigen archief waar ze een vertaling zoeken van wat jij ervaart.
Wat we zelf denken is best niet wat anderen denken bij een zelfde prikkel. Er zijn ook situaties waar je vanuit het onderbewuste ongemerk maar onbewust bewust verkeerde vertalingen krijgt.
Deze week zat ik foto's te bekijken van de laatste weken van Brigitte hier.
Voor het eerst zag ik beelden van een zwaar zieke waar je zo het levenseind kon van aflezen.
Compleet verschillend van mijn perceptie indertijd.
Twee jaar terug zag ik dit zelf niet, iedereen rond mij wel begrijp ik nu achteraf.
Ik zag Brigitte nog steeds als een gezond persoon, ondanks het feit dat ik wist dat ze stervende was.
Maar mijn hart wilde dat niet geloven. Uiteindelijk is dit ook een soort bescherming van je geest tegen jezelf denk ik nu. Bescherming tegen radeloosheid ongetwijfeld.

Enquete

Zojuist een enquete gelanceerd om bij geheime stemming onze nieuwe voorzitter te bevestigen in zijn functie. Meteen mijn eerste stappen op het blogpad...

Brigitte

Reeds 2 jaar geleden, dag op dag, uur op uur.
Maar nog steeds hier. Met haar glimlach.
Met haar optimisme door alles heen.
Blijvend zonnetje in ons leven.
Ik mis je nog altijd evenveel.

http://denken-aan-brigitte.blogspot.be/

Bloempje voor jou.

Ik weet het, vanavond bij hoog tij op zee,

Neem je dat roosje van mij met je mee...

Opties

Niet kiezen is nooit een optie.
Het klinkt net zo stoer als  "Ik heb beslist om niet te beslissen".
Net dezelfde bullshit.
Kiezen is nooit verliezen.
Het is jezelf rust schenken. Durven, je niet wegsteken.
Wat ook de consequenties zijn.
Maar je durft ze tenminste onder ogen zien.
Loopt er niet van weg...

Antwerpen

't was best fijn in Antwerpen gisteren en vandaag.
Al lang geleden dat ik nog tot 2h 's morgens van kroeg naar kroeg getrokken was.
Met een sublieme gids en een stel vrienden voor een avond.
Maar deze morgen om half negen weer ernstig vergaderen.
Een beetje lastig maar te doen.
Een kermis is een geseling waard.

Zonder woorden

Voor eeuwig

Als je stem breekt en ik je niet meer hoor,
dan maak ik je een nieuwe, daar ben ik voor.

iDemolition

Niet erg

Het is niet zo erg om gek te worden.
Toch niet als het een milde vorm is.
En als je nu en dan helder bent.
Om het te plaatsen.
Om het niet erg te vinden.

Oorlog

Als we alle wapens op deze wereld zouden doen verdwijnen
dan gooien we opnieuw met stenen denk ik.
Oorlogen worden dan wel maar op werpafstand meer gevoerd.
Het is al iets...

Frederico Jusid

Kippenvel...

't is overal hetzelfde...

Pinguins komen massaal op straat omdat trein hen weigert mee te nemen.
't is overal hetzelfde op deze wereld. Minderheden worden genegeerd...

Sterk

Niets sterker dan de geest
en de fantasie.

Goed nieuws

Goed nieuws in het journaal van 6 uur.
B.A. uit A. blijft president van de machtigste staat van de wereld.
Maar goed ook, ze hebben daar niemand nodig die de armen armer en de rijken rijker maakt vanuit een quasi extremistische geloofsovertuiging.
Als God dan toch Amerika moet "blessen" dat hij dat soort volk dan maar overslaat.
Alhoewel, zou dat dan eigenlijk zijn eigen positie niet verzwakken?
;-)

De essentie

Hoe meer ik over het leven nadenk, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat je moet op zoek gaan naar de essentie van het leven en wat je doet. Naar mensen die dat ook belangrijk vinden en zich niet verliezen in wat daaraan voorbij gaat. Niet dat de essentie enkel overleven is.
Het is je leven zinvol maken, anderen bijstaan, anderen gelukkig maken. Je leven boeiend houden zonder dat te doen ten koste van anderen.
Onderdeel daarvan is ook dat je oorlogen, conflicten, wrijvingen probeert te vermijden of op afstand te houden. Niet dat het gemakkelijk is.
Soms moet je eens een helling opklimmen om vlak land te bereiken.

Het huis der gekwetste zielen

In het huis der gekwetste zielen is het niet koud, niet warm.
Het is een huis zoals vele andere huizen, maar anders.
Er is een grote lege kamer. Door iets wat je ziel gekwetst heeft.
Iets waar je kan over vertellen maar dat eigenlijk niet wil.
Niet tegen om het even wie, enkel aan wie je nog dierbaar is.
Omdat je niet weet als het wel tot anderen kan doordringen.
Wat die krassen op je ziel gemaakt heeft.
Wat je zo anders gemaakt heeft.
Niet dat het je spijt.
Het zij zo.
Denk ik.

LinkedOut

Moest iedereen zijn wie hij/zij beweert te zijn op Linkedin dan hadden we hersenen,
kwaliteiten, creativiteit enweetikveelwatnogal tekort in deze wereld.
Moesten ze allemaal gestudeerd hebben wat ze beweren dan waren alle scholen contstant overbevolkt of moesten er dringend etablissementen bijgebouwd worden.
Als we dan nog alles moeten geloven van diegenen die anderen aanprijzen als de beste, de schoonste, de intelligentste, enz... dan hadden we een ondraaglijk potentieel van witte merels.
Nu, in het verleden en ongetwijfeld ook in de toekomst.
Amen.

Eindig en voor eeuwig

Het is best rustig toeven hier op het kerkhof op zo'n zonnige zondagmorgen.
Dicht bij de eindigheid van het leven en de eeuwigheid van de herinnering en de gedachten.
"De ziel reist te voet" zegt een Chinees spreekwoord.
"De geest reist zonder besef van tijd of ruimte" denk ik dan.
Rechts, in de schaduw van die mooie roestbruine boom, ligt de Pa van Brigitte begraven.
Nu zij het niet meer kan, heb ik een bloempje bij zijn zerk gezet.
Mooie witte chrysantenbloempjes.
Dat ziet ze graag. Nog altijd.
Eeuwig.

Kleuren

Mooie kleuren boven de velden deze morgen.

Bijna hypocriet

Bijna alle tjeven gaan vreemd.
Bijna alle sossen zitten aan andermans geld.
Bijna alles kan fake zijn,
maar sommige dingen zijn echt echt.

Globe

De globalisering, de mondialisering, de Euro en watweekiknog hebben als enige doel een paar koele egoïsten onnoemlijk veel rijker te maken en al de rest veel ontzaglijk veel armer. Het ergste is dat onze politiekers dan nog voor al die karren gespannen worden en meestal uit onwetendheid, domheid, eigenbelang of kansarmoede die zaken mee helpen verkopen.

Samen

Als je iemand zoekt om nu samen een put te vullen,
dan zul je er later moeilijk een berg mee kunnen maken.

Poly

Ik vraag me af als er naast politiek (de i en de y even terzijde gelaten) ook zoiets zou bestaan als monotiek. Of zou dat dan eerder iets zijn zoals dictatuur? Mono weetjewel.
Of zitten we dan in een autocratie en dan vraag ik me af als er ook een velo- of motocratie zou bestaan. Nog een geluk dat je dat niet allemaal moet weten om te gaan stemmen.

Stemmen met de computer

Source: thedailyderp.net via Maureen on Pinterest

Glimlach

De grootte van je glimlach als je aan iemand denkt
is een maat voor de sympathie die je voor die persoon voelt.
Het omgekeerde is natuurlijk ook waar maar dat is nog altijd
beter dan je gevoelens voor iemand waar je niet -meer- aan denkt.
Geen -meer-.

Night Rod

De Night Rod heeft toch een groot "Feel Free" gehalte.
Los van de gewone wereld. Geen binding met het nu.
En hij gaat net zo traag of hard je zelf wil.
Zoals vandaag weer.
Fijn machien.

Morgenstond

De morgenstond heeft water in de mond.
(en 't is niet van de goeste)

Zwijgen

Zwijgen kan nog steeds niet verbeterd worden, zeker als het spreken kant nog wal raakt.
Waarom hebben sommige mensen geen afstandsbediening zodat je ze kunt afzetten als ze gewoon lullen zonder inhoud.

Nee

Nee, het is niet erg.
Ik begrijp het wel.
Jij wou het ook niet.
Het zal ooit zijn plaats vinden in mijn wereld.
Hoop ik wel niet. Wil ik eigenlijk niet.
Ja het is wel erg.
Ik begrijp het niet.
Het zal nooit zijn plaats vinden in mijn wereld.
Weet ik zeker. Wil ik nooit.
Ik zal het nooit begrijpen.
Wil ik nooit begrijpen.
Nee nooit.

Zeevisite

Mijn jongste brommer op visite bij zijn maat.
Alle twee van ijzer en staal.
Ze houden van elkaar.

VM

Zojuist de volle maan boven de velden bewonderd...

Passie

Vandaag heb ik geen keuze.
Ik moet met de Ducati gaan rijden.
Motorrijden heeft niets met rede te maken.
Enkel met passie.

Kwestie van kunnen kiezen

Een goeie vriend zei me ooit dat hij niemand kende die zo snel kon veranderen van gedacht als ik,
zo snel zijn keuzes kon bijstellen. Het was bedoeld als compliment omdat hij wilde zeggen dat ik snel dingen en opportuniteiten kon valideren en beoordelen.
Gelijk had hij, gelijk heeft hij. Je bent zo vrij als je zelf wil.
Ik heb net beslist dat ik niet ga skiën naar Oostenrijk maar in de plaats daarvan met een Harley van Havana naar Trinidad ga rijden. Jägertee tegen Mojito's, Cuba Libre's.
Mijn Latino roots denk ik.
Air France heeft me net on-line de vlucht gereserveerd.
Evelyn uit Cienfuegos de Harley.
Meer moet dat niet zijn.

Beltoon

Nieuwe beltoon op mijn GSM gezet.

I know

I know, I used to be an engineer...
Long time ago.

http://www.cired.be/WG03-Final%20Report.pdf

Devotion...

Gewoon grandioos.
Sound and Vision.
Truth and Illusion.

In our wildest moments we could be the greatest.
In our wildest moments we could be the worst of all...

Internationaal

Internationaal conclaaf in De Gevallen Engel.
Conclave international à l' Ange Tombé.
West-Vlaanderen - Niet van Kales.
Flandre Occidentale - Pas de Calais.

Gezonder

Met Pol op onze moto's naar de Digue du Braek en daarna door Dunkerque.
Mooie stad met mooie haven. 

Dan langs de kust terug naar België.
Echter niet voordat we in Bray-Dunes iets gedronken hadden op een zonnig terras. 

Omdat Pol honger had en men in dat café geen chips had dan maar een bord frieten besteld. "Omdat dat toch wel gezonder was".

Mooie frieten.

Balans

Alles moet in balans zijn.
Ik betaal de taksen, verzekeringen, onderhoud en de  benzine van mijn eerder gulzige en vervuilende motorfietsen met de opbrengst van mijn certificaten voor zonne-energie.
Een beetje zoals de vervuilende landen schone lucht kunnen kopen om te voldoen aan de Kyoto-norm.
De wereld is mild begrijpend en niet fanatiek.
En soms moet je een beetje helpen.
;-)

Kiezen

Kiezen kan je gelukkiger maken.
Al is het maar omdat niet kunnen kiezen je meestal ongelukkiger maakt.

Afscheid

Afscheid nemen is niets voor mij. Is mijn ding niet meer.
Het brengt teveel terug waarvan ik afscheid probeer te nemen.
Maar niet in slaag.
Niet erg eigenlijk.

Bewaarder

Ik denk dat ik toch een speciale engelbewaarder heb.
Hij spaart me niet van alles maar wel voor dingen die
gewoon vervelend dreigen te worden.
Dan komt hij elders tussen zodat het gevaar
onmerkbaar van mij afgewend wordt.
Ongetwijfeld familie van mij ;-).

Droom

Ik werd wakker in een wereld die ik niet meer kende.
Zocht vergeefs naar vertrouwde plaatsen, kennissen of vrienden.
Enkele gebouwen deden vertrouwd aan maar ik kon niet zeggen van waar ik ze herkende.
Het was als sterven met je ogen open.
Er niet meer bij horen en toch alles verder zien leven.

Be prepared

De lijfspreuk van een scout. Be prepared.
Hoezeer je daar ook je best voor doet,
er zijn dingen waar je niet op voorbereid bent,
kunt zijn, wilt zijn.
Zoals een geliefde die in je armen sterft.
Vertwijfeld beseffen dat het de laatste momenten samen zijn,
en er niets kunnen aan verhelpen. Niets aan te doen.
Zo hulpeloos moeten toezien, aanvaarden.
Nooit leer je daar mee omgaan.
Nooit wil je daar mee kunnen omgaan.
Nooit wil je je daar bij neerleggen.
Nooit.
Nooit.

Geest

De geest werkt altijd verder.
Zels al denk je hem stil te kunnen leggen.

A beautiful day...

Nu ga ik Evelyn oppikken aan het station.
We gaan de ganse dag cruisen met de moto.
Evelyn met haar stralende glimlach en vrolijk gemoed uit de Caraïben.
Bleef ze maar hier, het is steeds fijn delen met haar.
Maar toch, dit wordt weer een...

Gezicht

Het leven zou soms een stuk eenvoudiger zijn moesten we wat minder gezichten trekken om eenieder plezier te doen. Uiteindelijk is het geen plezier maar het verstrekken van een illusie.

J.H.

Mooie dag 2

Een mooie dag om niet naar slecht nieuws en stoorzenders te luisteren.
Enkel wie goed nieuws heeft mag me bellen. Maar snel, want mijn motor staat te wachten.

De Dijk

Kaarsje

Voor al de hopeloze gevallen die ik ken.

Mooie dag

Mooie dag voor de expeditie naar
een stukje Apocalyps.

Zo snel

De dagen, de weken, de maanden, de seizoenen, de jaren gaan
zo snel voorbij dat ik soms denk dat het leven me ontglipt.

ZW

ZW : Zonder Woorden.

Referentie

Ik weet niet wat ervaring is.
Ervaring heeft ondermeer te maken met ouder worden.
Niet met het ouder worden op zich, maar met het feit dat men daardoor ook meer meemaakt, meegemaakt heeft.
Het heeft ook met verfijnen en bijstellen van referenties te maken.
Zonder referenties geen ervaring. De eerste referenties zijn eerder bruut en onbewerkt.
Naarmate situaties zich herhalen kan men ook leren om de eerder opgebouwde referenties bij te stellen, terug te koppelen en aldus een nieuwe, fijnere referentie te maken.
Ervaring is misschien de graad van de juistheid van je referenties.
Althans, zo zou het kunnen zijn.
Als je jezelf niet ziet als referentie van alles.

Historia de un Amor...

Vreemd

Bevreemdend stukje kust.
Onnatuurlijk en daardoor ook mooi.
Ga ik zeker nog terug.

Kaartje Digue du Braek

Artikel op blog over Digue du Braek

Willen

Als we willen kunnen we veel leren.
We moeten enkel willen.
Maar ook dat moet je leren.
Leren willen.

So long

Well you know that I loved to live with you,
But you made me forget so very much.
I forgot to pray for the angels,
and then the angels forgot to pray for us.

Plezante Zondag

Vandaag een mooie zomerdag.
Deze morgen met de Nightrod naar Kortrijk en terug.
Weinig volk op de baan en lekker weertje.
Lekker machien ook.
In de namiddag visite van Kris en Eddy en plezant bijpraten op het terras.
Alsof het gisteren was.
Meer moet dat niet zijn.

Bebronna

Vandaag samen met Bert afscheid genomen van Jef, Paul en Fredy die nu een nieuwe carrière starten.
't was fijn vertoeven aan de oevers van de Schelde, in goed gezelschap.
Niet teveel terugblikken. Gewoon praten over wat ons bezig houdt.

Nu en dan

Nu en dan doe ik eens iets zots.
Zoals die Beyer studiokoptelefoon kopen waar ik nu muziek mee beluister.
Maar wat een hemels kristalhelder geluid ;-)...
Een mens moet zichzelf nu en dan verwennen.

Belang

Zaken zijn pas echt belangrijk als ze belangrijk zijn voor jezelf.
Of als ze echt wezenlijk belangrijk zijn voor iemand anders.
Iemand die het echt nodig heeft.
Als je het doet omdat de anderen je belangrijk zouden vinden is het meestal heel gewoon.
Tenzij dat dan eigenlijk het meest belangrijke is voor jezelf.
Maar is het dan eigenlijk wel belangrijk op de schaal van vervulling?

Wensboom

In de tuin van het Guggenheim museum in Venetië kun je in de wensboom van Yoko Ono een kaartje hangen met je grootste wens. Buurmeisje Charlotte  heeft in die boom een kaartje in gehangen met daarop de naam van haar Brigitje.
Met een subtiel hartje erbij.
Kon ze maar terugkomen hé Charlotte.
Het was ook jouw grote vriendin.
Jouw en mijn Brigitje...
Veel te vroeg vertrokken.

33

Niet alle verjaardagen zijn gelukkige verjaardagen.
Er zijn ook vol van heimwee en weemoed.
Zoals nu, 33 jaar later.
Ben naar mijn bankje aan de zee geweest, dicht bij jou.

Luisteren

Ik ben vanmorgen heel vroeg opgestaan.
Toen iedereen nog sliep op zo'n zondagmorgen in het verlof.
Ik ben heel vroeg opgestaan om op tijd op onze afspraak in de branding te zijn.
Met de Ducati ben ik geweest, mijn snelle Italiaan, om geen tijd te verliezen.
Om bij hoog water in de luwte van de morgen met elkaar te praten, naar elkaar te luisteren.
Hoe het nog gaat met ons, hoe we ons erdoor slaan, hoe we elkaar nog steeds evenveel missen.
Hoe we weten dat we elkaar altijd zullen blijven missen.
Omdat het goed was.

Kiezen

Weinig mensen zijn zo rijk van geest of goed dat ze nooit moeten kiezen.
Al de rest moet kiezen.
Wie niet kan kiezen verliest enkel tijd
want een goed doordachte keuze maakt je enkel rijker.

Twee

Er zijn twee soorten heimwee.
Heimwee naar iets wat je enkel tijdelijk missen moet en heimwee
naar iets wat nooit meer terug kan komen.

Weerbootje

In mijn vijver ligt een zeilbootje zonder zeilen.
Enkel door de wind verplaatst het zich.
Ik heb bemerkt dat het bootje eigenlijk maar 2 aanlegplaatsen heeft.
Eén dicht bij mijn terrasdeur en één er ver vanaf aan de overkant van de vijver.
Eigenaardig maar waar is de aanlegplaats een voorbode en teken van slecht of goed weer.
Dicht bij mijn terras is de voorbode van een mooie dag.
Zoals nu bijvoorbeeld.
Slim bootje.

Mooi weer

Weer mooi weer.
Mooi weer, mooi.

En wat hebben we vandaag geleerd

Dit weekend was Evelyn bij mij op logement. Ik ken haar al 18 jaar.
Natuurlijke -hele- schone uit de Caraïben die hier in België nu en dan een paar maanden als au pair wat komt bijverdienen. Want waar ze woont is alles geregeld, is alles maar met bonnen te krijgen, moet je alles om te overleven op de zwarte markt kopen. Een weekend les in hoe goed wij het hier hebben.


Een weekend les hoe je niet veel moet bezitten om te genieten van ieder moment. Gelukkig zijn met wat de dag je aanbiedt. Een heerlijk weekend. Echt blij dat ik haar zoveel mocht tonen, haar even mocht verwennen, zoveel mocht delen om uiteindelijk zelf rijker te worden. 
Ik wens mezelf nog veel zo'n weekends toe. Lessen in dankbaar zijn met wat we hebben.
Thanks Carribean beauty ;-).

e-Day 2

Coming Soon

e-day 2...

e-Day 1

Allons enfants de la Patrie

Gisteren op Quatorze Juillet een heerlijke namiddag en avond doorgebracht met mijn goede vrienden Jan, Philip, Ingrid en Annemie. Een vriendschap die reeds bijna 30 jaar duurt.
Ingrid als de uiterst toegewijde gastvrouw en Jan als grand chef du feu. Heerlijk.
Het eigenaardige is dat we elkaar maar 1 of 2 keer per jaar zien maar het lijkt telkens alsof we elkaar de dag ervoor nog maar gezien hebben. Je hebt zo van die vriendschappen waar het van de eerste seconde klikt (we hebben heel lang geleden nog dezelfde avondschool gevolgd) maar als het met de respectievelijke partners dan ook nog klikt dan mag je dat hoogst uitzonderlijk noemen. Het was de tweede keer dat Brigitte er niet meer lijfelijk bij was maar ze was innig aanwezig in ons aller gedachten. Ze zag er ook steeds naar uit naar die bijeenkomst. Met de grappen en grollen van Philip en het onuitputtelijke spreukenrepertorium van Jan. Volksspreuken en volkswijsheden die je nog zelden hoort.
Nu maak ik me klaar om Do en Steven te ontvangen. Mijn vrienden uit Wallonië. Ik noem ze voor het gemak Tarzan en Jane omdat ze een eventbureau runnen. Op doorreis van X naar Y houden ze hier halt om de laatste verhalen en nieuwsjes uit de jungle en de wereld te overlopen.
Op de achtergrond mijn zondagse barokzender nu.
Rap terug naar de keuken want binnen een half uur arriveren T. en J. .
Vanavond misschien nog eens de nieuwe Ducati testen.
Wreed machien...

Le petit prince

Veel geluk kleine Victor.

De mooiste motor op deze planeet.

Een Ducati natuurlijk, of wat dacht je misschien...

Chief

Starend naar de regendruppels en na een trekje aan zijn calumet sprak de Indian Chief : 

"It's a good day to clean the garage of my tipi".

Geen enkele schaduw...

Mooi liedje

In a manner of speaking
I just want to say
That I could never forget the way
You told me everything
By saying nothing

In a manner of speaking
I don't understand
How love in silence becomes reprimand
But the way that i feel about you
Is beyond words

Oh give me the words
Give me the words
But tell me nothing
Ohohohoh give me the words
Give me the words
That tell me everything

In a manner of speaking
Semantics won't do
In this life that we live we only make do
And the way that we feel
Might have to be sacrified

So in a manner of speaking
I just want to say
That just like you I should find a way
To tell you everything
By saying nothing.

Oh give me the words
Give me the words
But tell me nothing
Ohohohoh give me the words
Give me the words
That tell me everything

Oh give me the words
Give me the words
But tell me nothing
Ohohohoh give me the words
Give me the words
That tell me everything

Weet

Als je niet weet wat je wil dan is de kans groot dat je het ook nooit zult krijgen.

Weer of geen weer

De HH rides again...

Zin

Zin voor onzin.
Zelfs al ben je nu en dan serieus.

Zondagochtend

http://tunein.com/radio/Barock-Music-s119655/

HH

Samen met Alexander net onze derde full-option nonsense krant ingeblikt.
Editie juli 2012. Niets wat ook maar ernstig is.
Of misschien juist wel.

Neen

Ontkennen is een hardnekkig onderdeel van de verwerking van een verlies,
een trauma, een voldongen feit.
De geest probeert te doen alsof het niet zo is, alsof het nog kan of zal veranderen.
Zoals ik nog altijd denk dat je plots weer ons huis zult binnenkomen
en me glimlachend zult zeggen "ik ben genezen, ik ben terug".
Mijn hart gelooft dat nog steeds, zal dat altijd blijven geloven.
Maar mijn rede, mijn verstand zegt dat het niet kan.
Ik volg mijn hart.
Zolang ik kan.

Madame Bouilla

Vandaag voorbereiding voor de bouillabaise morgenavond.
De rouille gemaakt. Nu eens volgens Jeroen Meus.
Morgen de Bouillabaise zelf. Mieke haalt morgen de vis naar de markt.
Verser kan het niet zijn. Ik denk dat M en N (;-) ) het lekker zullen vinden.
Doet me trouwens denken aan de mop van de man die een resto in Marseille binnenstormde met de vraag "Ou est Madam Bouilla?". De uitbater zei dat er geen madame Bouilla aanwezig was en waarom meneer dat dan wel met zoveel aandrang vroeg.
Waarop de man zei : Er staat toch op het raam "Bouilla baise à toute heure"...
Juist, en nu terug naar de rouille.

Mooi weer

Het is altijd mooi weer.
Gisteren was het mooi weer om samen met 2 vrienden motorsgewijs de Côte Opale te verkennen.
Vandaag was het dan eigenlijk mooi weer om eindelijk eens mijn CD's en DVD's te klasseren.

Fanfare

Klik op een muzikant en hij/zij begint te spelen.
Nogmaals klikken en hij/zij stopt.
Je eigen fanfare...

http://www.audepicault.com/fanfare/fanfare.htm

Zomer

De langste dag.
De kortste nacht.
't is zomer.
Fijn.

Natuurlijk...

Wel niet van FB maar een mooie interpretatie in duet.

Keuze

Gisteravond ben ik met de 48 op pad geweest. Heerlijk machien. Retro met pakken koppel.
Deze middag halve dag verlof genomen en met de Ducati langs veel omwegen heen en ook terug naar de zee gereden. Zo'n rusteloos machien, echt nerveus rijden op z'n Italiaans. Toeren maken.
Mij op mijn vertrouwde bank met zicht op zee gezet en wat gemijmerd en gepraat.
Met Brigitte en mezelf. Mooi intens moment.
Ik denk dat ik zaterdag met de Night Rod zal gaan. Ook zo'n fijn machien.
Het zal tof zijn met D. en M.
Ik weet het nu al.

Raad

Medelijden is een slechte raadgever.
Als het de enige is.

Hekel

Waar ik eigenlijk het meest een hekel aan heb is plat schaamteloos opportunisme.
Alles voor mij en niets voor een ander, als ik er maar wel bij vaar.
Mensen wegduwen om de eerste te zijn, ik haat het.

Tik

Vanmorgen werd ik wakker door het tikken van de regen op mijn dak.
Je gelooft het niet, het gevoel thuis te zijn deed me goed.
Home sweet home.
;-)

Veldbloemen

Vandaag terug naar huis.
Geen dag te vroeg want het begon allemaal een beetje op mijn systeem te werken en mezelf kennende wordt het dan gevaarlijk. Alles wat daar in de buurt te zien is had ik trouwens al gezien.
Blij dat het gedaan is. Zoals altijd kan ik zeggen dat je uit alle situaties iets kunt leren.
Maar presenteer steeds de rekening. Niets voor niets.

Benieuwd als de veldbloemen die ik rond de bomen gezaaid heb al zullen bloeien.
Dat is uiteindelijk stukken belangrijker voor mijn leven.
Dat zijn pas "uitdagingen".
Mijn enige uitdaging is om van iedere dag een mooie dag te maken.
De edele "targets" laat ik voor de onnozelaars die niet weten wat echt leven is.
Het pas ontdekken als het te laat is.
Of nooit.
;-)

Zwemmen

Vandaag rustdag. Enkel mijn meters zwemmen en voor de rest wat lezen en schrijven voor mijn artikel in de juli editie van de "Heestige Hazette".
Ditmaal over minder gekende fietsziekten. Straks doorsturen naar Herr V.

Spreuken en Murcia platse

Best plezant mensen die spreuken eigenlijk verkeerd gebruiken.
Wat denk je van "hoeveel meter heb je al achter de kiezen"?
De vraag sloeg op het aantal meter dat ik al gezwommen had. Ik had nochtans niet de indruk dat ik baantjes van het zwembad opgevreten had.
Een "draconische omweg" vond ik ook iets om te onthouden maar niet zelf te gebruiken.
Enfin, los daarvan vandaag Murcia bezocht en heel mooi bevonden.
Prachtige smalle straatjes, mooie pleinen en mooie gebouwen.
Daar bovenop de zuiderse rust en kalmte.
Enkel de discussies die een oorlog lijken maar gewone doen zijn.
Heerlijk om bekijken vanaf een schaduwrijk terrasje want nog steeds 30 graden in het lommer hier op "Murcia Platse"

Vanavond vanop het terras naar de woeste zee aan het kijken met surfers die de wilde golven trotseren. Brigitte zou dit ook echt fijn gevonden hebben.

Het zout der aarde

Vandaag enkel zoutmeren bezocht. Dat van La Mata en dat van San Pedro.
Rond beide is er een nationaal park met mooie uitgestippelde wandelingen.
Mooie natuur, mooie vogels en zelfs een Spaans konijn gezien.
De natuur is dor maar waar er water is heel interessant.
Ik moet meer wandelingen door de natuur doen in de toekomst.

Elche met z'n 200.000 palmen.
Het zijn er meer. Ik ben gestart in het wereldbefaamde park "El Huerte del Cura". Met palmen, bamboes, cactussen en mooie waterpartijen. Brigitte zou dit ook wonderlijk mooi gevonden hebben.
Trouwens : zeg ook nooit zomaar "Ge kunt beter maat zijn met een cactus, het stekt minder" voor je de indrukwekkende verzameling cactussen van dit park gezien hebt (zie foto).
Daarna de klokkentoren van de Santa Maria de Elche beklommen (langs de trappen...).Daar heb ik ze allemaal kunnen tellen die palmen en het klopt.
Voorbij de Salinas gereden met honderden flamingo's. Echt exotisch.
Nog steeds tegen de 30 graden maar het went.

Vandaag 800 meter gezwommen. Eeuwen geleden dat ik nog gezwommen had en merkwaardig hoe snel je dat aantal meters weer kunt opbouwen.
Misschien is dit wel de sport die ik opnieuw moet beoefenen. Want zwemmen kun je ook met je verstand op nul, kun je ook alleen.
Vanavond heel lekker gegeten op een terras met een prachtig uitzicht over een jachthaven. Maar zoals steeds voor mij is het niet de maaltijd die bepalend is voor een avond maar wel de ambiance, het gezelschap. Het kon beter maar met de techniek van de geestelijke afwezigheid maak je veel goed.
En dan viel het eigenlijk nog best mee.

Vrede 2

Vrede vinden na het verlies van iemand waarmee je meer dan de helft van je leven lief en leed gedeeld hebt is heel moeilijk. Ik denk nog ieder moment van iedere dag aan Brigitte. Als ik opsta zijn mijn eerste woorden voor haar, als ik ga slapen zijn mijn laatste woorden voor haar en daartussen zijn er eindeloos veel zaken die me aan haar, en ons leven samen, herinneren.
Ik zit nu (21h30) ergens in het zuiden bij 29 graden onder de palmbomen te kijken naar een eindeloze zee op amper 20 meter van mijn terras. Ik tik dit bericht met in mijn koptelefoon het adagio van het Mozart's klarinet concerto in À major. Beter bekend als het thema van "Out of Africa". Een stuk dat Brigitte en ik graag op volle concertsterkte naast elkaar beluisterden. Verbonden door dit mooie romantische stuk. Stuk wat ik ook op haar begrafenis heb laten horen aan de aanwezige vrienden en kennissen. Zo vol van emoties. Over twee mensen die elkaar liefhebben zolas ze zijn maar waar een van de twee onverwachts verongelukt en de ander verlaten, verweesd achterblijft.
Met dit mooie stuk in mijn koptelefoon en het zicht op de wijdse zee waar Brigitte nu voor altijd rust, voel ik een weemoedig soort vrede over me.
Triest, dat wel. Want we hadden nog zoveel samen willen doen.
Wat had ik nu zo graag met jou willen genieten van dit mooie zicht en die wondermooie muziek.

Vrede

Als je de mensen rond je toelaat zichzelf te zijn vind je sneller vrede met jezelf.

Geld

Zaaien naar de zak is een oude spreuk die nog altijd van toepassing is.
Helaas, ze wordt nogal eens versmolten met die spreuk over ogen die groter kunnen zijn dan de buik. Zo wordt er veel gezaaid op krediet met virtueel zaad.

Graden

Op 150 minuten afstand 1 graad per 10 minuten verschil meer. De wereld komt echt klein.
Maar misschien juist heel groot als we de groeiende eenzaamheid van de mensheid beschouwen.

Hoeken en kanten

Een probleem heeft meerdere hoeken en kanten.
Breng eerst alle hoeken en kanten in kaart,
Probeer dan om alle hoeken, kanten en standpunten te begrijpen.
Ik weet zeker dat je dan al dicht bij de oplossing bent.
Of bij een compromis.
Als je daar open voor staat.

Maanstanden

In mijn astrologisch denken heeft de maan heeft vier belangrijke standen : volle maan, lege maan en dan nog twee keer halve maan.
Afhankelijk van de persoon zijn die twee laatste standen ofwel halfvolle- ofwel halflege maan.
Er zijn er ook die dit eerste- en laatste kwartier noemen.
Wie ben ik om dat te verbieden.

http://www.kalender-365.nl/maan/maanstanden.html

Lijfartse

Deze namiddag heerlijk cruisen met m'n persoonlijke lijfartse.
Lendelede, Kortrijk, Bar Amorse, Ardooie,Tielt,
Aalter, Ruiselede, Kanegem, Poeke.
Verfrissing bij de kerk met de fonteinen.
Daarna op terras in huize T. laatste zon meepikken.
En huisartse in spe die ons komt vervoegen.
Mama lijfartse oppikken met de wagen.
Jong enthousiasme op het terras.
Bijpraten en plagen en vragen.
Het leven kan mooi zijn.

Deur

2 goeie vrienden met een nieuwe voordeur vandaag.
Patrick die er een 6 op schildert en Dirk die er een 5 van maakt.
Zou er ook een spreuk bestaan over voordeuren?
Naar analogie met : "zo zot als een achterdeur".
Dat laatste zie ik zo voor me...

Leven

Als ik zo wat rond me kijk en luister is samenleven blijkbaar niet zo eenvoudig.
Het is ook niet eenvoudig zonder overleg, begrip, toegevingen en concessies.
Maar ik denk dat dit de enige manier is om er iets moois en duurzaam van te maken.
Eigenlijk is het overal hetzelfde als ik er goed over nadenk.
You give some, you take some.

Amorse

Een perfecte dag voor een verfrissing in Bar Amorse.

33

Nu 33 jaar geleden gingen Brigitte en ik naar het stadhuis.
Het was een mooie dag, net voor mijn eindexamens in Gent.
Fijn ook het etentje achteraf met de nauwe familie.
This one 's for you.

Sleur

Wie probeert de dagelijkse sleur te ontvluchten komt nogal eens in een andere dagelijkse sleur terecht.
Niet veel, niets gewonnen uiteindelijk.
Veel verloren misschien.
Waarschijnlijk
Zeker.

Thermo

Fijne dag

't was wel fijn vandaag.
M'n verjaardag, al vroeg op, om 6h. De laatste tijd ongeveer mijn uur.
Heel veel SMS'jes, posts op facebook, telefoons, bezoekjes.
Ik ben een gelukkig mens dat ik zo gepamperd wordt.
Vanmorgen om 9h uur al op pad met de FortyEight. Kuifjes motor.
Mijn kleinste brommer maar wel een 1200cc ;-)  fun.
Snel nog even goeiedag gaan zeggen aan Greta en Pol, Chris10 en Herr V. die vertrokken naar de baai van de Somme. Nog wat lachen. Foto genomen met mijn splinternieuwe iPad van de caravaan en mijn brommer. Dan wat gaan koken, Italiaans want dat doe ik graag.
Saltimbocca al forno, steeds een sukses.
En dan als René van Allo Allo met Michèle van "La Résistence" met de Night Rod naar de kust en via omwegen terug. Heerlijk cruisen met een echte "Mean Machine".
Terug in café René nog wat volk ontvangen en wat gefilosofeerd.
Nu wat aan het chillen.
En morgen en het weekend komen er ook nog aan.
En volgende week, volgende maand,...
Nog zo veel om naar uit te zien.
Zo veel om in mijn hart mee te dragen.

17 + 5 + 1955 = 1977 = 24 = 6

Of zoiets.

1 zaam

Ik denk niet dat ik eenzaamheid ken.
Door mijn natuur, mijn ingesteldheid misschien.
Net als ik denk de eenzaamheid te ontmoeten
kruist er weer iemand mijn pad,
is er weer iets wat mij mateloos intrigeert.
Iets wat mij verstrooit. Iemand die me boeit.
Maar mij nooit mijn doel doet vergeten.

Cadeautje bij laag water

Bij eb een mooie vuurrode roos op de golfbreker gelegd.

Voor je verjaardag.

Omdat ik wist dat je ze met de vloed kwam halen.

Gelukkige verjaardag.

Verjaardag

Vandaag de verjaardag van Brigitte en Lut.

Niemand weet waarom..

Vandaag is Brigitte jarig.
Straks breng ik haar een mooie rode roos, naar de zee hier vlakbij. Onze zee.
Met de Night Rod, want die vind ze veel mooier dan de Ducati.
Ik weet zeker dat ze me verwacht, daar op me wacht.
Waarom ze zo jong moest heengaan, weet niemand...
Niemand weet waarom.




Denken aan Brigitte

Baai van de zeehondjes nabij Le Crotoy

Zeg niet "l'abbaye des fucks" maar wel "la baie des foques"

Dicht bij jou

Niet erg

"Nee, dat is niet erg" zei ik steeds.
Het was wel erg. Maar niet als je doodziek en aan het sterven bent.
Dan heb je geen extra zorgen nodig.
Het is al erg genoeg.

De wereld

Ik vertrouw haar niet als ze lacht...

Zeker onzeker

Het meeste geld kun je verdienen door onzekere mensen te laten betalen om ze de indruk te geven dat ze zeker zijn. Als je er even over nadenkt zijn er tal van bedrijven en instellingen die zich daarin gespecialiseerd hebben en, tegen achteraf bekeken grof geld, een velletje papier afleveren dat de onzekere kan tevoorschijn halen als hem (M/V) op zijn onzekerheid gewezen wordt. Iets waarvan je eigenlijk zou moeten weten dat de natuur of je inborst moeilijk aan te passen is. Enkel als het potentieel niet gecultiveerd is kan zoiets helpen. Maar er moet dan ook potentieel zijn.
Een beetje zoals de spreuk : "men kan niet preken waar geen geloof is".
Enkel de meer radicale instellingen (die dan ook zeer grof geld probeerden te verdienen) zoals het LSP en consoorten lopen vroeg of laat tegen de lamp. Maar de andere kunnen blijven "bullen" afleveren. Als je maar betaalt krijg je een attestje van "gewone", "slimme", "zeer slimme", ""ondraaglijk slimme".
Een beetje zoals al die pin's en badges op een gala-uniform. Het blijft wel het koketteren van de haan op de mesthoop.
Als de nood daaraan niet bestaat in een organisatie volstaat het om gewoon de nood te creëren.
Nodig daarvoor eens een onzekere uit in plaats van een eenzame.
Die zal voor u de nood in zijn organisatie ontdekken.

Serene morgen, plezante namiddag.

Met "AVRO Baroque around the clock", mijn favoriete internetzender, op de achtergrond nog snel de laatste voorbereidingen doen voor de maandelijkse fietstocht van "de Heestige Hiedong".
Alle kaartjes zijn klaar, de stempel voor de controlekaart en nog wat kleine details die het allemaal plezant maken. Alleen jammer dat Brigitte er niet meer bij kan zijn.
Ze genoot ook enorm van al die uitstappen. Maar eigenlijk blijft ze nog steeds overal meegaan.
In ons hart.


Herr V. en ikzelf hebben zonder dat de anderen het weten een ludieke "Hazette" gemaakt die we zullen uitdelen bij het eindpunt in "De Gevallen Engel". Klinkklare nonsens waar Herr V. en ikzelf stilaan een patent op hebben. De echte zin voor onzin. Maar, gezien de professionaliteit, de beroepseer en de faciliteiten van "Ally Graph-X" van Herr V., weer in stijl gebracht.
Neem nu bijvoorbeeld het logo dat hij voor ons ontworpen heeft.
Yes, the posse rides again.

Daarentegen ...

Weten is eenvoudig.
Beseffen daarentegen...

V V S

De vriendin van Sven verjaart vandaag.
Een mooi meisje van veertig.
Met twintig jaar ervaring.

Ook ons monument Toots verjaart vandaag.
Wordt 90 vandaag.
"Nun toffe pee" die altijd zichzelf gebleven is.
Ook om trots op te zijn.

Leren

Er zijn weinig of geen dingen in dit bestaan waar ik mijn leven voor zou willen geven.
Het is geen onverschilligheid, integendeel, het is de ervaring met de objectiviteit van het leven en het leren relativeren van de wegen die het leven je aanbiedt, willen of niet.
Ik heb geleerd tevreden te zijn met wat ik heb en wat er mij te beurt gevallen is.
Het streven blijft, maar niet ten koste van alles.
In zoverre dat ik ook niet krampachtig wil blijven leven als
het lot beslist heeft dat het ook mijn tijd geweest is.
Ik heb nu al veel gehad om gelukkig mee te zijn,
om goede herinneringen aan te hebben.
Wat minder was heb ik leren te vergeten.
Mijn idealen neem ik toch verder mee.
Dit houdt me eeuwig jong.
Eeuwig en altijd.

Dringend

Ik moet dringend weer eens met mijn brommers gaan rijden.
Desnoods tussen 2 vlagen door.

Have you ever been to Dresden in April?

Soms mag je eens lak hebben aan de wereld.
Gewoon doen waar je zin in hebt.

Trage fontein

Snelle toeristen

Geletterd

Zelfs mijn schoenzolen zijn geletterd...

Op de schaal

Na de geijkte gradaties op de schaal van Richter,
binnenkort hier ook de gradaties op de schaal der Onbekwamen.

Reizen en zo...

Iedere nieuwe reis begint in je geest.
In je dromen.

Weg

Als je er zelf voor kiest dan is geen enkel pad het slechte pad.
Integendeel, het wordt dan het enige juiste pad.
Enkel je voeten goed plaatsen.

Hotel California

Het is zoals in de song van The Eagles.

"We are programmed to receive.
You can check-out any time you like,
But you can never leave..."

Stroever

Ik weet dat ik ogenschijnlijk wat stroever geworden ben.
Ik kies veel meer dan voorheen wat ik zal doen en met wie.
Zoals je nu en dan eens de grote kuis moet doen in je huishouden, opruimen wat je niet echt meer nodig hebt, moet je ook nu en dan eens de grote kuis doen in wie je kent.
Niet nodeloos energie stoppen in mensen die je laten vallen als er niets meer te verdienen is, die je laten vallen als je hen echt nodig hebt.
Die keuze maakt je alleen maar sterker.
Niet wranger, al denken de afgedankten dat.
Nee, juist veel vrijer.

Alles

Aan alles hangt een herinnering.
En daar ben ik blij om.

Klokken

Sedert gisteren zijn de klokken terug uit Rome.
Ik heb ze deze morgen gehoord toen ze luid aan iedereen goeiedag zegden.
Op paaszaterdag kunnen ze dat niet omdat ze dan nog vol met paaseiertjes zitten.
Enkel de klokken waar de paashaas de ronde overgenomen heeft kunnen dan luiden.
Maar ik denk dat ze dan liever een tukje doen na het lange vliegen.

De bank en de post

Vandaag kreeg ik een brief in mijn bus voor Brigitte.
Van de bank, over haar pensioensparen.
Brigitte die nooit van haar pensioen zal kunnen genieten.
De bank die gewoon naast het leven van mensen enkel in cijfers denkt.
En de post die gewoon alles bezorgd wat hen gevraagd wordt.
Zoals iedereen die niet nadenkt over wat zoiets aan emoties kan teweeg brengen.
Bij mensen die weten wat iemand verliezen eigenlijk echt is.
Eigenlijk echt doet met een mens.

Achtenveertig keer niets en toch veel

Vandaag heb ik maar vier dingen gedaan. Het kan ook meer geweest zijn.
Gaan rijden met de FortyEight, verder inrijden want dat moet wel de eerste duizend miles.
Heerlijk kalm want iedereen was weg om een plaatsje te zoeken om de ronde te kunnen bekijken die voorbijflitste. Daarna naar huis en een nieuwe versie gehaktbrood "CDN" gemaakt als try-out op de catering voor de jaarbijeenkomst van de Heestige Hiedong. Geproefd en opgegeten met Ibu Ibu.
Tukje gedaan en dan opnieuw de FortyEight verder ingereden tot mijn knieën blauw waren, warm was het niet echt maar opnieuw zo kalm langs de wegen. Maar toch te koud om nog snel nog even naar mijn favoriete bruine kroeg te rijden alhoewel ik daar steeds de indruk heb dat ik thuis kom tussen vreemden die vrienden en lotgenoten zijn.
Aquavit uit de diepvries om op te warmen, wat gefilosofeerd met neefje Bob.
Mijn nieuwe downloads van iTunes volle bak gezet ("The Scene" met The Lau en de "Dresdner Concerten" van Heinichen) en nu aan het genieten van de felle voorjaarszon in mijn tuin.
Straks genieten van de ondergaande zon over de weidse velden achter mijn huis.
Het blijft wel alleen genieten.
Het was zoveel mooier met twee...
Delen is meer dan verdubbelen.

Brood en Spelen

Ik gun ieder zijn plezier maar ik ben nooit echt, totaal niet eigenlijk, geïnteresseerd geweest in sporten die de modale menigte in beroering brengen. Voetbal en wielerwedstrijden op kop.
Het is de hedendaagse variante van brood en spelen. Vooral als je ziet dat nu zondag het parcours van de ronde van vlaanderen (zonder hoofdletters) zo aangepast wordt dat de gladiatoren tot drie maal toe dezelfde berg moeten op zien te raken waar "vips" tussen twee happen door eens opzij gaan kijken om het sportplebs te zien voorbijzwoegen.
Het interesseert me in zoverre dat ik wil weten waar ik naartoe moet rijden om zo ver mogelijk uit de buurt te blijven van wat Jan Modaal (met hoofdletters) en z'n vips (met kleine letters) aantrekt.
Niet dat ik me beter voel.
Gewoon anders.

Zagen

Naarmate de mensen meer tijd hebben om na te denken, meer geld hebben om te spenderen, meer middelen hebben om te gebruiken hebben ze soms ook de neiging om ook meer te zagen.
En als er nu een ding is waar ik meer en meer een hekel aan krijg dan is het wel aan zagen.
Niet dat ik daarover zelf ga beginnen zagen...
Als de lucht invalt zijn alle mussen dood.

Choco en Chicong

Het is niet veranderd.
Ik praat nog evenveel met jou, jij praat nog evenveel met mij.
We zijn nog steeds geïnteresseerd in dezelfde dingen en we lachen nog steeds
met dezelfde, soms flauwe moppen. Wij tegen de wereld, met de wereld.
Alleen hoeven we het niet meer luidop te zeggen, aan elkaar te tonen.
We vertellen het in onze gedachten, zien het in onze fantasie.
Rusteloos, immer opnieuw.


Wounded Rhymes...

Thx

What if?

Darth

May the force be with you.

Every

Achtenveertig

Heerlijk die FortyEight.
Gewoon de wind en de zon.

Head & Shoulders

Hij had zodanig veel pelletjes in zijn haar
dat het sneeuwde als je op zijn schouder klopte.

Gezichtsbedrog

Als je stilstaat beweeg je het meest.

(MV)

Wolken

Delen

Enkel delen verdubbelt.

Rendement

De verhouding "eroverpraten" / "hetuiteindelijkdoen" is naar mijn ervaring zeer streekgebonden.
Het rendement wordt nog slechter naarmate "eroverpraten" meer en meer neigt naar "eroverleuteren", "eroverpanikeren" of "eroverbezigblijven".

Precisie

De precisie (of het gebrek eraan) van mijn GPS-tracker bij weinig zichtbare satellieten maakt dat het hier lijkt alsof ik zwalpend over de weg liep... Wat niet het geval was.
Volgende keer instellen op werkelijk gereden meters en niet puur op tijd zodat voor punten "binnenshuis" geen "estimated points" gemaakt worden.
Plezant toch?

Iedere dag

Iedere dag nog zie ik het beeld van Brigitte die in mijn armen sterft.
Na haar enorm moedige strijd tegen een ongeneeslijke kanker.
Als ik dan ook nog iedere dag bestookt wordt met "1.000 km fietsen voor kanker", "plaats dit een uur op je prikbord" in FB; en weet ik veel wat nog dan hoeft het even niet meer.
Kanker wordt bestreden met research en moedigen die nieuwe genezingswijzen willen mee uittesten.
Dit kost geld, weet ik wel maar je betrokkenheid is minstens even groot, zoniet groter als je mensen die het ongeluk treffen daadwerkelijk steunt in een dergelijke moeilijke periode.
Een woordje, een persoonlijk mailtje, een bezoek, "je bent niet alleen".
Geld alleen geneest niet.
Het circus er rond ook niet.

KMK

Vroeger moesten we op school op ieder blad rechtsboven KMK zetten.
Dat stond voor "Kristus mijn koning".
Ik gebruik dit nog steeds.
Maar nu als een welgemeend "Kus Mijn Kloten"
Met hoofdletters.

Raakpunt op oneindig

Net zoals twee rechten elkaar raken op oneindig, zo zal de mens en de natuur uiteindelijk ook alles uitgevonden hebben. We vinden trouwens ook nooit iets nieuws uit. Alles om het uit te vinden was steeds voorhanden of beschikbaar.
Alleen zien of weten we het soms nog niet, kennen we de juiste combinatie niet.
We leren enkel dingen combineren of gebruiken om iets anders te maken dat dan ook bestaat.
Net zoals in de meetkundige stelling van de twee rechten die elkaar op oneindig raken moeten we dus ook veronderstellen dat we ooit alles zullen uitgevonden hebben. De kans is groot dat het laatste wat we uitvinden onze eigen ondergang zal zijn. En als wij het niet doen, dan zal de natuur het wel doen voor ons, barmhartig als ze is...

Schrik

Ik vrees dat het vandaag een schrikkeldag wordt.

Veel

Er zijn veel eenzame mensen in deze wereld...
Vandaag (allez gisteren) weer gezien.
Ik acht me gelukkig veel mensen te kennen.

Ogen op de wereld

Ik mis al die uren dat ik je verhalen vertelde.
Verhalen om in je diepe, bijna bewuste, slaap toch een stukje van mezelf te laten horen.
Dat er iemand was die voor je zorgde, dat je niet alleen vertrok.
Soms was je dichtbij en reageerde je mompelend of glimlachend op wat ik vertelde, soms was je ver en zag ik enkel aan de trekken om je mond en de rimpeltjes rond je ogen dat je me hoorde in je diepe weg zijn van de wereld. Je wereld die op het eind enkel nog draaglijk was door de vele morfine.
Maar ik bleef maar praten, vertellen wat ik zag, jou ogen zijn op een wereld die je eigen ogen aan het sluiten was. Angstvallig proberen om je hier te houden, maar ik zag meer en meer dat ik de strijd aan het verliezen was. Net als jij.
Ik blijf nog steeds dezelfde verhalen vertellen omdat ik hoop dat je me nog hoort.
Omdat ik nog steeds je ogen op de wereld wil zijn.
Al weet ik stilaan dat ik enkel nog voor mezelf die verhalen vertel.
Om je niet te vergeten. Om je hier bij mij te houden.

Drang

Ik denk dat er in ieder mens een drang bestaat om uit te munten in iets.
Bij de ene al exclusiever dan de andere. De aard van dat uitmunten wordt, denk ik,
bepaald door hoe de mens in elkaar zit.
Is het een solitair en wil hij/zij dat ook beklemtonen in het uitmunten in iets niet alledaags.
Is het een kuddebeest en volstaat het om in veilige groepsidealen uit te munten.
Is het een creatief iemand dan wil hij uitmunten in iets waar een ander normaal niet aan denkt
en ga zo maar door. Vul het ook eens voor jezelf in.
Maar ieder wil ooit zijn "Moment of Glory".
Sowieso kom je in onze -Westerse- samenleving toch 2 maal in de gazetten.
De eerste keer als je geboren wordt, de tweede maal als je sterft.
Vroeger was dat drie keer want toen kwam je nog eens in de krant als je trouwde.
Uitzonderingen niet te na gesproken, tijden veranderen natuurlijk.
Maar de drag om uit te munten blijft.
Uitblinken, excelleren, onderscheiden,
overtreffen, schitteren, uitsteken,
voorbijstreven...
Kies maar.

Monster

Met de mooie zon en nog 6 graden snel even met de Ducati gaan rijden.
M'n Italiaan geeft me toch dat tikje meer adrenaline dan de twee Harley's.
Het verschil tussen rijden en cruizen. Alhoewel die NightRod... en de FortyEight dan.
Eigenlijk een soort heilige drievuldigheid als ik er goed over nadenk.
Ze vullen elkaar perfect aan maar wie is wie?
De Ducati is de geest in elk geval ;-)

Wachtzaal

Soms vergelijk ik dit leven met een wachtzaal.
Het enige wat ik niet weet is op wát we juist wachten.
Wie weet wachten we misschien wel gewoon op niets.
Dan maken we beter iets van dat wachten op niets.

Mooie zondag

Koud en warm in mijn hart.

Net terug van 100km met mijn nieuwe brommer door zon, wolken, miezerige regen,
opnieuw wolken, wind, regen. Gaan kijken naar de zee op mijn vertrouwde plekje.
Even bijpraten met Brigitte. Vragen hoe het met haar gaat, zeggen hoe ik haar mis.
Kijken naar de onstuimige zee en de meeuwen die spelen op de wind.
Weg van de wereld. Alleen met de natuur en zijn elementen.
Voelen dat je leeft omdat het je botten belaagt, in je opnemen wat mooi is en blijft hangen.
Even gestopt om m'n handen en knieën wat te warmen. In de Lanterfanter, men kent me daar een beetje. Die gast met z'n moto die nu en dan eens stopt. Soms alleen, soms niet.
Niemand die weet waar hij vandaan komt, niemand die weet waar hij naartoe rijdt.
Met het meisje achter de bar wat gepraat over van alles en nog wat.
"Nog een goed weekend en tot ziens". Meer moet dat niet zijn om je geest te zuiveren.
Daarna weer op weg. Geplande doelloosheid.
Meer hoef ik niet meer.
Ik voel me goed zo.

Kwast

Een verfkwast is geen flauwe plezante schilder.
Maar eigenlijk zou dat wel kunnen.

Hôtel des Caravelles

Veel mensen zouden het leven beter wat lichter opnemen als ik zo rond me kijk en zie hoeveel problemen eigenlijk bijna onbestaande zijn als je de lichtheid ervan beschouwt.
Die ondraaglijke lichtheid van het bestaan.
Hier past nu "Hôtel des Caravelles" van Julien Clerc bij (*).
Over hoe mooi het leven wel kan zijn.
Hoe mooi het zijn kan zijn.
Zou kunnen zijn.
Zou moeten zijn.
Is.

(*) Op dat liedje wil ik de kerk uitgedragen worden als ik ooit eens sterf ...
Morgen, volgende week, volgend jaar, op mijn honderdste ;-)

Valentijn

Vandaag Valentijn.
Feest of feestdag van de verliefden.
Mensen die elkaar graag zien. Echt graag zien, wat er ook gebeurt.
Van die liefde die duurt, langer dan een uur, een dag, een week, een maand, een jaar.
Van liefde die niet alleen feesten maar vooral stormen overwint.
Ik las erover in een magazine. Iets heel ontroerend omdat het zo basic was.
De reporter sprak over wat liefde was met iemand die eigenlijk heel nuchter was in dat soort zaken. Ik herkende mezelf voor een stuk.
Het kwam erop neer dat liefde tussen mensen veel moet doorstaan en dat de kracht van de liefde tussen 2 mensen was dat ze alle stormen kon overwinnen.
Maar wat me het meest trof was de eindconclusie van die heel nuchtere persoon.
"Als je elkaar echt graag ziet en een van de twee sterft, dan heeft diegene die achterblijft veel verdriet." Zo simpel gesteld, zo basic. Maar zo is het.
Niet meer en niet min.
Veel verdriet.

One Love

Magistraal.
Mary J., my kind of girl.
En dan die riffs van The Edge...
Kippenvel.

Druk

Amai, druk op mijn blog vandaag.
95 pageloads dixit mijn logspy ;-)

Sneeuwzicht

De natuur en onze tuin zijn nu net zo mooi als de laatste week dat Brigitte hier was.
Het terras en de toegevroren vijvers,de tuin, de weiden, de landerijen, alles ondergesneeuwd en daarop een felle zon in een staalblauwe hemel.
Het waren de laatste beelden die Brigitte in haar toestand tussen waken
en slapen van de hoge doses morfine vanuit haar relaxzetel zag.
Als je haar zo zag dan leek ze tevreden, met een glimlach op haar gezicht.
Het deed haar ogenschijnlijk goed om zoveel moois als afscheid te aanschouwen.
Een beeld dat ik ongetwijfeld steeds zal oproepen als ik ook maar ergens sneeuw zie.
Maar daarbij ook van langs om meer de glimlach om haar mond.
Alsof ze zei : "het is goed geweest"...

Schoon feest

Gent lichtstad, schoon feest, raar volk (merci Herr V.)

Identiteit

Langzaam maar zeker krijgt iedereen er een identiteit bij of als je het omkeert, verliest men z'n identiteit.
Ik heb het over een e-mailadres. Want zonder e-mailadres ben je langzaam maar zeker onbereikbaar in onze maatschappij. Zonder e-mailadres krijg je niet alleen van langs om minder info maar je wordt door het gebrek aan een e-mailadres ook d'office uitgesloten op allerhande sociale netwerken zoals Twitter en Facebook. Niet dat je zonder niet kunt leven natuurlijk.
Het aanvoelen ván en het contact mét de wereld kan op vele wijzen.
Een beetje zoals het vroeger eerder intellectueel stond om geen TV te hebben staat het nu soms nog chic om niet mee te doen aan de e-communicatie. Elk zijn goesting natuurlijk en er bestaat altijd een best-of-both-worlds.

Ik volg

Ik heb geen vlag die ik volg.
Alleen de zon volg ik.
I follow the sun.

Een jaar

Precies een jaar geleden hebben we met 60 vrienden Brigitte begeleid op haar laatste reis naar de oneindigheid van de zee. Eigenaardig, precies dezelfde weersomstandigheden als toen. Eerst weken storm op zee waardoor alles opnieuw en opnieuw moest uitgesteld worden en dan plots die eerste mooie winterdag met stralende zon. Bitter koud maar zo intens.
De omstandigheden die Brigitte ongetwijfeld zelf gekozen had.


Klik voor een impressie.

Leven

Mijn knieën en mijn gezicht zijn bevroren van door de hagelregen te rijden.
Mijn nieuwe brommer is nu echt gedoopt.
Thuis al mijn natte kleren in de wasmachine en lekker warm nieuw goed aan.
Een Zweedse borrel en dicht bij de haard met op de achtergrond klavierconcert nr 5 in f, BWV1056 van J.S. Bach gebracht door Murray Perahia en The Academy of St Martin in the Field.
En ik voel dat ik leef.

Speaking in tongues, speaking in Powerpoints.

Christelijke glossolalie of christelijke glossolalia, ook wel 'spreken in tongen', 'tongentaal' of 'klanktaal' genoemd, is een verschijnsel binnen het christendom. Het wordt in het Nieuwe Testament genoemd als één van de gaven van de Heilige Geest (1 Korintiërs 12) en als een teken dat men gelovig is (Marcus 16:17). Het is een spreken in een voor de spreker onbekende taal. De gave kwam volgens de teksten uit het Nieuwe Testament bij de eerste kerk veelvuldig voor. Zo spraken allen in tongen bij de uitstorting van de Heilige Geest (het Pinksterfeest), met als resultaat dat tientallen internationale toehoorders over "Gods grote daden" in hun eigen taal of dialect hoorden. Het spreken in tongen werd gezien als een gebeurtenis waardoor de Heilige Geest zich manifesteerde (Handelingen 10:44-46).

Dat is dus de uitleg. Het wordt heden ten dage ook nog wel gezien en gehoord bij bepaalde sterk gestoorde sekten in het zuiden van de States en volgelingen ervan. Zij zien er een summum van geloof en gelovig zijn in.
Omgetwijfeld omdat geen kat kan verstaan welk soort onzin uitgebraakt wordt.

Dat is ook een van de technieken die consultancy bureau's zoals bvb Accenture en consoorten gebruiken. Zoveel onzin uitkramen dat geen kat er zijn jongen in terug vindt.

Daar is het niet "spreken in tongen" of "speaking in tongues" maar spreken in Powerpoints.
Als je zo'n pipo's binnenhaalt dan weten ze eigenlijk niets te vertellen wat je niet al weet. Alleen verstaan ze de kunst om alles te vertellen in Powerpoint-presentaties van tientallen en nog eens tientallen slides. Zoveel dat je er in slaap van moet vallen en denkt "ik zal ze maar gelijk geven want dan stopt dit misschien."
Ook het continu te pas en te onpas gebruiken van Engelse termen om het iets geleerder te doen klinken is een must. Pas op, ze krijgen het verkocht...

Laatst moest ik daar eigenlijk erg mee lachen toen ik met een hyperfunctionele consultacy-madam geconfronteerd werd die voortdurend aan het spreken was over de "top down approach" van de zaak. Uiteindelijk een ongelooflijk saai wijf met ongetwijfeld een even ongetwijfeld saaie vent (ze was getrouwd).
Ik zag ze 's avonds voor hun kunsthaard communiceren in powerpoint voorstellingen met enkel krachtlijnen en toen ze eindelijk naar bed gingen vroeg ze ongetwijfeld aan haar vent die op zijn rug lag met een powerpoint erectie: "Zal ik vanavond weer een top down approach doen?"
Speaking in tongues. Nog steeds van deze wereld.
Enkel gestoorden die het geloven.

Armoede

Kansarmoede is een gebrek aan mogelijkheden om zelf tot een zelfontplooïng te komen die voor anderen mogelijk is. Vaak is het te wijten aan opvoeding en alles wat die opvoeding kan beïnvloeden of in de weg staan. Bijvoorbeeld waar ben je geboren, denk maar aan arm Afrika waar de eerste en enige zorg is om niet om te komen van de honger. Best begrijpelijk daar daardoor veel van je kansen voor eeuwig en altijd verkeken zijn.
Maar je mag het ook niet altijd ver van je deur zoeken. Kansarmoede kan ook te maken hebben met een soort georganiseerde domheid, een soort georganiseerd meerwaardigheidscomplex waardoor je de essentie van de wereld niet meer vat. Daarvoor hoef je zeker niet naar een ander continent te gaan. Neen, niet naar een ander land. Zelfs niet naar een ander taalgewest.
Neem nu bijvoorbeeld...

Zon, 6-7 Beaufort, HD 48...

Als dat kon

Als dat kon zou ik nog even met je willen praten.
Zo'n verhaaltje "voor-het-slapengaan" vertellen dat nergens op sloeg.
Of zo'n flauwe mop die zo hilarisch was dat je er altijd mee kon lachen.
Als dat maar even kon.