Reflectie

Soms zeg ik wit
En soms zeg ik zwart
Of kies ik heel typisch en een beetje verward
Deels uit gemakzucht toch maar grijs
Omdat dat de confrontatie ontwijkt

Soms ben ik stoer
Soms ben ik bang
Vergeet ik met opzet het licht op de gang

Soms wil ik meer
Soms veel te veel
Dan ben ik op weg maar ik weet niet waarheen

Soms ben jij de zon en ik de maan
Dan komt al mijn licht weerpsiegeld bij jou vandaan

Hoe je me liefhebt
En hoe je me haat
Hoe je slaapdronken de kat binnen haalt
Bij donder of bliksem
Of gewoon voor de pels
Als ik weer eens weg ben
En jij het koud hebt in bed 

Hoe je midden in een grote oceaan
De haven bent waar ik steeds naartoe kan gaan
Soms ben jij de zon en ik de maan
En komt al mijn licht weerspiegeld bij jou vandaan

Alleen als deze liefde blijft bestaan
Dan alleen durf ik de wereld aan
Vaak ben jij de zon en ik de maan
Dan komt al mijn licht weerspiegeld bij jou vandaan

Soms ben jij de zon en ik de maan

La vie...

I see the bad moon arising

I see trouble on the way

I see earthquakes and lightnin'

I see bad times today

Don't go around tonight

Well, it's bound to take your life

There's a bad moon on the rise

I hear hurricanes blowing

I know the end is coming soon

I fear rivers over flowing

I hear the voice of raze and ruin

Don't go around tonight

Well, it's bound to take your life

There's a bad moon on the rise

All right

(Solo)

Hope you got your things together

Hope you are quite prepared to die

Looks like we're in for nasty weather

One eye is taken for an eye

Don't go around tonight

Well, it's bound to take your life

There's a bad moon on the rise

Don't go around tonight

Well, it's bound to take your life

There's a bad moon on the rise

Herfst

Mijn favoriet seizoen is de herfst.
Met de zachtste zon, de mooiste kleuren.
Het heeft iets goeds melancholisch, "dit hebben we er nog bij als toetje".
De lucht is ook veel warmer van smaak, zo rijp.
Geef mij maar een lange mooie herfst.
Ik heb de zomer niet nodig.

Vijf

Vijf jaar geleden, bijna dag op dag ging Brigitte naar de pijnkliniek voor een definitieve morfinepomp. De ongeneeslijke kanker had haar lichaam volledig in z'n macht.
Onomkeerbaar. Als je in dat stadium bent gaat het snel achteruit met je.
Als men enkel nog kan proberen de pijn te verminderen is er geen hoop meer jammer genoeg, hoezeer je ook op een mirakel hoopt.
Dokter D. zei me :"Philip, je beseft toch dat Brigitte het einde van het jaar niet meer haalt?"
Ik zei :"Ja, ik weet het D." maar ik geloofde het zelf niet, kon het niet geloven.
Brigitte kwam in het stadium van de aanvaarding, wilde bepaalde mensen nog eens zien.
Een moeilijke opdracht, mensen die we al lang geleden niet meer gezien hadden door omstandigheden en waar ik moest zeggen : "Brigitte wil jullie nog eens zien voor ze sterft".
Sommigen wisten niet van haar ziekte zelfs, zoals goeie vrienden F. en C. .
Ze genoot van alles maar met die blik in haar ogen van "dit is de laatste keer".
Hard om te zien, om te geloven, om te aanvaarden.
Nog steeds eigenlijk.

La mer efface

Oh ! je voudrais tant que tu te souviennes 
Des jours heureux où nous étions amis. 
En ce temps-là la vie était plus belle, 
Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui. 
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle. 
Tu vois, je n'ai pas oublié... 
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle, 
Les souvenirs et les regrets aussi 
Et le vent du nord les emporte 
Dans la nuit froide de l'oubli. 
Tu vois, je n'ai pas oublié 
La chanson que tu me chantais. 

(Refrain) 

C'est une chanson qui nous ressemble. 
Toi, tu m'aimais et je t'aimais 
Et nous vivions tous les deux ensemble, 
Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais. 
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment, 
Tout doucement, sans faire de bruit 
Et la mer efface sur le sable 
Les pas des amants désunis.